Ο Μίλτος Παπαρόπουλος περπατούσε νευρικά στο διάδρομο έξω από το γραφείο του Πρόεδρου. Η Πολυξένη η γραμματέας του προέδρου τον παρατηρούσε καθώς πήγαινε πέρα δώθε. Είχε αρχίσει να της προκαλεί και της ίδιας εκνευρισμό. Άσε που δεν της έκανε κομπλιμέντο σήμερα. Από τότε που προσέλαβε αυτό το τσουλάκι την Αννούλα δεν ασχολείται κανένας με τις υπόλοιπες. Το έχει συζητήσει και με τις άλλες γραμματείς, άσε που φοβάται πως θα την δει και ο Πρόεδρος και θα ζητήσει και αυτός μία. Δεν είναι τώρα καιρός για αλλαγές και μπορεί να έχει πατήσει εδώ και 4-5 χρόνια τα πρώτα άντα την γοητεία της όμως την έχει.Ξαφνικά χτύπησε η εσωτερική γραμμή του Προέδρου. “Πολυξένη πες στον Μίλτο να περάσει” ακούστηκε από την ...
.... άλλη άκρη της γραμμής. Η Πολυξένη έγνεψε στον Μίλτο Παπαρόπουλο και του είπε με ναζιάρικη φωνή: “Κύριε Μίλτο μπορείτε να περάσετε”, αυτός ανασκουμπώθηκε και μπήκε αποφασιστικά στο γραφείο του Προέδρου. Εκεί τον περίμενε ο Πρόεδρος παρέα μα τον διευθυντή του γραφείου του. Την κουβέντα άνοιξε ο Πρόεδρος, “Μίλτο εξαγγείλαμε νέες διαδικτυακές υπηρεσίες, πρέπει να κινηθείς άμεσα. Εμείς είμαστε πλέον ένα κόμμα ανοιχτό στη κοινωνία. Μέσα από το διαδίκτυο θα μαζέψουμε τους δικούς μας και εσύ είσαι επικεφαλής της προσπάθειας.”
Ο Μίλτος Παπαρόπουλος έκανε μία παύση. “Πρόεδρε ξέρεις έχουμε προβλήματα. Εντάξει από τότε που κλείσαμε τις συμφωνίες με τον Παπαντρεόπουλο έχουμε μία σταθερή υποστήριξη από τα blogs και ο Φούξια Σαύρας με τον Κρεμάστρα κάνουν και αυτοί καλή δουλειά. Όμως υπάρχουν και κάτι άλλα πράγματα, να εδώ μου τα έχει γράψει ο Μιχάλης, Τουϊγκ, Φέισμπουκ, Φλαρκ και κάτι άλλα γκομπιουντερίστικα που λέει πως δεν πάμε καλά. Θέλουμε κόσμο να τα παρακολουθεί και δεν έχουμε. Ο Μιχάλης έκανε ότι μπορούσε αλλά τώρα με την εκστρατεία του για την προεδρεία της νεολαίας δεν προλαβαίνει. Είμαστε σίγουροι πως θέλουμε να κάνουμε διάλογο από το διαδίκτυο;”
Ο Πρόεδρος τον κοίταξε με κατανόηση, γύρισε και κοίταξε τον Διευθυντή του γραφείου του, “Γεράσιμε εσύ τι λες για όλα αυτά, τα εξαγγείλαμε πρέπει να ανοίξουμε διάλογο”. Ο απάντησε, “Πρόεδρε ξέρω πως το υποσχεθήκαμε. Μίλησα και με τα στελέχη που έχουν επιφορτιστεί την επικοινωνία με την κοινωνία και μου είπαν πως το διαδίκτυο είναι δύσκολη υπόθεση.Εκεί γράφουν πράγματα που πρέπει να τα απαντάμε. Δεν καταλαβαίνουν από ελπίδες, ηλιαχτίδες και φωτεινά μονοπάτια. Θέλουν συζήτηση. Άσε που γράφουν με συντμήσεις και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα και θέλουμε λεξικό για να το διαβάσουμε. Πρέπει να βρούμε μία εναλλακτική λύση.”
Ο Μίλτος Παπαρόπουλος πετάχτηκε, “Πρόεδρε έχω μία εξαιρετική ιδέα. Θα φτιάξουμε ένα site που θα το βαφτίσουμε Διαδικτυακό Διάλογο. Θα βάλουμε μέσα 4-5 ομιλίες δικές σου και τοποθετήσεις από τους άλλους Γραμματείς και θα γράφουμε παντού διάλογος με τους πολίτες. Μέχρι να καταλάβουν πως δεν κάνουμε διάλογο θα κερδίσουμε 1-2 μήνες ακόμα. Μετά θα πάμε στο συνέδριο θα ασχολούνται όλοι με τις εσωκομματικές και όλα θα είναι ζάχαρη. Να μην σου πω να βάλουμε και μία φόρμα να στέλνουν απόψεις και άστους να στέλνουν και να κάνουν διάλογο.”
Ο Πρόεδρος τον κούνησε το κεφάλι με ικανοποίηση. “Εξαιρετική ιδέα Μίλτο. Προχώρα το άμεσα για να είμαστε και συνεπείς με τις δεσμεύσεις μας για διαδικτυακό διάλογο. Μέχρι να μας πάρουν χαμπάρι θα μπει το Πάσχα και θα ξεχαστούν όλα.” Ο Μίλτος Παπαρόπουλος βγήκε από το γραφείο ανακουφισμένος. Περνώντας μπροστά από το γραφείο της Πολυξένης της έκλεισε το μάτι και της έκανε ένα κομπλιμέντο όπως παλιά, προς μεγάλη ικανοποίηση της γραμματέως που είχε αρχίσει να αμφιβάλει για την γοητεία της.
Μία εβδομάδα μετά το site είχε ήδη στηθεί. Ο διαδικτυακός διάλογος ήταν πλέον γεγονός. Ο Μίλτος Παπαρόπουλος απολάμβανε το καφέ του και διάβαζε για τους τραυματίες της ομάδας που επιστρέφουν σιγά σιγά. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο υπεύθυνος για το site. “Κύριε Παπαρόπουλε, έχουμε ένα πρόβλημα. Η φόρμα με τις απόψεις είναι σε λάθος κωδικοποίηση και επιστρέφει τα δεδομένα σε ANSI”. Ο Μίλτος Παπαρόπουλος δεν κατάλαβε τίποτα από όσα του είπε οπότε του αποκρίθηκε, “Να σου πω ρε Παύλο, δεν υπάρχει λόγος να με τρελαίνεις με τα γκομπιουντερίστικα, αφού δεν δουλεύει το ρημάδι κατέβασε το και βλέπουμε. Αφού έχουν γράψει μέσα οι άλλοι γραμματείς, ο διάλογος ξεκίνησε…”
Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική. Η παρούσα ιστορία είναι αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα.
/ stakon.wordpress /
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου