Σε κάθε δημοσκόπηση που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ένα παράδοξο φαινόμενο: Η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ, ενώ ταυτόχρονα στην πρόθεση ψήφου η πλειοψηφία εμφανίζεται να ...
είναι με τα κόμματα που είναι αντίθετα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (και τα περισσότερα θα ήθελαν τη δραχμή).
είναι με τα κόμματα που είναι αντίθετα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (και τα περισσότερα θα ήθελαν τη δραχμή).
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να κατανοηθεί εύκολα αν σκεφτούμε την πολιτική στρατηγική του κ. Σαμαρά τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτή η στρατηγική στηρίχτηκε στην "αντιμνημονιακή" του στάση με μοναδικό στόχο να γίνει πρωθυπουργός. Αυτή, δηλαδή, που προτιμούσε ο κόσμος που δεν μπορούσε (και δεν ήθελε) να πιστέψει από τη μια μέρα στην άλλη πως το πάρτι τέλειωσε. Έτσι, ο κ. Σαμαράς ταυτίστηκε με όλη την αριστερά και με όλους του λαϊκιστές δεξιούς.
Για να υποστηρίξει τις θέσεις του ο κ. Σαμαράς προσπάθησε να τις κάνει και "επιστημονικά" πειστικές: Ζάππειο Ι και ΙΙ. Δεν θέλησε να ακούσει ούτε τους επικεφαλείς των "συγγενών" κομμάτων όλων των χωρών της Ευρώπης που τον συμβούλευαν να σταματήσει τις ανοησίες και να σοβαρευτεί.
Επί ενάμιση χρόνο (από τον Μάιο του 2010 μέχρι τον Ιανουάριο του 2012) κορόιδευε τον λαό πως μόλις εκείνος γίνει πρωθυπουργός θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο.
Επί ενάμιση χρόνο (από τον Μάιο του 2010 μέχρι τον Ιανουάριο του 2012) κορόιδευε τον λαό πως μόλις εκείνος γίνει πρωθυπουργός θα επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο.
Ήταν φυσικό, λοιπόν, ο λαός να πιστέψει πως μπορεί και η πίτα να είναι ακέραια και το σκυλί χορτάτο. Δηλαδή και να είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, αλλά και να μην έχουμε το μνημόνιο.
Ξαφνικά, όμως, η φούσκα έσκασε (όπως ήταν αναμενόμενο, αφού οι "κακοί ξένοι" μάς πήραν είδηση και σταμάτησαν να ρίχνουν τα χρήματά τους σε βαρέλι δίχως πάτο).
Ο κ. Σαμαράς έγινε ταυτόχρονα συμπολίτευση και αντιπολίτευση του εαυτού του. Και άρχισε να ψηφίζει τους νόμους του μνημονίου. Έτσι διέλυσε και τη ΝΔ (αφού είχε ήδη "απαλλαχτεί" από τη Ντόρα και μερικούς άλλους "επικίνδυνους" με διάφορους τρόπους) - όπως ο ΓΑΠ διέλυσε το ΠΑΣΟΚ με το "λεφτά υπάρχουν" (αφού είχε ήδη "απαλλαχτεί" από τον Σημίτη και μερικούς άλλους "επικίνδυνους").
Ο κ. Σαμαράς έγινε ταυτόχρονα συμπολίτευση και αντιπολίτευση του εαυτού του. Και άρχισε να ψηφίζει τους νόμους του μνημονίου. Έτσι διέλυσε και τη ΝΔ (αφού είχε ήδη "απαλλαχτεί" από τη Ντόρα και μερικούς άλλους "επικίνδυνους" με διάφορους τρόπους) - όπως ο ΓΑΠ διέλυσε το ΠΑΣΟΚ με το "λεφτά υπάρχουν" (αφού είχε ήδη "απαλλαχτεί" από τον Σημίτη και μερικούς άλλους "επικίνδυνους").
 |
| Τάσος Ανθουλιάς |
Σιγά-σιγά ο κόσμος άρχισε, βέβαια, να καταλαβαίνει σε τι τραγωδία θα έμπαινε με τη χρεωκοπία και τη δραχμή. Τι να κάνει, όμως; Πώς να αρχίσει να σκέφτεται λογικά ένας απλός άνθρωπος; Με ποια στοιχεία; Πού να στηριχτεί; Τι να πιστέψει; Είναι τόσο λίγες οι λογικές φωνές. Έτσι επικρατεί μια πλήρης σύγχυση. ...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου