Τριτεκνία ίσον Πολυτεκνία…

Του Ανδρέα Παπαδάκη

Τρία παιδιά έκαναν οι γονείς μού και είναι περήφανοι γι αυτό. Διότι έφεραν στην κοινωνία , στο κράτος και στην χώρα τρείς νέους πολίτες. Είτε το δεις δημογραφικά, είτε ...

δημοκρατικά συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην θεμελίωση της ελληνικής οικογένειας. 

Λένε πάντα ότι αν μια οικογένεια κάνει δύο παιδιά, συμβάλει τότε στην αντικατάσταση των γονέων τους όταν εκείνοι αποβιώσουν, μιλώντας πάντα αριθμητικά. Από την γέννηση όμως ενός τρίτου ή περισσοτέρων παιδιών η οικογένεια προσφέρει περισσότερο στην κοινωνία, χωρίς να είναι μομφή γι εκείνες τις οικογένειες με ένα ή δύο παιδιά.

Ο λόγος συγγραφής αυτού του άρθρου είναι μία πρόσφατη αρνητική εξέλιξη για το θέμα της εξίσωσης των τριτέκνων με τους πολύτεκνους. Επειδή είμαστε σε προεκλογική περίοδο και όλοι πρέπει να τοποθετηθούν σε καίρια ζητήματα όπως αυτό, η τοποθέτηση μου είναι κυρίως πολιτική όντας όμως παιδί τρίτεκνης οικογένειας και γνωρίζοντας καλά τι σημαίνει αυτό.

Δεν ήταν καθόλου σωστή η αντιμετώπιση της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου Υγείας στο θέμα της εξίσωσης των τριτέκνων με τους πολύτεκνους. 

Μία ηγεσία η οποία “ κορόιδεψε” την ομοσπονδία των τριτέκνων (ΟΠΟΤΤΕ) και ενώ περίμεναν να κατατεθεί εδώ και καιρό το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για την εξομοίωση αλλά και η τροπολογία περί τούτου, τίποτα από τα δύο δεν έγινε ποτέ. 

Το υπουργείο παρέπεμψε υποβαθμίζοντας το ζήτημα αυτό στην επόμενη βουλή και κυβέρνηση σαν ζήτημα το οποίο βρίσκεται σε θετική εξέλιξη και διαβούλευση. Δηλαδή τρίχες κατσαρές! 

Χρόνια παλεύουν οι τρίτεκνοι για αυτή την θεσμική και οικονομική εξομοίωση και ενώ την δεδομένη χρονική στιγμή είχαμε φτάσει πολύ κοντά στην πραγμάτωση, το υπουργείο φρέναρε πάλι απότομα κάτι το οποίο το χαρακτηρίζει κατώτερο των περιστάσεων. 

Μία επίσης αρνητική εξέλιξη είναι η επιστολή της ομοσπονδίας πολυτέκνων Ελλάδος για καταψήφιση της εν λόγω τροπολογίας και θέτοντας τους μάλλον “ενάντιων” των τριτέκνων. 

Κανείς δεν αμφισβητεί την μέγιστη προσφορά των πολυτέκνων στην ελληνική κοινωνία χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι τα κεκτημένα των πολυτέκνων απειλούνται από την ανάγκη της εξομοίωσης τους με τους τρίτεκνους.

Είναι σαφής η διαφοροποίηση, από τα τρία παιδιά και πάνω οι παροχές για τις οικογένειες είναι κοινές αλλά μεγαλώνουν μόνο τα αριθμητικά δεδομένα με την αύξηση των τεκνών και όχι οι παροχές. Είναι κοινή λογική το ότι δεν μπορεί να έχει την ίδια αντιμετώπιση μια οικογένεια που έχει τρία παιδιά με μία άλλη που έχει επτά . Επαναλαμβάνοντας όμως την ισότητα των παροχών.

Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρα μας αλλά κυρίως η οικονομική κρίση και κατάσταση μας επιτάσσουν να είμαστε ενωμένοι και όχι διχασμένοι. Το κράτος οφείλει να σταθεί δίπλα στις πολύτεκνές οικογένειες και πολύτεκνες πρέπει να συμπεριλαμβάνονται άμεσα και οι τρίτεκνες οικογένειες.

Τις επόμενες ημέρες θα επανέλθω στο συγκεκριμένο ζήτημα αφού κάνω εκατέρωθεν συναντήσεις και με τους τρίτεκνους και με τους πολύτεκνους. Η Ελλάδα οφείλει πολλά από εκείνα που επέτυχε ανά τους αιώνες στον θεσμό της οικογένειας η οποία όμως βάλλεται στην δύσκολή δεδομένη χρονική περίοδο λόγω κρίσης.

Στηρίζουμε την οικογένεια και κυρίως την πολύτεκνη οικογένεια!!

Χριστός Ανέστη, Χρόνια Πολλά με υγεία για εσάς και τις οικογένειες σας

Ανδρέας Β. Παπαδάκης

Υποψήφιος Βουλευτής Ηρακλείου Δημοκρατικής Συμμαχίας