του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Κοντά στο 50% λοιπόν συγκέντρωσαν οι δυνάμεις που στηρίζουν την συνεννόηση της χώρας με την Ευρώπη, την ρεαλιστική πορεία ανάπτυξης και την ορθολογική αντιμετώπιση των χρεών της.
Απέναντι στέκεται ένα συνονθύλευμα νταήδων, καουμπόυδων του εθνικισμού και ...
κάποιων σοβαρών δίχως όμως πραγματικές προτάσεις για το αύριο. Εκπληκτικό είναι το θράσος κάποιων από τους χαμένους να απειλούν τους νικητές με αναστάτωση, αν προωθήσουν τις εγκεκριμένες από το εκλογικό σώμα πολιτικές τους.
Στη φάση αυτή ο συνασπισμός που θα σχηματίσει κυβέρνηση οφείλει να λάβει υπ’ όψιν του μερικές σκληρές πραγματικότητες. Η εφαρμογή του κράτους του νόμου αποτελεί αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα. Είναι απαραίτητο, για να υπάρξει κυβέρνηση και να προχωρήσει ο τόπος. Χωρίς μηδενική ανοχή κάθε παραβατικής συμπεριφοράς όποια άλλη σκέψη και προοπτική είναι εξ αρχής υπονομευμένη. Είναι επίσης απαραίτητο της κυβέρνησης να ηγηθεί προσωπικότητα της Αριστεράς. Ο Φώτης Κουβέλης πιθανότατα η κάποιο άλλο ίσου κύρους πρόσωπο. Για να υπάρξει εκτόνωση και να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος. Με τον μισό περίπου πληθυσμό διακηρυγμένα εναντίον του Μνημονίου είναι αδύνατον να στεριώσει κυβέρνηση χτισμένη πάνω στους δύο βασικούς πυλώνες της μέχρι τώρα πολιτικής.
Τρίτο ζήτημα είναι η αλλαγή πολιτικής. Μισθωτοί και συνταξιούχοι δεν αντέχουν άλλο το βάρος της όποιας προσαρμογής. Ούτε και η οριζόντια φορολογία, αυτών που πάντοτε δηλώνουν και δεν μπορούν να κρύψουν, αποτελεί πλέον λύση. Να πληρώσουν εκείνοι που απόλαυσαν τα δανεικά. Κρατικοδίαιτοι του ιδιωτικού τομέα (με βιός που δημιουργήθηκε από προμήθειες κι’ εργολαβίες) και δημόσιες συντεχνίες που με κομματικά κριτήρια έχουν αποικίσει χιλιάδες άχρηστους κρατικούς φορείς. Ολοι αυτοί εξ’ άλλου δεν αποτελούν πλέον κομματικούς στρατούς. Εχουν μετοικήσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ευκαιρία να απαλλαγεί το δημόσιο από ασφυκτικά βαρίδια…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου