της Ρούλας Γεωργακοπούλου
Δεν θυμάμαι ποια ήταν η βρετανική εφημερίδα που με τον τίτλο της ανάγκασε την Ελισάβετ να στηθεί με την πλερέζα στο πεζοδρόμιο και να υποκλιθεί στο φέρετρο της μούσας του Βερσάτσε.
Θυμάμαι ωστόσο πόσο θαύμασα τον Τύπο της υπέργηρης αυτής χώρας για τον ...
τρόπο που έχει να μυρίζεται τη φάση και να προτείνει το πρακτέο. Οταν θα περνάει το δικό μας φέρετρο δεν βλέπω καμία πολιτική δύναμη πρόθυμη να στείλει ούτε καν στεφάνι.
Κι όμως, ο λαός σας υποφέρει και έχει φτάσει στο αμήν κυρίες και κύριοι. Στη συφορά του μέσα, του «έκοψε» πάντως να σας μοιράσει ευθύνες και εμπιστοσύνη με πρωτοφανές (για τη φύση του) τακτ.
Στην κατάστασή μας, τι νόημα είχαν οι τόσες τσιριμόνιες και η ψυχική τσιγγουνιά; Τι προσδοκά από το «πολιτικό του κεφάλαιο» ο Ευάγγελος Βενιζέλος, για ποιον σκοπό το αποθησαυρίζει και τι κάνει τον Φώτη Κουβέλη να νομίζει ότι έχει ακόμη περιθώριο κι ότι αυτή εδώ δεν είναι η κορυφαία του στιγμή; Με εξαίρεση τον Δημήτρη Παπαδημούλη, δεν ξέρω κανέναν που να βγήκε κερδισμένος βάζοντας τις ταλεντάρες του στο μούσκιο.
Ψέματα. Ξέρω κι άλλον έναν αλλά δεν πρόκειται να τον ονοματίσω. Αυτός εντέλει θα εξαργυρώσει τις ουκ ολίγες αριστερές ψήφους που του εξασφάλισαν την πολύτιμη εκλογική διαφορά. Σε μια κίνηση απελπισίας επάνω ή από ανέλπιστη πολιτική ευφυΐα. Ποιος ξέρει;
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου