Στις δεκαοχτώ ... σοσιαλισμός!

Υπομονή, Καρλ, στις δεκαοχτώ σοσιαλισμός

του Σωτήρη Γκορίτσα

Πόσο λάθος είχες κάνει, σύντροφε Καρλ! Ηταν τελικά απλό πράγμα ο σοσιαλισμός. Γιατί μας έκανες να ξοδέψουμε άσκοπα τα νιάτα μας παλεύοντας να αποκτήσει συνείδηση ο εργάτης, να ...

συμμαχήσει μαζί του ο μικρομεσαίος, να γραφτούν στα συνδικάτα τους, να φτιαχτούν τα λαϊκά τους μέτωπα, οι συνασπισμοί αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων; Ηταν τόσο δύσκολο να καταλάβεις ότι για να γίνει ο σοσιαλισμός δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά ένας αριστερός Σάκης Ρουβάς; Πώς δεν είδες τι ακαταμάχητο όπλο στα χέρια του λαϊκού κινήματος μπορεί να γίνει το life style και να νικήσουμε τον καπιταλισμό με τα ίδια του τα όπλα; Μας ταλαιπώρησες άσκοπα τόσα χρόνια με σφυροδρέπανα, όπλα, επαναστάσεις, ιστορικούς συμβιβασμούς, διασπάσεις, φυλακίσεις, εξορίες, νεκρούς. Χάσαμε τον χρόνο μας με όλα αυτά. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πειραχτεί η τσέπη μας – το ευκολότερο σε αυτή την χώρα μιας και αν δεν μας την πειράξει άλλος την πειράζουμε μόνοι μας. Το αποτέλεσμα είναι ότι χαλάσαμε τα μάτια μας προσπαθώντας να βγάλουμε άκρη με το πολυσέλιδο «Κεφάλαιό» σου και πρεσβύωπες τώρα δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε live την επανάσταση των άφθαρτων, μοντέρνων και άγνωστων αγωνιστών που γίνεται μπρος στα μάτια μας.

Διότι, νομίζω, υποτίμησες, σύντροφε Καρλ, το πόσο σημαντικό είναι για τον σοσιαλισμό το να είσαι μοντέρνος, φρέσκος και κυρίως άγνωστος. Να μη σε ξέρει κανείς… Μην ανησυχείς, μόλις μας μάθουν θα εξαφανιστούμε από τα πάνελ εμείς και θα βάλουμε άλλους. Εχουμε φρέσκο απόθεμα κρυμμένο σε ΚΟΕ, ΔΗΚΚΙ, Ρόζες, Δίκτυα, κ.λπ. που δεν τους ξέρει κανείς. Τους κρύβουμε για να τους εμφανίσουμε μόλις το target group «ελληνική κοινωνία» βαρεθεί τη σημερινή μας συσκευασία. Είναι σαν τα σαμπουάν, Κάρολε. Κάθε προϊόν χρειάζεται ανανέωση. Γιατί νομίζεις φύγαμε από το ΚΚΕ και ήρθαμε στην Ανανεωτική Aριστερά; Για τις αφέλειες των Κύρκων και Παπαγιαννάκηδων; Ηρθαμε γιατί καταλάβαμε ότι μόνο μοντέρνοι και άγνωστοι πλασιέ μπορούν να πουλήσουν το μουχλιασμένο τυρί.

Μην μ’ αρχίζεις πάλι την γκρίνια. Τι δουλειά έχει με όσα σου λέω ο Μπερλινκγκουέρ; Δεν του έφτανε του ανόητου το 35% που είχε για να κάνει τον σοσιαλισμό και πήγε και ζήτησε «ιστορικό συμβιβασμό» με τη Δεξιά. Καλά να πάθει. Εμείς διδασκόμαστε από τέτοια λάθη, Καρλ! Ποιον Αλιέντε; Πού τον θυμήθηκες αυτόν; Τι πάει να πει «να κοιτάξουμε τι έπαθαν οι Χιλιανοί μετά τις κρατικοποιήσεις, εθνικοποιήσεις, φορολογίες και αναδιανομές»; Αλλο Χιλή, Καρλ, άλλο Ευρώπη. Εδώ είναι πολιτισμένοι, δεν γίνονται αυτά. «Η Ευρώπη ήταν που βομβάρδισε την Γιουγκοσλαβία»; Δεν θέλουμε αυτή την Ευρώπη. Θέλουμε μιαν άλλη. Τι «ποια άλλη;». Δεν ξέρω, θα δούμε ποια άλλη, μη με πιέζεις τώρα. Κοίτα κάτι, Καρλ: ακόμα και έτσι να είναι, ακόμη δηλαδή και λαμπόγυαλο να μας κάνουν όπως τη Γιουγκοσλαβία, ακόμη και χούντα να έρθει σαν του Πινοσέτ, δεν βλέπεις ότι εμείς πάλι ωφελημένοι βγαίνουμε; Δεν είδες εφτά μόλις χρόνια δικτατορίας πόσο δυνάμωσαν την Αριστερά; Ολοι μαζί μας ασχολούνται τριάντα χρόνια τώρα! Σκέψου τα λίγο καλύτερα, σε παρακαλώ. Εχεις καιρό μέχρι τις 17 Ιούνη. Λίγο υπομονή, Καρλ, και θα δεις πόσο μάταια ήταν όλα όσα προσπαθούσαμε τόσα χρόνια και πόσο απλό πράγμα ήταν τελικά να γίνει «Στις δεκαοχτώ σοσιαλισμός!».

n Ο Σωτήρης Γκορίτσας είναι σκηνοθέτης κινηματογράφου.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ