Τα μηνύματα – των εκλογών και των καιρών – δεν έφτασαν στις κομματικές ηγεσίες.

Δι’ αντιπροσώπων // του Γιώργου Λακόπουλου

Σε μια στιγμή που η επιβίωση της χώρας κρέμεται από μια κλωστή, τα καλά νέα είναι ότι σχηματίστηκε κυβέρνηση. 

Τα άσχημα είναι ότι αυτό έγινε πάνω στον κρατήρα του ηφαιστείου που θα την ανατινάξει: τα κόμματα ...

επιστρέφουν στον κακό εαυτό τους με τακτικισμούς και ανομολόγητες επιδιώξεις. 

Και καθώς ακόμη και όσοι τη στηρίζουν προτίμησαν τη χαμηλή εκπροσώπηση, είναι πιθανό να εξελιχθεί σε σχήμα με περιορισμένη απόδοση και συνοχή.

Σε αντίστοιχες συνθήκες στην Ιταλία ανετέθη σε έναν διακεκριμένο παράγοντα να σχηματίσει εν λευκώ και με τα δικά του κριτήρια την κυβέρνησή του. Και ασκεί έκτοτε την πολιτική που παρουσίασε στις προγραμματικές δηλώσεις χωρίς τη διαρκή έγκριση των κομμάτων. Γι’ αυτό στη Ρώμη υπάρχει ακόμη η κυβέρνηση Μόντι.

Στην Ελλάδα τι υπάρχει; Διπλές εκλογές και συνεργασία τριών κομμάτων, αλλά χωρίς το βαρύ πυροβολικό τους! Τη μάχη της σωτηρίας θα δώσει μία κυβέρνηση που συγκροτείται διά των αντιπροσώπων όσων τη συναποφάσισαν.

Γιατί θα ήταν μειωτικό να μετάσχουν στην κυβέρνηση Σαμαρά ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης, όπως γίνεται σε πολλές χώρες; Εφόσον στηρίζουν την κυβέρνηση δεν θα ήταν πιο χρήσιμο να μετέχουν οι ίδιοι και τα ικανότερα πολιτικά στελέχη των κομμάτων τους, ενδεχομένως και πρόσωπα που δεν εξελέγησαν βουλευτές; Αφού αναγνωρίζουν ότι ο εκλογικός συσχετισμός και οι ανάγκες της χώρας επιβάλλουν νέο σύστημα διακυβέρνησης, γιατί θα το στηρίζουν μόνο από μακριά χωρίς να αναλάβουν άμεσες διαχειριστικές ευθύνες;

Πώς θα λειτουργήσει μια κυβέρνηση στην οποία οι υπουργοί θα είναι υφιστάμενοι του Πρωθυπουργού και ταυτοχρόνως υπόλογοι έναντι πολιτικών αρχηγών που δεν μετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα; Δεν υπάρχει κίνδυνος άλλο να αποφασίζει το Υπουργικό Συμβούλιο και άλλο να προκρίνει το κόμμα του ενός και του άλλου υπουργού; Τι νόημα έχει να δεσμεύεται ένα κόμμα ότι θα ψηφίζει στη Βουλή τους νόμους, αλλά να διατηρεί και την ευχέρεια να κάνει άλλες επιλογές στην πράξη;

Συμπέρασμα; Τα μηνύματα – των εκλογών και των καιρών – δεν έφτασαν στις κομματικές ηγεσίες. Μετέχουν στην επιστράτευση, αλλά δεν στέλνουν τους πιο έμπειρους στη μάχη. Ας ελπίσουμε να μην εννοούν αυτό που έλεγε ο Μαρκ Τουέιν: «Δεν παρέστην στην κηδεία, αλλά έστειλα ένα γράμμα ότι την εγκρίνω.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ