Τι ήταν αυτό που κατέστησε τον Αλ. Τσίπρα εν αναμονή Πρωθυπουργό;

Ριμέικ // του Γιώργου Λακόπουλου

Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ αυτό το καλοκαίρι. Οι εκπλήξεις των εκλογών της 6ης Μαΐου ήταν περισσότερες από όσες μπορούσε να καταναλώσει η ελληνική κοινωνία. 

Να αυτοκαταναλώσει μάλλον, γιατί αυτή τις δημιούργησε. Ελλάς το μεγαλείο σου: ένα νεοναζιστικό μόρφωμα βρέθηκε πρώτο ...

τραπέζι πίστα, ένας πρώην υφυπουργός ίδρυσε κόμμα με τα απόνερα της ΝΔ και πήρε 10%, τα δύο μεγάλα κόμματα πήραν μαζί μικρότερο ποσοστό από όσο έπαιρνε το καθένα μόνο του και ένα βαβυλωνιακό κόμμα της Αριστεράς προέκυψε ως κόμμα εξουσίας.

Τι ήταν αυτό που κατέστησε τον Αλ. Τσίπρα εν αναμονή Πρωθυπουργό; Ο πολιτικός αναλυτής Λευτέρης Κουσούλης τον χαρακτήρισε πρόσφατα «νεοδημαγωγό». Αυτό εξηγεί γιατί έγινε ξαφνικά ο αρχηγός των ατάκτων – του ΠΑΣΟΚ κυρίως. Αλλά πρωτίστως παραπέμπει στην αντινομία που χαρακτηρίζει τη δημόσια παρουσία του: αυτοπροβάλλεται ως φορέας του καινούργιου, ενώ είναι ο εκλεκτός του παλαιού.

Στοιχεία που συνιστούν την κακοδαιμονία του ελληνικού πολιτικού συστήματος ξαναπακετάρονται και μπαίνουν στη ρητορική του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Τα ιδεολογήματα, τα οργανωτικά σχήματα, οι αντιλήψεις για την οικονομία, το κράτος και τους θεσμούς, ακόμη και λέξεις που είχαν ξεχαστεί ανακαλούνται με σκοπό να παίξουν τον ρόλο που είχαν παίξει στο παρελθόν. Ενα ριμέικ που διεκδικεί να κόψει εισιτήρια πρωτίστως λόγω της προγενέστερης επιτυχίας του – με άλλη διανομή.

Από αυτή την άποψη η εκλογική διόγκωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η αρχή της εποχής που έρχεται – είναι το τέλος της εποχής που φεύγει. Οι παλιές τεχνικές της εξουσίας υιοθετήθηκαν αυτούσιες και εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα με άλλα ρούχα και άλλα ονόματα. Οσα ναρκοθέτησαν στο παρελθόν την πορεία της χώρας προβάλλουν σήμερα ως... διεκδικήσεις του μέλλοντος. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι συμπληρωματικό μέγεθος του παλαιού ΠΑΣΟΚ και της παλαιάς ΝΔ ταυτοχρόνως.

Το τελευταίο διάστημα ο Αλ. Τσίπρας υποδύεται τον ρόλο που δεν κατάφεραν – ή δεν ήθελαν – να υποδυθούν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Οσα λανσάρει ως λύση για την ελληνική – αλλά και την... ευρωπαϊκή! – κρίση είναι βγαλμένα από τα παλιά εγχειρίδια του δικομματισμού, τον οποίο υπηρετεί ακριβώς όπως έκαναν και οι ορίτζιναλ εκπρόσωποί του. Το αποτέλεσμα των αυριανών εκλογών θα δείξει αν στην Ελλάδα η ιστορία επαναλαμβάνεται. Πάντα όπως έλεγε ο Καρλ Μαρξ: «Είτε ως φάρσα, είτε ως τραγωδία.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ