Μπορεί να καμαρώνουν πολλοί, χωρίς να πολυβασανίζουν τα πράγματα ή να νοιάζονται για την επιστήμη, πως η ελληνική είναι μητέρα όλων των γλωσσών και πως διαθέτει εκατομμύρια λέξεις, κάθε τόσο όμως κάτι ξεφυτρώνει, ένα δάνειο λ.χ. ή μια μίμηση από ξιπασιά, για να τους αποκαρδιώσει και να τους βάλει στη θέση τους.
Να, τώρα ξεφύτρωσε το
«ΠΑΣΟΚ-plus», υβρίδιο ελληνοαγγλικό ή τραγέλαφος, διαλέξτε.
Να πούμε «εγεννήθη ημίν» και να δώσουμε μεσσιανικό τόνο, συνήθη στη μακροσκελή Πασοκιάδα, δεν στέκει, διότι ακόμα πρόκειται περί υποθέσεως.
Απλώς η νονά του, η αγγλομαθής κ. Διαμαντοπούλου, βιάστηκε να το βαφτίσει για να κατοχυρώσει δικαιώματα, μια και δεν γίνεται να μην πιστεύει ότι η Ιστορία αποφάσισε κατόπιν ωρίμου σκέψεως να τη συμπεριλάβει στους δελφίνους.
Τι ακριβώς έχει στο μυαλό της η υπουργός με το «plus» αυτό, κι αν παρακινήθηκε από το ήδη δρων «Megaron plus» δεν είναι σαφές, αλλά ας μην απορούμε: Η Πασοκιάς είναι γεμάτη εσκεμμένες ασάφειες από πατέρα σε γιο. Οτι δίνει πάντως έναν αέρα ευρωπαϊκό η λεξούλα, δεν χωράει συζήτηση. Αν μάλιστα συνυπολογιστεί ότι το «plus» ακούγεται σαν ήχος παραλιακός, σαν φλοίσβος, προκύπτει ότι ο αέρας αυτός είναι θαλασσινός. Είναι δηλαδή προάγγελος των ωραίων ταξιδιών που μας περιμένουν με το «νέο-νέο ΠΑΣΟΚ», που έ-έ-έρχεται να αντικαταστήσει το «νέο ΠΑΣΟΚ» του Γιώργου Παπανδρέου, το οποίο αντικατέστησε το «εκσυγχρονιστικό» (πλην όχι εκσυγχρονισθέν) ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη, το οποίο με τη σειρά του κ.ο.κ.
Εδώ που τα λέμε, δεν θα μπορούσε η νονά-υπουργός να προτείνει το όνομα «ΠΑΣΟΚ συν» ή «ΠΑΣΟΚ +», διότι από την πολιτική θα γλιστρούσαμε στη χημεία ή στα μαθηματικά. Ούτε όμως και το «ΠΑΣΟΚ επιπλέον» θα ευτυχούσε, γιατί οι κακοήθεις θα άρχιζαν τα λογοπαίγνια, «επιπλέει-δεν επιπλέει», «μαζί το βουλιάξαμε» κ.τ.λ. Ο στόχος άλλωστε είναι προφανής: Να τσιμπήσουν όσοι είναι πάντοτε πρόθυμοι να τσιμπήσουν τα πασοκικά δολώματα, για «ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς» και λοιπά κούφια. Εγώ πάντως περιμένω με αγωνία τη μέρα που οι Πασοκτζήδες θα φωνάξουν το σύνθημα: «Το ΠΑΣΟΚ είναι πλας, κι εσύ λαέ μην το ξεχνάς».
Του Παντελη Mπουκαλα / / στην Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου