Η γελοιοποίηση της σοβαρότητας

του ΜΙΧΑΛΗ ΣΤΑΦΥΛΑ(Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών)

Ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν… Όπου όρος αποδείχτηκε η Βουλή και μυς ο εντοπισμός του βουλευτή που δεν ήταν βουλευτής. Για μια εβδομάδα στο Κοινοβούλιο παιζόταν ένα ...

έργο του Θεάτρου Σκιών όπου οι βουλευτές κραυγάζοντας, ωσάν πρωταγωνιστές αρχαίας τραγωδίας στην Επίδαυρο, ζητούσαν την κεφαλήν επί πίνακι του «ανθέλληνα» συναδέλφου τους. «Τον καλούμε να παραιτηθεί και να δώσει την έδρα του στο κόμμα του». «Να του απαγγελθεί κατηγορία και να εκπέσει του αξιώματος». «Να τον καταγγείλουμε στη διεθνή κοινή γνώμη ως εξαίρεση του κανόνα της εντιμότητάς μας για να τη διαφυλάξουμε». 

Τα πιο παράδοξα και τα πιο παράλογα ακούονταν επί μια εβδομάδα. Η γελοιοποίηση της σοβαρότητας στο έπακρον. 

Από την άλλη μεριά ο εισαγγελέας που δήλωνε ότι δεν μπορεί να δώσει το όνομα του βουλευτή γιατί θα παρανομήσει αν και τόνιζε ότι νόμιμα έβγαλε το εκατομμύριο ευρώ στην Ελβετία. Και εδώ παίχτηκε η δεύτερη πράξη του Θεάτρου Σκιών. 

Ο Βουλευτής δεν ήταν βουλευτής αλλά πλοιοκτήτης με δραστηριότητες στο εξωτερικό που φέρνουν χρήματα στη χώρα. Τα ευρώ δεν ήταν ευρώ αλλά ναυτιλιακό συνάλλαγμα σε δολάρια που έρχονταν από την Αμερική τράνζιτ και έβγαιναν για ορισμένο σκοπό εξυπηρέτησης της δραστηριότητάς του. Προορισμός δεν ήταν η Ελβετία αλλά η Αγγλία. 

Και εξαιτίας όλων αυτών γίναμε διεθνώς ρεζίλι και όλα τα MMΕ του εξωτερικού, τηλεοπτικά και έντυπα, μας έσυραν τα εξ’ αμάξης.

Οι Γερμανοί: «Οι Έλληνες κάνουν τον κακόμοιρο για να μας παίρνουν τα χρήματά μας», οι Ολλανδοί: «Εμείς καλά αντιδρούσαμε στο να μη δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα», οι Φινλανδοί: «Δικαιώθηκε η αντίθεσή μας». Και πάει λέγοντας… 

Μονάχα οι ανά τον κόσμο εις βάρος μας γελοιογραφίες θα μπορούσαν να κάμουν ένα πολυσέλιδο Λεύκωμα και να γελάνε τα χείλη του κάθε πικραμένου.
Και ο δικός μας λαός δεν ήταν δυνατό να μείνει έξω από το χορό. «Αυτοί είναι οι εθνοπατέρες. Κόβουν τους μισθούς των φτωχών κι αυτοί βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό». «Τέτοιους στέλνουμε να μας εκπροσωπήσουν στη Βουλή, τους κλεφταράδες».
Τα καφενεία βρήκανε θέμα και βγάζουν τα συμπεράσματά τους «μωρέ όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν». Η τηλεθέαση όλο και ανέβαινε όπως και η λαϊκή οργή..Και αμ’ έπος, αμ’ έργον. 

Την Κυριακή της Αποκριάς ένας βουλευτής δέχτηκε στο κεφάλι του τη μαγκούρα ενός ψηφοφόρου του, άλλος έφαγε γιαούρτι με την ψυχή του και κοντέψαμε να έχουμε έλλειψη εκσφενδονιζόμενων αυγών.
Με τέτοιο πολιτικό κλίμα έχουμε να δούμε πολλές …επιδαψιλεύσεις στις εκλογές.
Ο Γεώργιος Καφαντάρης, αυτός ο έντιμος πολιτικός , όταν το Μάρτη του 1924 ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας είχε πει στην πρώτη αγόρευσή του «Προσέξατε διότι συνήθως και τα μικρά πράγματα συντελούν στην αποτυχία ή στην γελοιοποίηση των μεγάλων». 
Αυτό πάθαμε τώρα και αναρωτιόμαστε αν έχει βάθος αυτό που πάθαμε ως χώρα. 

Η κ. Μπακογιάννη που ζητούσε να δημοσιοποιηθεί το όνομα του εκατομμυριούχου βουλευτή, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι όλη η φασαρία αφορούσε τον υπόπτως προσδιορισθέντα ως βουλευτή σύζυγό της.
Και πιστεύοντας πως στόχος ήταν η ίδια και το κόμμα της ζήτησε από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου τον καταλογισμό ευθυνών, πράγμα που έπρεπε να γίνει από τη Βουλή γιατί αυτό που έγινε είχε και έχει επιπτώσεις εις βάρος της χώρας.
Θ’ αργήσει να βγει η ρετσινιά από πάνω μας. Και ξέρουμε καλά πως ώσπου να ξεκινήσει το δρόμο της η Αλήθεια, το ψέμα έχει κάνει το γύρο του κόσμου.