«Στο χείλος του γκρεμού»;

Η Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού». 

Ετσι λένε όλοι: πρώην πρωθυπουργοί (που όση αυτοκριτική τούς λείπει τόση αυστηρότητα για τον «ασυμμόρφωτο λαό» τούς περισσεύει)· στελέχη της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ξαναπαίζουν το παιχνίδι «ξέχνα εσύ για να μη θυμηθώ εγώ»· εικονικοί μεγαλοδημοσιογράφοι που διαμόρφωσαν την Ελλάδα από κοινού με τους πολιτικούς, αν όχι σαν καθοδηγητές τους· βιομήχανοι εθισμένοι στην παρασιτική «ανάπτυξη», που ο πατριωτισμός τους εξαντλείται στο κήρυγμα πατριωτισμού προς τον λαό· και οι 

καλοί μας εταίροι βέβαια, που αδιαφορώντας για το αν ο ευτελισμός του πρωθυπουργού της Ελλάδας σημαίνει και περιφρόνηση για τους Ελληνες, τον αντιμετώπισαν σαν τον Μπερλουσκόνι και πενήντα φορές χειρότερα - πώς ν’ αφήσουν να πάει χαμένη η ευκαιρία που τους πρόσφερε ο κ. Παπανδρέου, εν ονόματι τάχα του λαού τον οποίο ουδέποτε υπολόγισε;

Και επειδή η Ελλάδα «είναι στο χείλος του γκρεμού», αν δεν έχει αρχίσει ήδη την κάθοδο, όσοι την έφεραν ώς εκεί κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι και το στόμα τους για να αποδείξουν ότι δεν βρισκόμαστε στ’ αλήθεια προ του γκρεμού, κι ας το λένε και οι ίδιοι. Διότι, αν όντως βαίνομεν κατά κρημνών, ο κ. Παπανδρέου θα έβρισκε άλλο τρόπο να πολιτευτεί από το να παραδώσει την Ελλάδα στην οικουμενική χλεύη και να διαλύσει το κόμμα του· εκτός πια και το θεωρεί οικογενειακό κτήμα, οπότε ουδείς μη γαλαζοαίματος δικαιούται να το παραλάβει.

Αν πράγματι βουλιάζουμε, ο κ. Σαμαράς, όσο κι αν του θόλωσε τα κριτήρια η μέλλουσα εξουσία, δεν θα έφευγε από τη Βουλή με τον ίδιο αέρα μάγκικου ναρκισσισμού που φεύγουν από τα γήπεδα οι αρειμάνιοι πρόεδροι των ομάδων όταν «αδικούνται και σφαγιάζονται». Αν η καταστροφή χτυπάει την πόρτα μας, δεν θα κορυβαντιούσαν πάνω στα ερείπια (και πάνω στα νεύρα και τις αντοχές μας) οι ίδιοι ο καταστροφείς και δεν θα μάλωναν όχι για το ποιος δεν φταίει καθόλου αλλά για το ποιος φταίει λιγότερο.

Εκτός εάν... Εκτός εάν επίτηδες φέρονται ανέμελα κι ανώριμα, για να μας ψυχοπαρηγορήσουν, να μη μας πιάσει πανικός και στείλουμε και τα υπόλοιπα εκατομμύριά μας στην Ελβετία. Αν είναι έτσι, εύγε.

του Παντελή Μπουκάλα / / στην Καθημερινή