Αν δεν αλλάξει η απεχθής πολιτική της Μέρκελ...

του Γρηγόρη Καλφέλη

Η φιλοευρωπαϊκή μας ταυτότητα ενισχύθηκε και είναι στοιχειωδώς θετικές οι διακηρύξεις της καινούργιας κυβέρνησης ότι θα περικοπούν οι μισθοί των υπουργών και ο ...



προκλητικός τρόπος ζωής των – εν πολλοίς- διεφθαρμένων επαγγελματιών της πολιτικής (όταν πολλοί Ελληνες από την άλλη μεριά είναι φτωχοί και περιμένουν τη βοήθεια των συσσιτίων).

Ομως δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες και φρούδες ελπίδες. Τι εννοώ; Η επιτυχία και η αποτελεσματικότητα του νέου κυβερνητικού σχήματος δεν θα κριθεί βασικά από αυτά τα μεγέθη.

Θα κριθεί – κατά τη γνώμη μου- από ένα μόνο γεγονός.

Από το εάν, δηλαδή, θα επιτύχει μια αλλαγή των επαχθών όρων του μνημονίου και της αποκρουστικής πολιτικής της - δυστυχώς- «μικράς» καγκελαρίου Μέρκελ, που έχει βυθίσει τη χώρα μας (και την Ευρώπη) στην ύφεση, τη φτώχεια και τις αυτοκτονίες!

Και έχει ευτυχώς πλέον - η ελληνική κυβέρνηση - μια ευρύτατη δημοκρατική νομιμοποίηση για να επαναδιαπραγματευθεί όλα αυτά τα τεράστια ζητήματα!

Και τούτο σήμερα ομολογείται ανοικτά και από την ηγετική ομάδα των New York Times, δηλαδή της μεγαλύτερης, ίσως, εφημερίδας στον κόσμο (The Trouble With Ms. Merkel, 19/6/2012).

Και εδώ θα ήθελα να κάνω μια γενικότερη παρατήρηση , που επιβεβαιώνεται και από τη ιστορική εμπειρία: με άλλα λόγια , όταν μια πολιτική ασκείται με ιδιαίτερα «βίαιο», μονομερή ή «άγριο» τρόπο, τότε εκκολάπτονται ή κυοφορούνται τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

Τι εννοώ; Η «άγρια» και ερασιτεχνική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου να περικόπτει μισθούς και συντάξεις (και υπό την πίεση της Μέρκελ να διενεργεί συστηματικά τη λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση»)  οδήγησε στην ανεξέλεγκτη έκρηξη της φτώχειας!

Και αυτό με τη σειρά του και αιτιωδώς προκάλεσε την άνοδο της Ακροδεξιάς και ενός ασαφούς λαϊκιστικού μορφώματος , δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ (που δεν έχει καμία ουσιαστική σχέση με το παλιό ρεύμα του δυτικού μαρξισμού, που εκπροσωπούνταν υπέροχα από το Ιταλικό Κομουνιστικό Κόμμα).

Αυτά τα ιδεολογικά ρεύματα υπό κανονικές συνθήκες δεν θα διογκώνονταν καθόλου. Και υπό την έννοια αυτή και με μια δόση υπερβολής θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ίσως ο ιστορικός «γεννήτορας» του σημερινού ενδυναμωμένου ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου  (και η πολιτική της γερμανίδας καγκελαρίου).

Αυτή η συλλογιστική επιβεβαιώνεται και από πολλά άλλα παραδείγματα στην πρόσφατη Ιστορία. Ετσι, εντελώς ενδεικτικά, αναφέρω ότι η υστερική αντίδραση των «νεοσυντηρητικών» στην Αμερική κατά της τρομοκρατίας (Αλαν Ντέρσοβιτς κτλ.) , οδήγησε στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή στη θλιβερή νομιμοποίηση των βασανιστηρίων και τη καταβαράθρωση των δικονομικών δικαιωμάτων κάθε υπόπτου.

Αρα και στην αποδυνάμωση του κράτους δικαίου ή άλλων θεμελιωδών αξιών των  δυτικών κοινωνιών (Ζίζεκ , Η μαριονέτα και ο νάνος).

Κατά συνέπεια, ναι μεν είχαμε εγγενώς και «εσωτερικά» και διαφθορά και φοροδιαφυγή, αλλά η περίφημη άγρια γερμανική πολιτική εκκόλαψε όλα τα παραπάνω πολωτικά φαινόμενα, ένεκα των οποίων η Ανγκελα Μέρκελ κατηγορείται αναφανδόν από πολλούς αναλυτές ότι καταστρέφει επικίνδυνα την Ευρώπη (Angela Merkel's mania for austerity is destroying Europe, NewStatesman 20/6/2012).

Επομένως , αν η καινούργια κυβέρνηση – με τις κατάλληλες συμμαχίες μέσα στο αναδιατασσόμενο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι- δεν ζητήσει πιεστικά και - δεν επιτύχει - την επιμήκυνση του χρόνου της εκπλήρωσης των δανειακών μας υποχρεώσεων.

Και υπό αυτή την έννοια και τη μη περαιτέρω συμπίεση των μισθών.

Ή αν δεν ζητήσει επιτακτικά ανάλογα σοβαρά αιτήματα (όπως η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής με την παροχή μεγαλύτερης ρευστότητας απευθείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα).

Τότε είναι σαφές, ότι η φτώχεια θα διευρύνεται και ο άγριος λαϊκισμός από τη μεριά της αντιπολίτευσης θα οδηγεί σε ανεξέλεγκτες κοινωνικές καταστάσεις (γιατί κάποιο κομματικό υποκείμενο θα υπόσχεται και πάλι καινούργια θαύματα στο δυστυχή κόσμο)!

Ποιο είναι το συμπέρασμα;  Η επιτυχία της καινούργιας κυβέρνησης θα κριθεί βασικά από ένα μέγεθος.

Από το εάν θα ανατραπούν – μέσω της επαναδιαπραγμάτευσης - οι πιο επαχθείς πτυχές του μνημονίου!

Διαφορετικά θα ξαναζήσουμε και πάλι το ίδιο ιστορικό «αφήγημα» .

Δηλαδή, κοινωνική έκρηξη , εγκληματικότητα , ανασφάλεια άγριος λαϊκισμός και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς!

Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής  της  Νομικής  Σχολής  του  ΑΠΘ