Και όμως, υπάρχει ακυβερνησία

Δεν προχωρούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις !

Και όμως η κυβέρνηση δεν περπατά. Βουλευτές και υπουργοί βγάζουν τα μάτια τους δημόσια και δεν συμφωνούν σε βασικά σημεία το υ σχεδίου διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Λες και δεν πρέπει τίποτα να αλλάξει!

Άρχισαν να εμφανίζονται και τα πρώτα μεγάλα ρήγματα σε ένα κόμμα που είναι 

συνονθύλευμα διαφορετικών και ασύνδετων κοσμοθεωριών και έχει επιδείξει παροιμιώδη ανθεκτικότητα τα τελευταία 30 χρόνια! 

Σίγουρα και ο Σημίτης δεν ήταν τόσο «αριστερός» για τα γούστα του κρατικοδίαιτου στρατού που έχει μάθει να ζει εις βάρος του ελληνικού λαού. Υπήρχε όμως η κουτάλα και ήταν όλοι ικανοποιημένοι. «Έτρωγαν»! Σήμερα η κουτάλα δεν υπάρχει και τα ταμεία στέρεψαν. 

Ακόμα χειρότερα, οι ευνοημένοι και διορισμένοι καλούνται να συμμετάσχουν στις θυσίες που γίνονται για την μείωση των ελλειμμάτων και τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να ξαναπάρει μπρος η μηχανή.

Από εδώ προέρχονται και οι πιέσεις για να σταματήσει κάθε προσπάθεια για μεταρρυθμίσεις. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, φοβούνται περισσότερο από κάθε άλλο, τους κρατικοδίαιτους μηχανισμούς που οι ίδιοι έχτισαν. Και μεταφέρουν το αρνητικό κλίμα στη Βουλή και στην κυβέρνηση. 

Οι Φωτόπουλοι είναι σάρκα εκ της σαρκός του αποτυχημένου και σπάταλου σοσιαλισμού που κατασκεύασαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και ανέχτηκαν απολύτως οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, για να δημιουργήσουν και αυτοί με την σειρά τους, τον δικό τους αντίστοιχο κομματικό στρατό στους μηχανισμούς του κράτους.

Μπορεί ο Σαμαράς να παίζει με τα ένστικτα επιβίωσης των μεγαλοσυνδικαλιστών, είναι πάντως ο μόνος που πράγματι δεν θα μπορούσε ποτέ να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται σε ένα τέτοιο αντιμεταρρυθμιστικό περιβάλλον. Εάν το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί, τότε η χρεοκοπία βρίσκεται πράγματι μπροστά μας …!