Ζει στη Βρετανία τα τελευταία 15 χρόνια και είναι πανεπιστημιακός. Χρειάσθηκε ένα πληρεξούσιο από το προξενείο και πριν από το Πάσχα τηλεφώνησε να πληροφορηθεί τι πρέπει να κάνει. Του είπαν να ξαναπάρει την επομένη, διότι η αρμοδία υπάλληλος απαντά σε τηλεφωνήματα του κοινού μόνον μεταξύ 1 και 3 μ.μ. Εκανε αυτό που του είπαν και του έκλεισαν ραντεβού έπειτα από δύο εβδομάδες. Του τηλεφώνησαν την προηγουμένη του ραντεβού και το ακύρωσαν, λόγω της απεργίας. Του όρισαν νέο ραντεβού και πήγε. Το ραντεβού ήταν για τις 2 μ.μ. Περίμενε ώς τις 4.15 μ.μ. ώσπου να τον δεχθούν, αλλά πέρασε εποικοδομητικά τον χρόνο του. Παρακολουθώντας (θέλοντας και μη...) τις συζητήσεις μεταξύ υπαλλήλων και επισκεπτών, έμαθε για τους τρόπους με τους οποίους μαγειρεύονται τα ψάρια, προβληματίστηκε γόνιμα για τη σχέση της γαρίδας με το σκόρδο μέσα στο σαγανάκι και, χάρη στις απαντήσεις που έδινε ο υπάλληλος σε όσους τηλεφωνούσαν για ......
...... πληροφορίες, έμαθε και κάποια στοιχεία διπλωματικής ορολογίας, (π.χ., όταν μια κυρία τρώει σούσι στο γραφείο της αυτό λέγεται «είναι σε σοβαρή σύσκεψη»...).
Σας μεταφέρω την ιστορία του επιστολογράφου, για να μοιραστώ μαζί σας την ελπίδα που γέννησε μέσα μου. Ναι! Εχουν δίκιο οι πολιτικοί μας, που δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν ότι η μεγαλύτερη δύναμη των Ελλήνων είναι ο πολιτισμός μας! Και όπως βλέπετε δεν κινδυνεύει από ξενικές επιρροές, ό,τι και αν κάνει ο Κίσιγκερ...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου