Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του Αντώνη Σαμαρά για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας είχε ανοίξει ένας μεγάλος διάλογος για το τι πρέσβευε ο πρώην πρόεδρος της ΠΟΛ.ΑΝ. και τι η Ντόρα Μπακογιάνη. Πέρα από τα προφανή που είχαν να κάνουν με την συμπεριφορά και την πορεία τους στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, μεγάλο μέρος της συζήτησης μονοπώλησε και η κατεύθυνση που ήθελαν να δώσουν στο κόμμα.
Επισήμως και οι δύο μιλούσαν για...
κοινωνικό φιλελευθερισμό. Όμως είχαν διαφορές ως προς τα ανοίγματα που θα έκαναν. Η Ντόρα Μπακογιάννη μιλούσε για συνέχιση του μοντέλου του μεσαίου χώρου, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς αρχικά μιλούσε για επαναπροσέγγιση των “δικών μας” και μετά άνοιγμα προς τους υπόλοιπους.
κοινωνικό φιλελευθερισμό. Όμως είχαν διαφορές ως προς τα ανοίγματα που θα έκαναν. Η Ντόρα Μπακογιάννη μιλούσε για συνέχιση του μοντέλου του μεσαίου χώρου, ενώ ο Αντώνης Σαμαράς αρχικά μιλούσε για επαναπροσέγγιση των “δικών μας” και μετά άνοιγμα προς τους υπόλοιπους.
Στη συνέχεια και μετά την συμμαχία με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο άρχισε να μιλάει για υλοποίηση της... αμφίπλευρης διεύρυνσης. Λες και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος δεν ήταν στέλεχος της ΝΔ αλλά του ΠΑΣΟΚ και η παρουσία του εξασφάλιζε την διεύρυνση προς το κέντρο. Κάπου εκεί χάθηκε οριστικά το μέτρο και η πραγματική στόχευση, μιας και είχαμε περάσει στο επίπεδο του να μην μιλάμε για πολιτική αλλά να συμμετέχουμε σε μία επικοινωνιακή παρωδία.
Οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στην ΝΔ τελείωσαν όμως, η βάση μίλησε και πλέον ήρθε η ώρα για την Νέα Δημοκρατία να απευθυνθεί, σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες του Αντώνη Σαμαρά στους “δικούς της” που έφυγαν από κοντά της γιατί τους πλήγωσε. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι “δικοί της” που με τόσο πάθος αγωνίζεται να φέρει κοντά της;
Είναι ψηφοφόροι του ΛΑ.Ο.Σ. που έφυγαν απογοητευμένοι από την πολιτική του μεσαίου χώρου;
Είναι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που έφυγαν απογοητευμένοι από την απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος;
Ή μήπως είναι ψηφοφόροι των Οικολόγων Πράσινων που μπροστά στην ανάγκη για την διάσωση του πλανήτη παραμερίζουν την φιλοσκοπιανική στάση του Τρεμόπουλου και γοητεύονται από τα φιστικί πουκάμισα του Χρυσόγελου;
“Ο ψηφοφόρος είναι σαν την γυναίκα, αν απατήσει τον άντρα της μία φορά συνηθίζει και μετά μπορεί να το ξανακάνει”, με αυτή την έκφραση είχε εξηγήσει πριν κάποια χρόνια ο Μίμης Ανδρουλάκης την ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2007 όταν τα ποιοτικά στοιχεία έδειχναν πως παραδοσιακοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, στήριξαν τον Κώστα Καραμανλή.
Η ρητορική της Νέας Δημοκρατίας αυτή τη στιγμή απαντάει στο ερώτημα με σαφήνεια. Στην ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην ΟΝΝΕΔ, έγινε εμφανής η στροφή της Νέας Δημοκρατίας προς τα δεξιά. Οι αναφορές στον πατριωτισμό, διανθισμένες από παρεμβάσεις για τα “ποτάμια που πίσω δεν γυρνούν” κατέστησε σαφές που στοχεύει ο Αντώνης Σαμαράς. Προσθέστε σε αυτό και μπόλικο “Yes We Can” του Barack Obama σε ελεύθερη απόδοση ως “Μπορούμε” και η απάντηση στο ποιοι είναι οι “δικοί μας” που πρέπει να γυρίσουν πίσω δόθηκε. Προφανώς αυτοί είναι οι σύγχρονοι “πατριώτες” που θα υπερασπιστούν το Έθνος απέναντι στους μετανάστες και είχαν φύγει προς τα δεξιά τις ΝΔ στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.
Αδυνατώ να αντιληφθώ από πότε αυτοί όλοι είναι “δικοί μας” και που ακριβώς θα καταλήξει αυτή η ιστορία. Για να είμαι και απολύτως ειλικρινής δεν είμαι και ιδιαιτέρως αισιόδοξος πως θα ωφελήσει σε κάτι τη ΝΔ ή τον τόπο αυτού του είδους η ρητορική. Θεωρώ πως οι πολίτες πολύ περισσότερο από εθνικές κορώνες και δεσμεύσεις για κατάργηση του νόμου περί μεταναστών έχουν ανάγκη από λύσεις στα προβλήματα τους. Δεν αναζητούν πατριωτικό φρόνημα, από αυτό διαθέτουν άφθονο. Αναζητούν πολιτικές που θα τους λύσουν προβλήματα.
Πολύ περισσότερο από το αν οι μετανάστες θα παίρνουν ιθαγένεια στα 5,6,7,10 ή τα 50 χρόνια αυτό που αφορά τους πολίτες είναι να υπάρχει οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική.Μία πολιτική που θα αξιολογεί τις ανάγκες, τις αντοχές τις κοινωνίας και τις δυνατότητες ένταξης σε αυτήν των μεταναστών. Τέτοια πολιτική στην ρητορική της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ προς το παρόν δεν έχουμε. Όπως δεν έχουμε και πολιτικές για την οικονομία, την παιδεία, την ασφάλεια και ένα σωρό άλλα θέματα. Το μόνο που έχουν προς το παρόν τα δύο μεγάλα κόμματα είναι λογογράφους που αντιγράφουν τις ομιλίες του Barack Obama και γεμίζουν τα μυαλά των “δικών τους”.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου