Οι άστεγοι της Πλατείας Κλαυθμώνος

Η Πλατεία Κλαυθμώνος είναι ένας άχαρος τόπος που σχεδόν έχει «ξεγραφτεί» από τον χάρτη της Αθήνας.

Αν το «επάνω» τμήμα της πλατείας διατηρεί μια «μνημειακότητα» λόγω του αγάλματος της Εθνικής Συμφιλίωσης, στο «κάτω» ο αρχιτέκτονας είχε επιχειρήσει να αναβιώσει τον 

κοινωνικό χαρακτήρα της ελληνικής πλατείας με εντοιχισμένα καθιστικά, περιοχές συναναστροφής και αναψυχής κάτω από μια πλούσια, πυκνή βλάστηση. Εδώ και πολύ καιρό στο λιγότερο εκτεθειμένο στην κοινή θεά τμήμα της Κλαυθμώνος είχαν βρει «στέγη» κάποιοι από τους εκατοντάδες αστέγους της πολης.

Την εβδομάδα που πέρασε ο Δήμος Αθηναίων δέχθηκε έντονη κριτική για την επιχειρούμενη «ανάπλαση» της Πλατείας Κλαυθμώνος. Του χρεώνουν «κουτοπόνηρη» διάθεση: ξηλώνει τα παγκάκια για να μην κοιμούνται εκεί άστεγοι.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι έγινε: ο Δήμος Αθηναίων πήγε να υπερασπιστεί το δικαίωμα των «πολλών» (σε καθαρούς, ευπρεπείς, προσπελάσιμους δημόσιους χωρούς) χωρίς πρώτα να έχει βρει λύση για το πρόβλημα των «ολίγων» απελπισμένων. Σωστό το πρώτο, αλλά μετέωρο και ατελέσφορο, αν δεν υπάρχει πρόβλεψη και για το δεύτερο. Την ηθική διάσταση την αφήνω συνειδητά εκτός συζήτησης, γιατί οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν κουνάμε το δάχτυλο στους άλλους.

Ο πληθυσμός των αστέγων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και σε λίγο η Αθήνα θα είναι ένα αχανές δημόσιο υπνωτήριο, θυμίζοντας Λονδίνο και Νέα Υόρκη άλλων δεκαετιών. Μπορούμε να το προλάβουμε αυτό αν ο δήμος δώσει στο θέμα τη βαρύτητα που του αναλογεί. Σίγουρα δεν έχει τις δυνάμεις (οικονομικές κυρίως) για να ανταποκριθεί στην έκταση του προβλήματος. Αλλά έχει το συμβολικό βάρος να κινητοποιήσει τρίτους, να καταστρώσει ένα σοβαρό, επιτελικό σχέδιο που θα δίνει λύσεις. Ας απευθυνθεί στην Κοινωνία των Πολιτών, ας δει πώς μπορεί να αξιοποιηθεί κάποιο ή κάποια από τα ξενοδοχεία που έκλεισαν σε πολύ κεντρικούς δρόμους και πλατείες της Αθήνας.

Αυτή η πόλη δεν θα τα βγάλει πέρα με «καλούς» και με «κακούς», με «εσείς» κι «εμείς». Θα σταθεί στα πόδια της με αξιοπρέπεια και το κεφάλι ψηλά όταν αποφασίσουμε να συζητήσουμε και να δράσουμε άμεσα. Για το καλό όλων.

Tου Δημητρη Ρηγοπουλου / / στην Καθημερινή