του Γιώργου Φλέσσα
Από ότι λέγεται σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνουν εκλογές. Αν υπάρχει κάτι στο οποίο όλοι συμφωνούν είναι η τραγική ανεπάρκεια των κομμάτων και του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού. “Τα ...
υπάρχοντα κόμματα έχουν αποτύχει”, “να μπούνε νέα πρόσωπα στην πολιτική”, “χρειαζόμαστε ανανέωση” είναι οι συνηθέστερες συζητήσεις που ακούμε, είτε ιδιωτικές, είτε δημόσιες.
Βέβαια, δεν θα είναι η πρώτη φορά που ένα πάνδημο αίτημα, υπονομεύεται συστηματικά από τρείς πλευρές, ώστε να οδηγεί με μαθηματικό τρόπο στο ακριβώς αντίστροφο αποτέλεσμα από την επιδιωκόμενη ανανέωση.
Πρώτα-πρώτα, υπονομεύεται από τον δίκαιο θυμό των πολιτών εναντίον των κομμάτων και των πολιτικών (που όμως οι ίδιοι ψήφιζαν και συντηρούσαν για χρόνια) ο οποίος συχνά μετατρέπεται σε παράλογο μηδενισμό και ισοπεδωτική καχυποψία έναντι όλων, δικαίων και αδίκων.
Δεύτερον, υπονομεύεται από τη συστηματική απαξίωση της πολιτείας, των θεσμών, των κομμάτων, της πολιτικής και των πολιτικών που καλλιεργούν ο λαϊκισμός και η υπερβολή των μέσων ενημέρωσης, των δημοσιογράφων, των σχολιαστών για να αποσείσουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση.
Τρίτον, υπονομεύεται από τις δυνάμεις των άκρων (αριστεράς και δεξιάς) που –υπό το πρόσχημα της δήθεν λαϊκής οργής– με επεισόδια, βρισιές, προπηλακισμούς και γιαουρτώματα προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη από τη σύγχυση και το μπάχαλο.
Έτσι, πορευόμαστε προς τις εκλογές σε ένα απολύτως αρνητικό περιβάλλον που δεν τιμωρεί μόνο αυτούς που φταίνε αλλά αποτρέπει οποιοδήποτε σοβαρό πρόσωπο να αναμειχθεί στα κοινά.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ποιος επιτυχημένος άνθρωπος, επιστήμονας, επαγγελματίας –όση διάθεση προσφοράς και να έχει– θα μπει στην πολιτική και γιατί; Για να υβρίζεται από ανώνυμα blogs, για να θεωρείται ύποπτος και λαμόγιο εξ ορισμού, για να απολογείται στον καθένα για το πώς απέκτησε το σπίτι του, το αυτοκίνητο και την περιουσία του ή για να κινδυνεύει να προπηλακιστεί ανά πάσα στιγμή. Κανένας, ο οποίος είναι στα καλά του, δεν θα το κάνει!
Ας υποθέσουμε τώρα ότι κάποιοι ηρωικοί συμπολίτες μας αγνοώντας όλα τα παραπάνω αποφασίζουν να δοκιμάσουν να εκλεγούν, είτε μέσα από τα υπάρχοντα σχήματα, είτε μέσα από καινούργια. Τι πιθανότητες έχουν; Ελάχιστες!
Με δεδομένα το σύντομο διάστημα της προεκλογικής περιόδου (που θα είναι 30 ή 40 ημέρες), τις απαγορεύσεις στην τηλεοπτική/ραδιοφωνική και λοιπή και τους περιορισμούς του εκλογικού νόμου, με ποιο τρόπο θα γίνει κανείς γνωστός, θα διαδώσει τις θέσεις του, θα διακριθεί ώστε να μπορεί να ψηφιστεί;
Οι παραδοσιακές μέθοδοι πολιτικής επικοινωνίας, όπως είναι οι ανοιχτές συγκεντρώσεις, οι περιοδείες, οι λαϊκές, το πόρτα-πόρτα δεν θα εφαρμοστούν, γιατί κανένας υποψήφιος ή εν ενεργεία πολιτικός, αξίζει δεν αξίζει, δεν θα διακινδυνεύει να τον γιαουρτώσουν ή να του πετάξουν ζαρζαβατικά ή να τον προπηλακίσουν.
Όλοι οι υποψήφιοι θα στραφούν σε μεθόδους όπως η τηλεφωνική επικοινωνία, οι κλειστές συγκεντρώσεις σε σπίτια ή σε ελεγχόμενους χώρους, το direct mail και βεβαίως στο διαδίκτυο, είτε με site και blogs είτε μέσω των social media. Όλα όμως μάλλον θα είναι περιορισμένης αποδοτικότητας σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Από τα παραπάνω το συμπέρασμα είναι σαφές: όσο το περιβάλλον παραμένει έτσι, τα νέα πρόσωπα θα έχουν ελάχιστες πιθανότητες εκλογής και θα ευνοούνται οι περισσότερο γνωστοί, οι παλιοί δηλαδή.
Άρα λοιπόν, αν θέλουμε να υπάρξει ανανέωση, αν θέλουμε να προσελκύσουμε νέους ανθρώπους στην πολιτική, αν θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα, που σήμερα το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ άλλοτε, πρέπει εμείς οι ίδιοι να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις. Πρέπει να σταματήσουμε την ανατροφοδότηση της κρίσης. Ενόψει των εκλογών χρειάζεται ψυχραιμία, διάλογος, επιχειρήματα, συζήτηση.
Η απομόνωση και η καταδίκη των άκρων πρέπει να γίνει σκοπός όλων μας.
Ο λαϊκισμός, τα συνθήματα, οι κραυγές και οι δήθεν σωτήρες είναι που μας έφεραν ως εδώ. Αν δώσουμε ευκαιρίες στους νέους υποψηφίους σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν να ακουστούν, αν τους ενθαρρύνουμε να αναπτύξουν τις θέσεις και τα επιχειρήματα τους, αν τους βοηθήσουμε –εφόσον το αξίζουν– να ξεχωρίσουν, τότε έχουμε ελπίδες να αναδειχθούν νέοι καλύτεροι πολιτικοί.
Διαφορετικά μετά τις εκλογές την επόμενη φορά που κάποιοι θα μουντζώνουν τη Βουλή και τους πολιτικούς που θα έχουν εκλέξει, να θυμόμαστε όλοι ότι οι ίδιοι πριονίζαμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου