Δυστυχώς επαναλαμβάνεται η διαπίστωση ότι ο "παλιός" πολιτικός κόσμος πάσχει από έλλειψη ΑΜΕΣΗΣ ΚΑΙ "ΕΥΡΥΓΩΝΙΑΣ" ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ κι από ...
μεγάλου βαθμού ΜΥΩΠΙΣΜΟ... Δεν μπορεί να "διαβάσει" την κοινωνία (πολύ περισσότερο τώρα, που αυτή βρίσκεται σε πλήρη αποσυντονισμό και σύγχυση) και να αναλύσει στοιχειωδώς το εκλογικό αποτέλεσμα... Και φυσικά δεν διαθέτει την ελάχιστη ενόραση, να παρατηρήσει την...
πορεία των πραγμάτων ούτε τα αντανακλαστικά, ώστε να δράσει καίρια και αποφασιστικά στη νέα χωροθέτηση, που έτσι κι αλλιώς προκύπτει…
Έτσι περιορίζεται σε ασκήσεις, ούτε καν μάχες ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΑΚΗΣ (κάτι σα να προσπαθείς να σταματήσεις το τσουνάμι στοιβάζοντας φύκια στην παραλία...).
Μια πρώτη τέτοια αφελής άσκηση είναι το προσκλητήριο από τον κύριο Σαμαρά περί επανένωσης της ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΚΙΑΣ (τουλάχιστο, αν είναι να αναγνωρίσουμε κάτι στον Καρατζαφέρη, είναι η ευρηματικότητά του σε ατάκες...)
Σύμφωνα με το πολιτικό ρεπορτάζ, η πρόταση αυτή είναι προϊόν πιέσεων αρκετών μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας της Ν.Δ. (κυρίως των νεότερων σε ηλικία) προς τον πρόεδρο του κόμματος κι απ' ότι φαίνεται, τελικά ο Σαμαράς την υιοθετεί (παρόλο που εκτιμώ ότι τόσο σ' αυτόν, όσο και κυρίως στο σκληρό πυρήνα του περιβάλλοντός του δεν αρέσει...)
Για να αποπειραθούμε να προϋπολογίσουμε την απόδοση ενός τέτοιου εγχειρήματος, δεχόμαστε, ως υπόθεση εργασίας, ότι η ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, ο ΜΑΝΟΣ και ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ θα την αποδεχθούν. Αρκεί όμως αυτό; Και κάπου εκεί αρχίζουν τα δύσκολα…
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ, όπως εξελίσσεται, ευτυχώς έχει ολοένα και μικρότερη σχέση με τις αντίστοιχες των προηγούμενων δεκαετιών. Ο "πελάτης" - οπαδός εξαφανίζεται και στο προσκήνιο προβάλει ο ΠΟΛΙΤΗΣ.
Έτσι λοιπόν, μια μικρή μειοψηφία, ταμπουρωμένη στα παλαιοκομματικά χαρακώματα, θα ζητοκραυγάσει "ωσαννά", θα αναστήσει απ' τον "Εθνάρχη" Καραμανλή μέχρι τον ευπατρίδη Αβέρωφ, θα εξάρει τη μεγαλοψυχία του Σαμαρά, θα τιμήσει την απαράμιλλη "παραταξικοφροσύνη" της Ντόρας, του Μάνου και του Γιώργου, θα ψάλλει παιάνες καθώς θα εξορμά για την ανακατάληψη του οχυρού... Θα "εξαγνίσει" και θα "εξαγνιστεί"...
Η "κολυμπήθρα" όμως του νέου "Σιλωάμ" θα έχει νερό; Από τη στιγμή που για την αποτελεσματικότητα αυτού του γάμου αναγκαία συνθήκη είναι η απάντηση της κοινωνίας, εκτιμώ ότι θα είναι ένα ηχηρό ΟΧΙ... Δίκαια η άδικα, καλόπιστα ή μη, η πλειοψηφία των πολιτών θα κάνει τη δική της ανάγνωση μέσα από τις εξής (πραγματικές ή μη) παραμέτρους:
1. Οι βουλευτές της ΝΔ το προτείνουν με κύριο στόχο να είναι το κόμμα πρώτο στις επόμενες (κι όπως προοιωνίζεται άμεσα) εκλογές, ώστε να διατηρηθεί το bonus των 50 εδρών, άρα να διασφαλιστεί η εκλογή τους (σημ. στην αντίθετη περίπτωση οι μισοί που εκλέχθηκαν προχθές θα επιστρέψουν σπίτια τους πριν καν διαβούν το περιστύλιο...)
2. Ο Σαμαράς έσπευσε να αποδεχθεί, θέλοντας και μη, την πρόταση, διότι συνειδητοποιεί ότι όχι μόνο δεν έγινε αυτοδύναμος πρωθυπουργός (όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε...) αλλά πλησιάζουν οι μέρες επιστροφής του στην "έρημο"…
3. Ντόρα, Μάνος και Καρατζαφέρης προσέρχονται με τα φτερά τσακισμένα με κύριο γνώμονα την ατομική πολιτική τους επιβίωση και δεύτερη σκέψη την επανάκτηση εκ των έσω του μαγαζιού…
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ότι η παραπάνω "ανάγνωση" δεν αφορά προσωπική άποψη, αλλά εκτίμηση του πώς θα υποδεχθούν οι πολίτες μια ενδεχόμενη συγκατοίκηση όλων των παλαιών ενοίκων της ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Πέρα από την προφανή πολιτική ρηχότητά της, μια τέτοια ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ δεν θα πρόσφερε ούτε πρόσκαιρο εκλογικό αποτέλεσμα. Αντίθετα θα προκαλούσε λανθάνοντα αντανακλαστικά και αντί να συσπειρώσει θα αποσυσπείρωνε κρίσιμη εκλογικά μάζα. Δηλαδή; Γνωρίζοντας (έτσι πιστεύω) τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων του ευρύτερου κεντροδεξιού φάσματος, διακινδυνεύω να προβλέψω ότι: α) Οι ψηφοφόροι του Μάνου (η πιο ομογενοποιημένη ιδεολογικά εκλογική μάζα) θα στραφούν αλλού. β) Αρκετοί από τους ψηφοφόρους της Ντόρας (για παραπάνω από ένα λόγους) δεν θ’ ακολουθήσουν, και γ) Κάποιοι σκληροπυρηνικοί της αυτάρεσκα αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δεξιάς, δεν θα αντέξουν τη συνύπαρξη με "σώγαμπρους", με "αποστάτες" και με "θατσεριστές" και θα σπεύσουν να ανταμώσουν τους συντρόφους τους στον Πάνο Καμμένο... Οπότε ο "γάμος" ούτε λογιστικά θα αποδώσει…
Υ.Γ. Το ζητούμενο σήμερα είναι μια ειλικρινής προσπάθεια δημιουργίας ενός γνήσιου, σύγχρονου και με ουσιαστικό ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο (και κυρίως με θέσεις πρακτικά εφαρμόσιμες) ΚΕΝΤΡΟΜΟΛΟΥ πολιτικού φορέα, που θα ξεκινά από τη νέα σοσιαλδημοκρατία (π.χ. σαν τους Νέους Εργατικούς του Μπλερ και τον τρίτο δρόμο του Κλίντον) και θα φθάνει μέχρι τους μετριοπαθείς Χριστιανοδημοκράτες… Αλλά γι’ αυτό υπόσχομαι να γράψω αύριο κιόλας…
Read more: http://defrejus.blogspot.com/2012/05/blog-post_10.html#ixzz1uRfCgN3y
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου