Δουλειές αφ' υψηλού

«Εκεί στα ψηλά όπου δουλεύω ως εναερίτης, νιώθω λες και πατώ στο έδαφος. Είναι η καθηµερινότητά µου, αλλά δεν είναι ρουτίνα, γιατί κάθε φορά κάνω και µια διαφορετική εργασία: τη µια συντηρώ τα φτερά µιας ανεµογεννήτριας ή µια καµινάδα εργοστασίου. Την άλλη, ένα µετεωρολογικό όργανο πάνω σε ιστό µέτρησης αιολικού δυναµικού, έως και ογδόντα µέτρα πάνω από το έδαφος». .....................

...............................Αναλαµβάνουν ριψοκίνδυνες αποστολές. Δουλεύουν ώς και έξι ώρες σερί ηµερησίως κρεµασµένοι στον αέρα από σχοινιά, συχνά χωρίς τα πόδια τους να ακουµπούν καν στο παραµικρό στήριγµα. Μετρηµένοι στα δάχτυλα στην Ελλάδα, οι εξειδικευµένοι σε εργασίες σε µεγάλο ύψος τεχνίτες θυµίζουν κάτι από κασκαντέρ ή κοµάντο των Ειδικών Δυνάµεων.

«Δεν τη θεωρώ extreme δουλειά, από τη στιγµή που τηρώ πιστά όλους τους προβλεπόµενους κανόνες και διαδικασίες. Είναι αλήθεια, βέβαια, πως δεν έχει καµιά σχέση µε την καρέκλα ενός γραφείου: ενέχει ίσως λίγο µεγαλύτερη επικινδυνότητα, καθώς µπορεί ανά πάσα στιγµή να την πατήσεις, όχι τόσο από δικούς σου κακούς χειρισµούς όσο από λάθη άλλων.

Προ διµήνου, για παράδειγµα, στην προσπάθειά µας να αποσυναρµολογήσουµε στα ψηλά έναν ιστό µε τη βοήθεια ελικοπτέρου, ο πιλότος του λίγο έλειψε να µας σκοτώσει», λέει στα «ΝΕΑ» ο 43χρονος Δηµήτρης Μπουραζάνης, επαγγελµατίας εναερίτης, δεκαπέντε χρόνια τώρα, κυρίως πάνω σε ανεµογεννήτριες.

Εκτελωνιστής στο επαγγελµατικό ξεκίνηµά του, είπε να αξιοποιήσει περισσότερο και τις γνώσεις του σε ορειβασία και αναρρίχηση. Παρακολούθησε σχετικά σεµινάρια στην Αγγλία, πήρε πέρυσι και τη σχετική πιστοποίηση στη Δανία.

«Εµφυτη αυτή την αγάπη για τα ύψη δεν την έχει κανείς. Προσωπικά, ωστόσο, µε βοήθησε τα µέγιστα το γεγονός ότι δραστηριοποιούµαι και ως οδηγός βουνού, µια και οι τεχνικές δράσης στον αέρα είναι σχεδόν παρόµοιες µε τις αντίστοιχες πάνω σε βουνά και βράχια. Και στις δυο περιπτώσεις, το ζητούµενο είναι πρωτίστως η σωστή ασφάλισή σου µε τα σχοινιά και βεβαίως είναι απαγορευτική η παραµικρή φοβία σου», τονίζει.

Τρεις µόνο δουλεύουν στις ανεµογεννήτριες

ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ τον τόπο του, το Δίκορφο στα Ζαγοροχώρια, ο γιαννιώτης εναερίτης ταξιδεύει ανά την Ελλάδα, προκειµένου να παράσχει κάθε είδους λύσεις στα ψηλά. Σε ύψη όπου διαφορετικά µόνον ένας τεχνίτης ανεβασµένος σε σκαλωσιά ή ανυψωτικό µηχάνηµα ίσως θα µπορούσε να τα καταφέρει.

Ταυτόχρονα, εκπαιδεύει και εναερίτες εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, για ασφαλείς αναρριχήσεις πάνω στους τηλεπικοινωνιακούς ιστούς. «Κρεµασµένοι σε – µία από τις χίλιες ελληνικές ανεµογεννήτριες, αυτήν τη στιγµή είµαστε σε θέση να δουλεύουµε µόνον εγώ και άλλοι δύο συνάδελφοί µου σ' όλη την Ελλάδα.

Μέχρι πρόσφατα, µάλιστα, τα φτερά των ανεµογεννητριών έπρεπε να συντηρηθούν µε τη βοήθεια γερανού, αφού πρώτα κατεβούν στο έδαφος, υπόθεση δηλαδή χρονοβόρα και κοστοβόρα. Για µένα, ωστόσο, είναι πιο εύκολο όλο αυτό: µου παίρνει γύρω στο ένα τέταρτο της ώρας µέχρι να ανεβώ ώς εκεί, από το εσωτερικό του πυλώνα, µέσω σκάλας.

Από ένα υδραυλικό άνοιγµα, βγαίνω στη συνέχεια έξω, στην "καρδιά", στο κέντρο των φτερών. Από κει πια ρίχνω τα σχοινιά µου, από τα οποία και θα δεθώ για να κρεµαστώ στο κενό», περιγράφει.

// www.real.gr //