Πριν από δύο χρόνια είχε πλεόνασμα ενώ τώρα το έλλειμμά της ξεπερνά το 12%. Η Ιρλανδία έπειτα από μία εντυπωσιακή δεκαετία ανάπτυξης έχει γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν. Η Κελτική Τίγρη πλέον δεν βρυχάται. Απλώς προσπαθεί να επιβιώσει.
Σε σχήμα άρπας και ύψος που φθάνει τα 48 μέτρα, η γέφυρα Σάμουελ Μπέκετ, που ενώνει τις δύο πλευρές του κεντρικού Δουβλίνου, δόθηκε πριν από λίγες ημέρες στην κυκλοφορία. Η γέφυρα, που έχει μήκος 120 μέτρων και κατασκευάστηκε για να διευκολύνει την κυκλοφορία, θυμίζει τις καλύτερες εποχές σε μια πόλη που πλέον ζει μέσα σε συνθήκες αυστηρής λιτότητας. Η Ιρλανδία πέρασε μία δεκαετία εντυπωσιακής ανάπτυξης προτού η οικονομία της καταρρεύσει πέρσι και έγινε ένα από τα μεγαλύτερα «παραδείγματα προς αποφυγήν» του βιομηχανικού κόσμου.
«Αυτό είναι το τελευταίο απομεινάρι της φούσκας των ακινήτων», λέει ο 65χρονος συνταξιούχος Ντένις Σμιθ, κοιτώντας την επιβλητική γέφυρα. Οι Ιρλανδοί είναι θυμωμένοι και κατηγορούν την κυβέρνηση και τις τράπεζες για τη δημιουργία της φούσκας στον τομέα των ακινήτων, όμως όπως σχολιάζουν «τουλάχιστον εδώ δεν έχουμε τις εξεγέρσεις που είδαμε στην Ελλάδα». Η κυβέρνηση προσπαθεί με επιθετικούς τρόπους να αντιμετωπίσει το τεράστιο εξωτερικό χρέος, παρουσιάζοντας την περασμένη εβδομάδα το τρίτο πρόγραμμα λιτότητας μέσα σε 14 μήνες αφότου δαπάνησε δισ. ευρώ για την ενίσχυση των τραπεζών. Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μπράιν Κόουεν στον τελευταίο προϋπολογισμό της περιέλαβε περικοπές ύψους 4 δισ. ευρώ και ήδη έχουν κηρυχθεί απεργίες στον δημόσιο τομέα μετά τις γιορτές. Αύξηση της ανεργίας
Η ζωή στην Ιρλανδία έχει γίνει πολύ δύσκολη. Η ανεργία έχει αυξηθεί σημαντικά, πρώτη φορά μετά την ύφεση της δεκαετίας του ΄80: ο αριθμός των ανέργων διπλασιάστηκε τους τελευταίους 18 μήνες. Η κυβέρνηση, που βλέπει τη δημοτικότητά της να έχει πέσει σε ποσοστά ρεκόρ, υπολογίζει ότι η ανεργία θα φθάσει στο 13,2% το 2010 και προβλέπει ότι θα χρειαστούν άλλα 4 χρόνια προτού πέσει κάτω από το 10%.
«Ήρθα στο Δουβλίνο πριν από 3 χρόνια έχοντας ζήσει προηγουμένως στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία αλλά τα πράγματα αλλάζουν τώρα εδώ», λέει ο Ούγγρος Γκέζα Οραβέτς. Περίπου 70.000 εργαζόμενοι από τις νέες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν φύγει από την Ιρλανδία από τον Απρίλιο του 2005 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας. «Οι δουλειές χάνονται σιγά σιγά. Το ίδιο και τα χρήματα», παρατηρεί ο Οραβέτς. Σε πολλά κτίρια βλέπει κάποιος ταμπέλες «εντυπωσιακά γραφεία προς ενοικίαση». Οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει στο μισό σε αρκετές περιοχές της χώρας- αφού τετραπλασιάστηκαν την προηγούμενη δεκαετία.
Ένα στα τρία νοικοκυριά με υποθήκη προβλέπεται ότι θα φθάσει μέσα στον επόμενο χρόνο στο σημείο όπου η αξία του σπιτιού τους θα πέσει κάτω από τα όσα χρωστούν ακόμα στις τράπεζες, ενώ κάποιες οικογένειες που αγόρασαν σπίτι όταν οι τιμές βρίσκονταν στο ζενίθ δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
«Πρέπει να μεταναστεύσω σε άλλη χώρα»
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Οικονομικών Μπράιν Λένιχαν υποστηρίζει ότι τα πράγματα θα ήταν ακόμα δυσκολότερα εάν η Ιρλανδία δεν ήταν μέλος της Ε.Ε., λέγοντας ότι το οικονομικό σύστημα της χώρας θα είχε καταρρεύσει πέρσι εάν δεν δεχόταν ένεση μετρητών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, το έλλειμμα δεν θα προβλεπόταν να πέσει τον επόμενο χρόνο λίγο κάτω από το 12% εάν η Ιρλανδία δεν ανήκε στην ευρωζώνη. «Στην παρούσα κρίση, είναι καλύτερα που βρισκόμαστε μέσα στην τέντα παρά έξω», λέει ο οικονομολόγος Άλαν Μακουέιντ.
Όσο για τους νέους, η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση τους χαροποιεί για άλλους λόγους. «Ξέρω ότι θα πρέπει να μεταναστεύσω σε άλλη χώρα προκειμένου να βρω δουλειά», λέει ο 20χρονος Σόρτσα Μέρφι. «Τουλάχιστον θα μπορώ να μετακινηθώ στις χώρες της Ε.Ε. χωρίς προβλήματα».
TA NEA On-line - Το ιρλανδικό θαύμα κράτησε λίγο
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου