Τα εντυπωσιακά προεκλογικά λογύδρια του Αντώνη Σαμαρά, εμπνεύσεως Χρύσανθου Λαζαρίδη, με τον έντονο «βουκολισμό», τα ποτάμια, τα ρυάκια και τις λοιπές «χαριτωμενιές», μετουσιώνονται στη «σαμαρική» ΝΔ ως η στρατηγική του φοβικού και περιχαρακωμένου «καθαρού» κόμματος. «Καθαρό» φυσικά νοείται ό,τι συμφωνεί και υποτάσσεται στη βούληση του αρχηγού… Αυτά τα μηνύματα στέλνει με κάθε ευκαιρία ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ, εμφανιζόμενος να σκιαμαχεί με δονκιχωτικούς ανεμόμυλους, απειλώντας όσους, κατά τα λεγόμενά του,....... «απειλούν την ενότητα του κόμματος». Χωρίς βέβαια να έχει το πολιτικό θάρρος και την ευθύτητα να τους κατονομάσει ή να καταγγείλει συγκεκριμένες πράξεις που μπορούν να θεωρηθούν ως «απειλή για την ενότητα» μιας, από τη φύση και τη συγκρότησή της, μεγάλης και πολυσυλλεκτικής-πολυτασικής παράταξης, όπως η ΝΔ...
Κατά ένα δυσεξήγητο λόγο, αυτό που για εμπνευσμένους ηγέτες της Ελληνικής Κεντροδεξιάς, όπως ο Ιδρυτής Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Επίτιμος Πρόεδρος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αποτελούσε το εφαλτήριο και την ευκαιρία για διεύρυνση και εμπλουτισμό σε ιδέες και κοινωνικά ρεύματα, για τον κ. Σαμαρά συνιστά «απειλή», υποτίθεται, για την ενότητα του κόμματος. Στην πραγματικότητα, και αυτό πασχίζει απεγνωσμένα να κρύψει πίσω από την υποκριτική επίκληση της «ενότητας», η δική του πολιτική διαδρομή, κουλτούρα και παρουσία στην ηγεσία της ΝΔ αποτελεί τη μοναδική υπαρκτή απειλή. Το σημαντικότερο προσόν για τον ηγέτη ενός παραταξιακού κόμματος εξουσίας αποτελούν η ανοχή, η συστέγαση και η διαλεκτική ζύμωση της διαφορετικότητας και της πολυμορφίας των ιδεών που κινούνται στο βασικό άξονα της παράταξης.
Για τη ΝΔ δεν αποτελεί πρωτόγνωρο φαινόμενο η απόπειρα περιχαράκωσης διά της βίαιης αποβολής των «μιασμάτων» ή «μεταλλαγμένων» ιδεών. Δυστυχώς, τα στελέχη και ο κόσμος της Μεγάλης Παράταξης το υπέστησαν και στο παρελθόν στα δραματικά χρόνια της προεδρίας του Μιλτιάδη Έβερτ… Και τότε, επιχειρήθηκε η αυστηρή οριοθέτηση της πορείας στην «κοίτη του ποταμού», έστω και αν δεν υπήρχε ο Λαζαρίδης να το αναπαράγει σε λόγους και ιδεολογήματα… Η ουσία και η αντίληψη ήταν η ίδια και τις τραγικές της συνέπειες τις βίωσε ο πικραμένος νεοδημοκρατικός λαός από το 1993 έως το 1997, όταν η διάσπαση και η συρρίκνωση είχαν καταστεί η μόνιμη δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τη ΝΔ.
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα, και μόνο ως φάρσα μπορούν να εκληφθούν οι εναγώνιες απόπειρες του κ. Σαμαρά να επιβάλει την «αρχή του ενός ανδρός» πάνω σε μια μεγάλη πολυσυλλεκτική παράταξη, απειλώντας και εκβιάζοντας όσους και όσες δεν «υποτάσσονται» στις μικρονοϊκές και σχιζοφρενικές του «εκκλήσεις»… Το περιβόητο «ποτάμι» του αποδεικνύεται κάθε μέρα πιο ρηχό, για να χωρέσει τον πλούτο της Μεγάλης Κεντροδεξιάς Παράταξης, και δυσώδες από το βούρκο των αρτηριοσκληρωτικών αριστεροδεξιών εθνικιστικών ιδεολογημάτων που του εισηγούνται οι περιφανείς τρόφιμοι των αμερικάνικων πανεπιστημίων και κολλεγίων μυστικοσύμβουλοί του…
ομάδα μαγκαζίνο
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου