Ένας «πρώην πρωθυπουργός» -όχι νυν, που ίσως θα μπορούσε να δικαιολογηθεί– επιλέγει, κατά τον κ. Παναγιωτόπουλο εκείνος «το χρόνο και τις ..........
........... συνθήκες κάτω από τις οποίες θα απευθυνθεί στη κοινή γνώμη». Ούτε ο βασιλιάς Ήλιος δεν θα δικαιούτο τόσης αλαζονείας, όση αυτή που αποδίδει στον κ. Καραμανλή ο εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. με τις προστατευτικές δηλώσεις του.
Ασφαλώς, ο κ. Καραμανλής έχει το δικαίωμα να ανοίξει το στόμα του όποτε αυτός θέλει. Αλλά, ταυτόχρονα, κρίνεται για το πολιτικό ήθος και το βαθμό αξιοπρέπειας που χαρακτηρίζουν τη σιωπή του. Διότι, ανεξάρτητα από τη σημασία και την έκταση που δόθηκαν στις δηλώσεις της κυρίας Πελέκη – συζύγου του κ. Βουλγαράκη – για τις πολιτικές ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού, αυτές έχουν, ήδη, αποσαφηνιστεί στην αρμόδια Επιτροπή, που διερευνά το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Παρά ταύτα και ενώ πρώην υπουργοί του και στενοί συνεργάτες του αντιμετωπίζουν κατηγορίες, εξοντωτικής ανθρώπινης και πολιτικής δοκιμασίας, ο κ. Καραμανλής δείχνει να απολαμβάνει αδιάφορος τη συνεχιζόμενη καλοκαιρινή ραστώνη…
Υπάρχει ίχνος πολιτικού θάρρους και ανθρώπινης ευαισθησίας σ αυτήν τη συμπεριφορά; Ακόμη, όμως, και στο επίπεδο της δεοντολογίας, εφόσον, μάλιστα, διενεργείται προανακριτική εξέταση, επιβάλλεται να καταθέσει ο κ. Καραμανλής, ανταποκρινόμενος σε αίτημα της Επιτροπής, κάνοντας έτσι αυτό που όφειλε, με τη δική του πρωτοβουλία, να κάνει. Δηλαδή, να αποδείξει ότι συμμετέχει στη κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, αναλαμβάνοντας το τεράστιο μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.
Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας, παρά την απαξίωσή τους, εξακολουθούν να τοποθετούν το πολιτικό και κομματικό κόστος πάνω από την ηθική της πολιτικής – φαινόμενο που δεν παρατηρείται, σε τέτοιο βαθμό, σε άλλες σύγχρονες δημοκρατικές χώρες.
Έτσι εξηγείται γιατί η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να προστατεύει τον πρώην αρχηγό της με αστεία επιχειρήματα, χωρίς όμως, σε αυτήν την περίπτωση, να αποφεύγει το πολιτικό κόστος. Αντιθέτως, όσο συνεχίζει να ταυτίζεται με τη στάση του, τόσο περισσότερο αυξάνεται η φθορά της.
Τελικά, «ένας πρώην πρωθυπουργός» -ο κ. Καραμανλής, εν προκειμένω- οφείλει, όπως κάθε δημόσιο πρόσωπο που χειρίστηκε εξουσία, να διαθέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία κάθε δημοκρατικής διαδικασίας για την αναζήτηση της αλήθειας και της ανάδειξης του δικαίου. Ο χρόνος και οι συνθήκες ορίζονται από το δημόσιο συμφέρον.
του Δημήτρη Κατσίμη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου