Ένα από τα προβλήματα που άφησε πίσω του το πάρτι είναι η πλήρης σύγχυση εννοιών. Για παράδειγμα, ακούω πολλούς (και ιδιαίτερα νέους που με ...
ενδιαφέρουν περισσότερο) να λένε: εγώ δεν ασχολούμαι με την πολιτική, έχω αηδιάσει – και δεν με ενδιαφέρουν οι ιδεολογίες, έχουν πεθάνει.
Φυσικά, με τη λέξη “πολιτική” εννοούν την κομματικοποίηση και με τη λέξη “ιδεολογία” εννοούν τα συνθήματα και τα σλόγκαν των κομμάτων. Δεν έχουν ιδέα τι πραγματικά σημαίνουν οι λέξεις “πολιτική” και “ιδεολογία”.
Φυσικά, με τη λέξη “πολιτική” εννοούν την κομματικοποίηση και με τη λέξη “ιδεολογία” εννοούν τα συνθήματα και τα σλόγκαν των κομμάτων. Δεν έχουν ιδέα τι πραγματικά σημαίνουν οι λέξεις “πολιτική” και “ιδεολογία”.
Το πάρτι οδήγησε τους πολίτες (και, επαναλαμβάνω, ιδιαίτερα τους νέους που με ενδιαφέρουν περισσότερο) να ασχολούνται αποκλειστικά με τον εαυτό τους. Να χάσουν κάθε έννοια κοινωνικής συνείδησης - αυτήν την απαιτούν από το (νεφελώδες και αόριστο κράτος – δηλαδή τους “άλλους”).
Άρα δεν θεωρούν πως τους ενδιαφέρουν τέτοιες έννοιες που αφορούν την κοινωνία - χωρίς, βέβαια, να καταλαβαίνουν πως ο καθένας μας εξαρτάται από την κοινωνία μέσα στην οποία ζει.
Άρα δεν θεωρούν πως τους ενδιαφέρουν τέτοιες έννοιες που αφορούν την κοινωνία - χωρίς, βέβαια, να καταλαβαίνουν πως ο καθένας μας εξαρτάται από την κοινωνία μέσα στην οποία ζει.
Φυσικά, δεν καταλαβαίνουν πως στην πραγματικότητα έχουν μια ιδεολογία, που είναι ο τρόπος που σκέφτονται και αντιμετωπίζουν τη ζωή, τη δική τους και των άλλων.
Ούτε καταλαβαίνουν πως κάθε τους ενέργεια είναι πολιτική, από το αν χρησιμοποιούν δημόσιες συγκοινωνίες ή το αυτοκίνητό τους, μέχρι τις επιλογές που κάνουν στο φαγητό, την ψυχαγωγία ή το ντύσιμό τους.
Ούτε καταλαβαίνουν πως κάθε τους ενέργεια είναι πολιτική, από το αν χρησιμοποιούν δημόσιες συγκοινωνίες ή το αυτοκίνητό τους, μέχρι τις επιλογές που κάνουν στο φαγητό, την ψυχαγωγία ή το ντύσιμό τους.
Ακόμα και οι περισσότεροι που παριστάνουν τους αριστερούς δεν έχουν ιδέα για το τι θα πει αριστερός – αρκούνται στα τσιτάτα, τα σλόγκαν και τα συνθήματα που τους παρέχει ο καθοδηγητής τους για τον “αγώνα”.
Οι μόνοι, ίσως, που έχουν σήμερα στην Ελλάδα μια ιδεολογία που την ξέρουν πολύ καλά είναι οι “Ελληναράδες” – διαμόρφωσαν αυτή την ιδεολογία ακριβώς εξαιτίας του πάρτι και θέλουν να κάνουν ό,τι τους γουστάρει, παριστάνοντας ταυτόχρονα τους ακραιφνείς Έλληνες.
Οι μόνοι, ίσως, που έχουν σήμερα στην Ελλάδα μια ιδεολογία που την ξέρουν πολύ καλά είναι οι “Ελληναράδες” – διαμόρφωσαν αυτή την ιδεολογία ακριβώς εξαιτίας του πάρτι και θέλουν να κάνουν ό,τι τους γουστάρει, παριστάνοντας ταυτόχρονα τους ακραιφνείς Έλληνες.
Είναι λογικό, λοιπόν, να μη μπορούμε να καταλάβουμε σήμερα ποια είναι η πραγματικότητα, αφού δεν μπορούμε να την εντάξουμε στις διάσπαρτες αντιλήψεις μας που δεν έχουν καμιά συνοχή και συνέπεια.
Έτσι είμαστε ανίκανοι να δούμε πώς ο ένας παράγοντας επηρεάζει τον άλλο – απλώς διατυπώνουμε τα “θέλω” μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε πως αυτά συγκρούονται μεταξύ τους και με την πραγματικότητα, άρα είναι ανέφικτα.
Έτσι είμαστε ανίκανοι να δούμε πώς ο ένας παράγοντας επηρεάζει τον άλλο – απλώς διατυπώνουμε τα “θέλω” μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε πως αυτά συγκρούονται μεταξύ τους και με την πραγματικότητα, άρα είναι ανέφικτα.
Η περίοδος που άρχισε με την κυβέρνηση Παπαδήμου (και θα συνεχίσει για αρκετό καιρό ακόμα - ελπίζω) θα βοηθήσει, ίσως, να ξαναασχοληθούμε με την πραγματική πολιτική, συνειδητοποιώντας σιγά-σιγά την αλληλουχία των πραγμάτων, την αναγκαιότητα του ορθολογισμού και την κατανόηση των πραγματικών προβλημάτων.
Φυσικά, θα ακολουθήσουμε τα στάδια εκείνα (όπως λέει η ψυχολογία) όταν χάνουμε ξαφνικά ένα προσφιλές πρόσωπο:
- Άρνηση,
- Θυμός,
- Διαπραγμάτευση,
- Κατάθλιψη,
- Αποδοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου