του Νίκου Σακελλαρόπουλου
Άκουγα σήμερα το πρωί στην τηλεόραση τον εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει με οργή εναντίον των…νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ...εφαρμόζονται στον τόπο και ...
μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν.
Τεράστιο ψέμα και χοντροκομμένη προπαγάνδα.
Δηλαδή, οι διατιμήσεις, το τεράστιο και αναποτελεσματικό κράτος, τα κλειστά επαγγέλματα, οι κρατικές εταιρείες και μονοπώλια, η υπέρογκη φορολογία, η πολυνομία, η γραφειοκρατία και ο συνεχής κρατικός παρεμβατισμός που βιώνουμε επί δεκαετίες στην Ελλάδα είναι εκφάνσεις του νεοφιλελευθερισμού;
Πόσα θέλουν αυτοί οι άνθρωποι, που αυτοπροσδιορίζονται κιόλας προοδευτικοί, να
αποτρελάνουν την κοινωνία;
Υπήρξε ποτέ η Ελλάδα φιλελεύθερη πλην κάποιων δειλών βημάτων που έγιναν επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα;
Κι από την άλλη πλευρά, ας ρίξουν μια ματιά, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά γενικότερα, στις δημοσιεύσεις του «Heritage Foundation» που κατατάσσει την Ελλάδα στην 119η θέση της παγκόσμιας κατάταξης με τις πιο ελεύθερες οικονομίες.
Εκεί, θα δουν ότι πρώτη στην κατάταξη είναι η Σιγκαπούρη και ακολουθούν η Αυστραλία και η Ελβετία.
Η Ελλάδα, είναι κάτω από τη Νιγηρία και το Μάλι, ενώ μόλις και μετά βίας προσπερνάμε την Υεμένη και το Πακιστάν!
Για ποιον φιλελευθερισμό και νεοφιλελευθερισμό στην Ελλάδα μιλάνε;
Η Παπαρήγα και το ΚΚΕ, με στόχο την ….κατάρρευση του…παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, μιλάνε συνεχώς για πλουτοκρατία και τραπεζίτες που πίνουν το αίμα του λαού στο όνομα του νεοφιλευθερισμού.
Άλλο μεγάλο παραμύθι.
Ο Φιλελευθερισμός δεν προωθεί τον καπιταλιστή αλλά τον δημοκρατικό καπιταλισμό.
Κι όποιος το αρνείται είναι ανιστόρητος ή αισχρός προπαγανδιστής.
Ο καπιταλιστής και δη ο διεφθαρμένος –όπως τον θεωρεί de facto η Αριστερά- επιβιώνει πολύ ευκολότερα στην κρατική γραφειοκρατία και όχι στον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς.
Για τον απλούστατο λόγο, ότι μπορεί πολύ εύκολα να ελέγξει τους γραφειοκράτες που με τη διαπλοκή θα του εξασφαλίσουν προϋποθέσεις ελέγχου της αγοράς, παρά να ελέγξει όλη την αγορά.
Άλλωστε, το διεφθαρμένο πάλαι ποτέ σοβιετικό καθεστώς ήταν πλήρες τέτοιων.
Η αγορά, είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Οι επιλογές μας.
Ο τόπος και ο τρόπος που πουλάμε και αγοράζουμε προϊόντα, εργασία, ιδέες και τη δημιουργικότητά μας.
Που μπορούμε να εξελισσόμαστε ως πρόσωπα και ως κοινωνία.
Όταν αυτή είναι στα χέρια του γραφειοκράτη που μπορεί να παρεμβαίνει και να δημιουργεί ανασχέσεις, τόσο περισσότερο δημιουργούνται φαινόμενα διαφθοράς, αθέμιτου ανταγωνισμού και κυρίως ολιγοπωλίων.
Όλοι γνωρίζουμε, τι κόπος απαιτείται, επί παραδείγματι, για να μπει μια ετικέτα προϊόντων ενός παραγωγού στα ράφια των σούπερ-μάρκετ στην Ελληνική αγορά.
Άρα για ποιον νεοφιλελευθρισμό στην Ελλάδα μιλάμε;
Τέλος, οφείλουμε να τονίσουμε κάτι ακόμη.
Η Αριστερά έχει καλλιεργήσει στη χώρα μας έναν ακόμη μύθο.
Ότι, δηλαδή, ο φιλελευθερισμός και ο νεοφιλελευθερισμός, είναι δυο εκφάνσεις ενός απάνθρωπου συστήματος, που δήθεν εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο.
Ανοησίες!
Πέραν του ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μπορεί να μιλάνε για σχοινί, δεν μπορεί να μιλάνε για εκμετάλλευση ανθρώπων εκείνοι που πρεσβεύουν ένα καθεστώς που στερείται ελευθερίας.
Ο νεοφιλελευθερισμός ουδέποτε υπήρξε ταυτόσημος με τον καπιταλισμό.
Αποτελεί μια μάλλον συντηρητική εκδοχή του φιλελευθερισμού.
Τι πιστεύει ο νεοφιλελευθερισμός;
Την δραστική μείωση των φόρων, τον ουσιαστικό περιορισμό των δραστηριοτήτων του κράτους, της δημόσιας γραφειοκρατίας και κατά συνέπεια και την ελάττωση των δημοσίων δαπανών και, τρίτον, την κατ’ αρχήν αναζήτηση λύσεων σε κάθε πρόβλημα που αναφύεται στις δράσεις των ατόμων και της κοινωνίας κι όχι σε παρεμβάσεις του κράτους.
Λέει, δηλαδή, ότι το κράτος δικαίου οφείλει να ορίζει τους κανόνες του «παιγνιδιού» και ο ρόλος του είναι η αυστηρή διαφύλαξη των νόμων.
Ότι η αγορά αυτορυθμίζεται και λειτουργεί καλύτερα από τις μεθόδους της κρατικής παρέμβασης και γραφειοκρατίας.
Όμως, υπάρχουν και πάμπολλοι νεοφιλελεύθεροι διανοητές που εκτιμούν ότι υπάρχουν τομείς της κοινωνικής μας ζωής (Παιδεία, Υγεία, εγγύηση ελαχίστου εισοδήματος) στους οποίους είναι απαραίτητη η κρατική παρέμβαση.
Κι όμως, η Αριστερά αυτά τα αντιμάχεται…ως ανάλγητα!
Κι έχει δημιουργήσει τους μεγάλους μύθους με τους οποίους πορεύεται…
1 σχόλιο :
Ο νεοφιλελευθερισμος, ο Φριντμαν και η Σχολη Σικαγου φερνουν τις μεγαλες κοινωνικες ανισοτητες. Ουρανοξυστες και παραγκες. Κοινωνικα ερειπια. Σε όλες ανεξαιρετως τις χωρες που κατεστρεψε το επιχειρημα τους ηταν ενα: "το συστημα δεν λειτουργησε κανονικα γι'αυτο καταστραφηκαν ανθρωποι".
Ειναι μεγαλο ψεμα οτι ο νεοφιλελευθερισμος του Φριντμαν επιλεγεται "ελευθερα". Οι χωρες που ακολουθησαν τη συνταγή είτε βρίσκνταν υπο δικτατορικό καθεστως (Βραζιλια, Αργεντινη) ειτε επιβλήθηκε δικτατορία για να εφαρμοστεί το σχέδιο (Χιλή, Ινδονησία) είτε χρησιμοποίησαν μεθοδους δικτατοριων (Βολιβια, Ελλαδα).
Σε κάθε περιπτωση η εφαρμογη της "συνταγής" συνοδευεται απο βία και ολοκληρωτισμό.
Οι "φωστηρες" του Σικαγου (οι οποίοι σκόπιμα καλλιεργουν το προφιλ του ανεξαρτητου "επιστημονα") τα βρηκαν πιο ευκολα στις χωρες του πρωην Ανατιλοκου Μπλοκ. Ο λόγος ηταν η δυσαρεσκεια των λαων αυτών για τον Υπαρκτο. Αλλά ακομα κι εκεί ακολούθησαν υποπτες τακτικες. Στην Πολωνία οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ αρνήθηκαν να δωσουν ενα μικρο δανειο στην κυβερνηση της Αλλλεγγύης. Αμεσως τους προτειναν μεγαλο δανειο με ορο το "προγραμμα Σακς".
Σε όλες τις χώρες του πρωην Ανατολικου μπλοκ εγινε πραγματικο παρτι με τη δημοσια περιουσια με τις ευλογιες του ΔΝΤ. Μεσα σε μια νυχτα κερδισαν περιουσιες "ξενοι επενδυτες" μαζι με πρωην στελεχη της κομματικης γραφειοκρατιας. Η Μαφία κυβερνουσε.
Ο νεοφιλελευθερισμος αφήνει στους λαους μια "φτηνή" ζωή. Πολλά φτηνα προιοντα, αμφιβολης ποιοτητας.
Το ζουμε σημερα στην Ελλαδα.
Δημοσίευση σχολίου