Twitter: μικρό εγχειρίδιο αναλφάβητων [part I] [part II]

Twitter: μικρό εγχειρίδιο αναλφάβητων [part I]

Σημ.: Το παρόν άρθρο ανήκει στην ενότητα “Τα ζόμπι των social media” και απευθύνεται σε ενήλικες. Κάθε ομοιότητα με ...



πραγματικά πρόσωπα και avatars είναι ηθελημένη και στοχεύει στη βελτίωση της παραγωγικότητας της Ελληνικής οικονομίας. Όλοι οι νόμιμοι φόροι έχουν καταβληθεί. Κανένα tweet δεν υπέφερε κατά τη διάρκεια της συλλογής δεδομένων για την ολοκλήρωση του παρόντος πονήματος.

Ίχνη πρώιμων ανταλλαγών σύντομων μηνυμάτων της λατρευτικής σέχτας “Γαλάζιο Γεράκι” σε σφηνοειδή γραφή (cuneiform) μέσω πήλινων πινακιδίων ταχείας κυκλοφορίας είχαν αποκαλυφθεί σε ανασκαφές στη Μεσοποταμία (1989, Schwein & Al-Quadani). Δυστυχώς για την ανθρωπότητα, οι βάρβαροι βομβαρδισμοί της νατοϊκής επιχείρησης “Σοκ και Δέος” κατέστρεψαν το σύνολο των ευρημάτων – μαζί με τους αρχαιολόγους-ερευνητές. Ελάχιστα σωζόμενα θραύσματα φυγαδεύτηκαν λάθρα στη Δύση από αμερικανούς και αποτελούν σήμερα περιζήτητα τεμάχια για τις ιδιωτικές συλλογές ξιπασμένων ραμολιμέντων στις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ιαπωνία (βλ. The Art of the Steal).

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, στη Δυτική Ευρώπη, παρατηρήθηκε έξαρση ανταλλαγών σύντομων γραπτών μηνυμάτων μεταξύ των μοναχών του μυστικού “Τάγματος της Πουλακίδας”. Όπως κατέγραψε ο διαπρεπής ερευνητής παραφυσικών φαινομένων Ουμβέρτος Έκιος, μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε το σύνολο των αποδείξεων (1327 μΧ). Το Τάγμα διαλύθηκε αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι απόγονοι των τελευταίων μυημένων συντηρούν ως τις μέρες μας μικρής κλίμακας αναβιώσεις του Τάγματος στην Ισλανδία και τις ΗΠΑ.

Στις αρχές του 21ου αιώνα, σήμερα δηλαδή που γράφονται αυτές οι γραμμές, εκατομύρια άνδρες, γυναίκες κι αδερφές σ’ ολόκληρο τον κόσμο τυγχάνουν πλέον κοινωνοί, χρήστες και φανατικοί πιστοί της σημαντικότερης κατάκτησης του ανθρώπινου πνεύματος, της κορωνίδας του δυτικού πολιτισμού που ακούει στο όνομα Twitter. Περί του οποίου ακολουθεί σύντομη περιγραφή και ένας δωδεκάλογος επιτυχίας.

Ορισμός: το Twitter είναι μια εφαρμογή ανταλλαγής σύντομων μηνυμάτων (όριο: 140 χαρακτήρες ανά μήνυμα) μεταξύ διαδικτυωμένων ατόμων σε πραγματικό χρόνο. “Τρέχει” σε Η/Υ και “έξυπνα κινητά” ή tablets με πρόσβαση στο “ιντερνέ”. Σε απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι βλέπετε στην οθόνη μια καταιγιστική ροή γραμμών γεμάτων κραυγές, (συνήθως) ανοησίες έως κουλαμάρες, ενίοτε και σοφίες, παραπομπές σε ιστότοπους πικραμένων και μη, συνημμένες φωτογραφίες, τσιτάτα μεγάλων στοχαστών, ανεγκέφαλη προπαγάνδα κυβερνητικών κι αντιπολιτευόμενων κονδυλοφόρων, ολοφάνερες ή ψιλογκρίζες διαφημίσεις, καταγγελίες, αγγελίες, εισαγγελίες και, το κυριότερο, μια ζωντανή αποτύπωση του κατακερματισμού της σύγχρονης ελληνικής Αριστεράς που ενδεχομένως σας βοηθά να καταλάβετε γιατί δεν πάει μπροστά αυτός ο τόπος.

1. Εδώ είναι twitter, δεν είναι παίξε-γέλασε!

Άπαξ και ολοκληρώσατε την εγγραφή, είναι τουλάχιστον δείγμα υποκρισίας να ισχυρίζεστε ότι δεν ξέρετε πού βρίσκεστε.

Αυτό που επιμελώς κρύβει η γραφική παράσταση (επάνω) είναι ακριβώς η ουσία του Twitter (και ο λόγος της ταχύτατης και συντριπτικής επιτυχίας του): όλα -μα όλα- είναι σεξ.

Υπερισχύουν τα ναρκισιστικά χαρακτηριστικά σας; πλασάρετε – ωμά, ναζιάρικα ή χιουμοριστικά – ένα image ιδανικού σεξουαλικού παρτεναίρ στους/στις άλλους. Είναι το ίδιο που βγάζετε στο FB μέσω δεκάδων φωτογραφιών με ηλιοβασιλέματα, καλντέρες και σκιές σε καθρέφτες και πηγάδια.

Κρύβετε επιμελώς τα ζωώδη σας ένστικτα κάτω από πολιτισμένες μπαρουφίτσες περί λογοτεχνίας, φωτογραφίας, μουσικής ή οικολογικής δραστηριοποίησης; είστε κυνηγός που σχολαστικά και βασανιστικά προσεγγίζει τα υποψήφια θύματά του/της και χτυπάει όταν αυτά έχουν αποχαυνωθεί. Με τον ίδιο τρόπο αρπάζετε τις “δημαρχίες” από διάφορους ανυποψίαστους στο 4square!

Ακόμα κι αν ανήκετε στην ομάδα πασχόντων από ADHD (attention deficit hyperactivity disorder) και συνεχώς σπαμάρετε το timeline* με σοφίες ανέργου δημοσιογράφου ή ορκισμένου λινουξά ή έστω επιτυχημένου παραδείγματος γυναικείας επιχειρηματικότητας, παραμένετε το τέλειο ακροατήριο των δύο άλλων κατηγοριών και !τσακ! παίρνετε φωτιά μόλις το ψηστήρι φτάσει στο “δια ταύτα”.

Συμβουλή προς κορασίδες: Ακόμη κι αν εγγραφήκατε στο Τwitter ελπίζοντας να πουλήσετε τα τσίτια που φέρατε από τη Μπανκόγκ, παραδεχτείτε ότι ένας γκόμενος είναι πάντα πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη από μία πώληση. Πάντα με μια φίλη στο πρώτο #openMavili, διότι κυκλοφορούν και ανωμαλάρες. Κι αν σας τον φάει η φίλη, μεγάλη ειν’ η Μαβίλη. Μόνο μη ξεχάσετε το smartphone* σπίτι.

2. Όλοι είναι μια Μάσκα.

H persona (το avatar) του κάθε χρήστη εννοεί ακριβώς αυτό που λέει.

Αφήνοντας κατά μέρος τα βλαχαδερά που “είδαν φως και μπήκαν” επειδή κάπου διάβασαν ή άκουσαν ότι το Twitter είναι trendιά, θεωρούμε ότι η επιλογή του κάθε avatar έχει γίνει με (σχετική) περίσκεψη. Είναι γενικά σπάνιο να τύχει το Τwitter ως πρώτη απόπειρα κοινωνικής δικτύωσης κάποιου. Συνήθως υπάρχει μια κάποια προϊστορία – μια σελίδα στο MySpace, ένα (έστω κουτσό) profile στο Facebook, ένα blog. Θα παρατηρήσατε ασφαλώς ότι, εκτός απ’ την εικόνα και το nick (όνομα), προσφέρεται η δυνατότητα εμφάνισης λίγων συμπληρωματικών στοιχείων. Μ’ αυτά το Twitter profile γίνεται κάπως πιο χρήσιμο. Μπείτε στον κόπο να τα διαβάσετε και να επισκεφθείτε οπωσδήποτε τυχόν συνδέσμους που παρατίθενται (όσο “τσεκάρετε” τον/την χρήστη). Ο συνδυασμός avatar, ονόματος και συνδέσμων είναι συνήθως αρκετά αποκαλυπτικός. Για παράδειγμα, σκεφθείτε τις εναλλακτικές ερμηνείες που επιδέχονται οι παρακάτω συνδυασμοί:

• “Δυναμικό” σκίτσο προσώπου + “μάτσο” παρατσούκλι (nickname)

+ απουσία συνδέσμων + απουσία επεξηγηματικών

vs.

• Φωτογραφία + αληθινό ονοματεπώνυμο

+ παραπομπή στην προσωπική σελίδα Facebook + πολιτιστικά ενδιαφέροντα

vs.

• Φωτογραφία (μοιραίας) ηθοποιού + ρομαντικό nickname

+ μήνυμα αναζήτησης κάποιου (φιλοσοφικού) ιδανικού ή παραπομπή σε ποιητικό blog

vs.

• Πολιτικό/επαναστατικό σύμβολο + μικρό όνομα μόνο

+ παραπομπή σε κανάλι με καταγγελτικά βίντεο…

Φυσικά, όλα αυτά λειτουργούν όπως και ένα βιογραφικό που στέλνει κανείς σε κάποια εταιρία για θέση εργασίας: άμεσος στόχος δεν είναι η πρόσληψη αλλά το κλείσιμο ραντεβού για προσωπική συνέντευξη. Το άνοιγμα της πόρτας δηλαδή.

Συμβουλή προς κορασίδες: Δείτε το Persona του Μπέργκμαν. Διαβάστε τις Εξομολογήσεις μιας Μάσκας του Μισίμα. Μη βιάζεστε να βγάλετε τα ‘σώψυχά σας σε κανέναν.

3. Tο μέγεθος μετράει.

Απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, οι αριθμοί των following & followers είναι σημαντικοί.

Πολλά καλόπαιδα μπερδεύονται και θεωρούν πως ισχύουν στο Twitter οι κανόνες του Facebook. Λάθος. Στο Twitter οποιοσδήποτε είναι ελεύθερος να σας ακολουθεί χωρίς να σας ρωτήσει [εκτός κι αν ανήκετε στην ειδική κατηγορία των "ξυνών" που κλειδώνουν το προφίλ τους - more on them a bit later.] Ένα άλλο συνηθισμένο λάθος είναι η πεποίθηση ότι πρέπει να ισχύει η αρχή της ανταποδοτικότητας. Όσο καλόψυχοι κι αν είστε, αμφιβάλλω αν θα ανταποδίδατε το αυτόκλητο follow κάποιου @stratokavlos πχ, έτσι χάριν ευγενείας. Η αλήθεια είναι ότι στο Twitter ο καθείς είναι απολύτως ελεύθερος να ακολουθεί όσους και όποιους θέλει απ’ όσους τον ακολουθούν. Αν κάποιοι δεν το βλέπουν έτσι, ας είναι! Τα ίδια ισχύουν και για τις ακυρώσεις – τα unfollow. Αν κάτι σας ενοχλεί σε κάποιον που ακολουθείτε επαναλαμβανόμενα και παρατεταμένα, κάντε unfollow! Δεν χρειάζεται ούτε δικαιολογία ούτε δεύτερη σκέψη. Ο κόσμος δεν θα χαλάσει και ποινικές ρήτρες δεν προβλέπονται.

Οφείλουμε εδώ να στηλιτεύσουμε όσες κι όσους παθαίνουν ένα fixation του κώλου με τον αριθμό των followers και δαιμονίζονται κάθε που κάποιος τους κάνει unfollow. Παίδες, χαλαρώστε! Το Τwitter δεν είναι ούτε διαγωνισμός ούτε κάλπη. Αν δεν είστε λοιπόν celebrity παγκόσμιας εμβέλειας, προτείνω να είστε ευτυχείς με τους εκατόν-τόσους έως χίλιους-τόσους followers που έχετε και να φροντίσετε να περνάτε καλά. Μόνο αν αρχίσουν και την κάνουν με ελαφρά καμιά 20αριά τη μέρα, σταματήστε και ψάξτε τι μακαλία κάνετε.

Συμβουλή προς κορασίδες [και όχι μόνο]: Αφού δημιουργηθεί μια κρίσιμη μάζα followers/followed (κάπου 50-100 σε κάθε κατηγορία), κατά την διάρκεια της οποίας περιόδου επιτρέπεται να είστε λίγο χαλαρές στα κριτήρια επιλογής, βάλτε λίγη Μις Μάρπλ στη ζωή σας: διαβάστε τα tweets του χρήστη, ψάξτε και τυχόν συνδέσμους, δείτε και ποιοί/ποιές τον ακολουθούν… Ένα προκλητικό RT που σας γυάλισε μπορεί να είναι εντελώς τυχαίο και να μην έχει προηγούμενο, ούτε επόμενο. Και προς θεού, μη βάζετε τον/την κολλητό σας που σας έφερε στο Twitter να φωνάζει στο timeline με τον τηλεβόα “άντε να βοηθήσουμε τον @paparakos να φτάσει τους 300 followers ως τα μεσάνυχτα, είναι δικό μας παιδί!”. Lame.

4. To καλο το παληκάρι στα DM του φαίνεται.

Όλοι κι όλες διαβάζουν το timeline αλλά, ως οσμισθήκατε, η ουσία βρίσκεται καλά κρυμμένη στα “προσωπικά μηνύματα”.

Τι εννοείτε “δεν ήξερα ότι έχει και πριβέ”; Σε ζώα απευθύνομαι; Χωρίς πριβέ, πάπαλα θα ήταν η εφαρμογή και δεν θα την ήξερε ούτε ο προγραμματιστής που την έφερε στη ζωή. Στατιστικές του Π.Ο.Υ. (2009) υπολογίζουν ότι για κάθε tweet που εμφανίζεται στο timeline περίπου εξήμιση DMs διασταυρώνονται στο κυβερνοδιάστημα (σε χώρες όπως η Ελλάδα ο Μ.Ο. προσεγγίζει το 10). Ενίοτε, κάποιο DM χάνει το δρόμο του και σκάει μεγαλόπρεπα στο timeline. Αν ο χρήστης δεν έχει αλλού απασχολημένα τα χέρια του, προλαβαίνει να το διαγράψει (ναι, διαγράφονται τα ρημάδια) πριν του κάνει μεγάλη ζημιά.

Συμβουλές προς κορασίδες: Ναι, το γνωρίζουμε ότι η ορίτζιναλ εφαρμογή ΔΕΝ έχει καμπανάκι να σε ειδοποιεί ότι έφθασε DM. Αν επιμένετε να την χρησιμοποιείτε επειδή σας αρέσει που βάζετε custom background image και σας προτείνει ποιούς ν’ ακολουθήσετε και ποιοί σας μοιάζουν (γουάου!), κάντε το συνήθεια να ελέγχετε μόνη σας αν έφτασε DM – κάθε μισή ωρίτσα πχ. Κάποιου είδος καμπανάκι έχουν όμως σχεδόν όλοι οι Twitter clients! Διαλέξτε έναν από τις δεκάδες Twitter clients* που προσφέρονται εντελώς δωρεάν και επανακτήστε τη χαμένη σας αξιοπρέπεια – πάψτε ν’ απαντάτε στα DM με καθυστέρηση ολίγων ημερών. Δεν είχαν αυτό ακριβώς στο νού τους όταν έλεγαν real time communication…

– Συνεχίζεται / À Suivre

nootropia

Twitter: μικρό εγχειρίδιο αναλφάβητων [part II]

Στο πρώτο μέρος του βαθυστόχαστου πονήματός μας (είχαμε πρόταση να εκδοθεί απ΄τα ΣΚΑΙ-βιβλία αλλά προτιμήσαμε να φτάσει δωρεάν και στο τελευταίο τσαντήρι των Άνω Λιοσίων μέσα απ’ την Creative Commons Licence που διέπει όλα μας τα μπλογκοσόφια), παρουσιάσαμε τις βασικές πτυχές του Twitter. Συνεχίζουμε με θεαματική βουτιά στα βαθειά. Πριν βραχείτε, μια αποκάλυψη. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί το Twitter επέλεξε ως logo ένα γαλάζιο πουλί; Όχι παιδί μου, ποιά ΝΔ, καμιά σχέση. Η αλήθεια, ή μάλλον η Αλήθεια, είναι δυστυχώς πιο φριχτή απ’ όσο αντέχει ανθρώπου νους. Για όσους έχουν γερά στομάχια (επιβιώνουν δηλαδή δυό ώρες Λιακό ή Μάκη ή Char’ d’ Avelle), αποκαλύπτουμε πρώτοι τα project Bluebird της CIA: Deliberate Creation of Multiple Personality. Αφού διαβάσετε με προσοχή τον καλό ψυχίατρο Δρ. Colin Ross, θα συμφωνήσετε ότι το Twitter δεν είναι παρά η εφαρμογή όλων αυτών των πειραμάτων σε υπερμαζική κλίμακα με στόχο τη χειραγώγηση των εργαζομένων και, κυρίως, την πολυδιάσπαση της ελληνικής Αριστεράς.

5. Yes, we Lacan. No, we Lacunt.
Ή στραβός είν’ ο Γιαλόμ, ή στραβά τουητάρουμε. Το group therapy δεν ήταν ποτέ τόσο της μοδός, όσο εντός του Τwitter.

Ξεμαλλιασμένες editors σε ντελίριο απόγνωσης να κλείσουν το 16-σέλιδο. Βαρεμένες γραφίστριες και λυωμένοι προγραμματιστές που κυνηγούν την έμπνευση – ή το επόμενο τετραπύρηνο της Apple.
Αγχωμένοι δημοσιογράφοι – ο θεός να τους κάνει – συνήθως part-time, που πλασάρουν δήθεν αποκλειστικές inside information. Κολλημένοι πολιτικίζοντες που ψάχνουν εναγωνίως τρόπους να μη καρφώνονται ενώ προωθούν το διάτρητο κομματικό έργο. Φοιτητριούλες (η πιό γλυκειά κατηγορία) σαλταρισμένες από την επερχόμενη εξεταστική και τη λειψανδρία του κοινωνικού τους κύκλου.

Άνεργοι και άεργοι επαγγελματίες, μανατζαραίοι, διανοητές, νοικοκυρές, δυνάμει επαναστάτες και των αδικημένων προστάτες. Όλοι αυτοί και όλοι οι υπόλοιποι σε μια συνεχή ανταλλαγή βογγητών ανακούφισης που μοιράζονται τον πόνο τους με όλους και για όλα. Και, ολοφάνερα, υπάρχει πολύς Πόνος στον κόσμο. Και εκατοντάδες πρόθυμες και πρόθυμοι να σας τον απαλύνουν προσφέροντας την εμπειρία και τη σοφία τους δημοσίως.
Η οποία σοφία μπορεί να στηρίζεται απλά στις θέσεις, τους οίκους και τις συζυγίες των πλανητών. Σπανιότερα και στις στάσεις των σωμάτων τους με κάποιο αξέχαστο σύζυγο – ή αμόρε.

Συμβουλές προς κορασίδες: Κάψτε όσα βιβλία του Πάολο Κοέλιο έχετε αγοράσει. Εμποτίστε όσα βιβλία του Πάολο Κοέλιο σας έχουν χαρίσει με “κουράρε” Αμαζονίου και επιστρέψτε τα στους δωρητές: σας μισούν και θέλουν το κακό σας.
Βάψτε τα μαλλιά σας. Τι χρώμα; Ένα άλλο χρώμα. Σας διαβεβαιώ, ως επιστήμων κι επαγγελματίας ψεύτης*, ότι αρκεί να είστε οι εαυτοί σας: το γεγονός ότι βρίσκεστε σ’ ένα μέρος όπου όλοι κι όλες “ψάχνουν” ανεβάζει δραματικά τη στατιστική πιθανότητα να βρείτε κάτι. Όχι την απόλυτη Απάντηση πάντως – διότι, πώς να δεθεί η Μεσόγειος με DM’s; Πώς να χωρέσει τόσο Angst σε 140 χαρακτήρες;

6. Ο καθένας μας είναι καλύτερος απ’ τον καθένα σας.
Για τον εαυτό του και την οικογένειά του αποκλειστικά, βεβαίως-βεβαίως…

Είμαστε Έλληνες. Η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνόφωνων τουήτς προέρχεται και απευθύνεται σε αναδέλφους [σχετ. ερώτηση: εκείνη η Πετρούλα έχει καμιά σχέση με την τρέχουσα Πετρούλα; Όχι ε; Μάλλον σε κάθε εποχή χρειαζόμαστε μια Πετρούλα πρόχειρη, να'μαστε έτοιμοι να τους πάρουμε με τις πετρούλες...], σε αναδέλφους έλληνες, ελληνίδες κι ελληναράδες.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό των οποίων, ως έχει δείξει η Ιστορία και η Ανθρωπολογία, επιστήμες μ’ @ρχίδι@ επιστήμονες, είναι το υπερτεράστιο μέγεθος του Εγώ τους. Το δικό σας (και το δικό μου) δηλαδή. Το Εγώ, δια τους μη κατέχοντες το σπορ, είναι αυτό το πράμα που κρέμεται μπροστά στα μάτια σας και δε σας αφήνει να δείτε ότι ναι, η άλλη είναι πιο όμορφη/έξυπνη/συνδυασμός-των-δύο από εσάς, γι αυτό και την προτίμησε ο γουάου-γκόμενος για τον οποίο λυώνετε βουβά (ή φωναχτά στο timeline).
Σας πείθει δε ότι η άλλη είναι μια σκρόφα ψεύτρα, μια κ@ργιόλα μάγισσα και του’χει ρίξει βοτάνι στον καφέ για να της κάτσει και ουδέποτε σας περνάει απ’ το μυαλό (γιου νόου, brain?) ότι μπορεί και να αξίζει ρε γαμώτο το κορίτσι. Είναι το ίδιο πράμα μ’ αυτό που σου σφίγγει το λαιμό και δυσκολεύεσαι να εκστομίσεις τη φράση “έκανα μαλ@κία” ή “εγώ φταίω”.
Στο Twitter σου αλλάζει τη θέση των γραμμάτων στο πληκτρολόγιο και όσο εσύ γράφεις “καλά δε βλέπετε τι χαμένο κορμί είμαι;” εμφανίζεται δια μαγείας στην οθόνη των άλλων “πού έμπλεξα πάλι μ΄όλους εσάς τους μαλ@κες, αει σιχτίρ, καλύτερα μόνος/η μου”.

Συμβουλές προς κορασίδες: Κάθε πρωί, πέντε ως δέκα λεπτά στον καθρέφτη του μπάνιου βρίστε φωναχτά τον εαυτό σας για τις μαλ@κίες που κάνατε/είπατε/γράψατε/σκεφθήκατε την προηγούμενη μέρα (και νύχτα).
Αν χτυπάει την πόρτα η μάνα σας ή ο μικρός σας αδερφός, πείτε τους σας μιλάει η Αγία Αθανασία. Μετά, σκούπισμα και βάψιμο ματιών. Φορέστε και κανα τακούνι, αλλάζει την προοπτική. Θα διαπιστώσετε ότι δεν είναι τόσο ωραία “εκεί πάνω” τελικά. Πονάνε και τα πόδια.

7. Κάνε κορδέλα τη χαρά, πριν το RT σου ρίξεις.
Γιατί είμαστε όπως οι πρωθυπουργοί μας: βέβαιοι και περήφανοι γι’ αυτά που πιστεύουμε.

Τα σοσιαμύδια (αγγλιστί: social media) απευθύνονται σε κοινωνικά ζώα. Ο πρώτος και βασικός δεσμός κοινωνικότητας είναι ο κολλητός/η κολλητή (generic: το κολλητάρι). Στο Twitter τα κολλητάρια απαντώνται κατά κόρον, ανταλλάσουν συνεχώς ψιλο-δυσνόητα τουητάκια για τετριμμένα συνήθως θέματα, τύπου inside jokes.
Αποτελούν υγιές φαινόμενο και τη βάση του κοινωνικού τουητεροιστού. Αν παρακολουθήσεις ένα τυχαίο ζεύγος κολληταρίων (α) αντιλαμβάνεσαι ότι μιλάνε συνήθως για γκομενικά ή την απουσία τέτοιων από τη ζωή τους και (β) ενώ έχουν κατά 97% τους ίδιους ακριβώς followers νοιώθουν την απέραντη ανάγκη να κάνουν RT όλα τα “εμπνευσμένα” που γράφει το κολλητάρι τους. Ενίοτε ενοχλητικό, προσπερνάμε όμως.
Μια ολίγον διαφορετική εκδοχή της έννοιας “κολλητάρι” προκύπτει όταν χαρίεσσα νεάνις ή δυο-μέτρα-παληκάρι (ουδεμία σχέση με τον ομώνυμο χρήστη) νοιώθει ως κολλητάρι της/του διασημότητα από τον χώρο των γραμμάτων και τεχνών που τυχαίνει να έχει παρουσία στο Twitter (συνήθως δι’ αντιπροσώπου, αλλά επίσημου). Σύννεφο το RT με το τελευταίο τσιτάτο του Κοέλιο, του Κορκολή, του Καραμανλή (τρόπος του λέγειν).
Δεν έχω ακόμη κατανοήσει τι είδους bots είναι αυτά που κάνουν την ανθολόγηση και χρονοπρογραμματίζουν την εμφάνιση των αμέτρητων τουήτς με την κατά Κοέλιο σοφία του Σύμπαντος! Από κοντά, πάρτε κι ένα τραγουδολίνκ στο YouTube με το αντιστοίχου νοήματος καψουροτράγουδο (όλα είναι καψουροτράγουδα!) του Πάριου (πρώτος με διαφορά στα λινκς), της Φουρέιρα, της Rihanna – ως και των Death Cab for Cutie.

Συμβουλές προς κορασίδες: Δεν σας πείθω με τίποτα ότι η κολλητή σας δεν λέει τα πιο έξυπνα πράματα στον κόσμο. Το ξέρω. Απλά, προσπαθώ να μειώσω την έκθεσή μου σε κοελιοτρόνια/λεπτό. Σας διαβεβαιώ, όσοι/ες τρελλαίνονται με κάποια διασημότητα τύπου Κοέλιο, σίγουρα κάνουν follow τα σχετικά bots. Δεν υπάρχει απολύτως καμία ανάγκη να κάνετε RT. Mα απολύτως καμία.

8. Αγάπη, ρε μουνι@, αγάπη.
Για όλους έρχετ’ η στιγμή που η ακαταμάχητη επιθυμία να νοιώσεις μια ζεστή παρουσία δίπλα σου, σπάει τα μούτρα της πάνω σε κάτι μακρύ, σκληρό και βρώμικο: το πληκτρολόγιο.

Είναι δύσκολο. Δύσκολο να το αποδεχτείς, πόσο μάλλον να το ομολογήσεις δημόσια. Ο καθημερινός συγχνωτισμός με τα ίδια πάνω-κάτω πρόσωπα σε εικονικές κοινότητες όπως το Twitter, προκαλεί εκτός από εθισμό, αυξημένη έκκριση ερωτορμονών. Λόγω των περιορισμένων προσδιοριστικών στοιχείων των Άλλων (και ιδίως του φύλου που σ’ ενδιαφέρει ερωτικά), υπάρχει χώρος να πλάσεις με τη φαντασία σου το ονειρεμένο αντικείμενο του πόθου σου.
Και να το ερωτευτείς. Δεν είναι έρωτας όπως όταν ‘ερωτεύεσαι’ τη συνάδελφο που βλέπεις κάθε μέρα στο γραφείο και φαντασιώνεσαι να χουφτώνεις τον δεδομένο κώλο της [συγχωρήστε με, ω αναγνώστριες, που εδώ γράφω εκ των πραγμάτων ως αρσενικό σωβινιστικό γουρούνι, αλλά μου λείπουν εμπειρίες ως γυναίκας]. Είναι μια κ@υλοκατάσταση που φτιασιδώνεται ως ‘έρωτας’ και έχει το πλεονέκτημα του συνεχούς και άνευ αντιτίμου ετεροπροσδιορισμού του “αντικειμένου του πόθου” με γνώμονα τη φαντασία και τις ανάγκες του δράστη.
Το μόνο που απαιτείται είναι να υπάρχει μια σταθερή ροή σημάτων τα οποία να επιδέχονται όσο το δυνατό περισσότερες ερμηνείες (τουήτς, φωτογραφίες, παραπομπές σε τραγούδια, σε λήμματα, σε sites καθώς και αναρτήσεις σε άλλους ιστότοπους). Πολύ σύνθετο;
Μα, ποιοί νομίζετε ότι κολλάνε στο Twitter, τίποτα εντελώς μπάζα; Για κάτι τέτοια ολωνών οι κεραίες είναι όρθιες. Για κάτι τέτοια στήνονται τα εικονικά κοινωνικά δίκτυα.

Συμβουλές προς κορασίδες: Δεν είστε μόνες. Όλοι εκεί έξω φοράνε τις μάσκες τους, συχνότατα όσο πιο ακανθώδεις κι αγριωπές γίνεται, δήθεν να προστατευθούν από πιθανούς “κακούς” μην και πληγωθούν (πάλι). Παίξτε το παιχνίδι, δεν υπάρχει τίποτα πιό όμορφο απ’ το παλιό, καλό φλερτ. Αν οδηγεί σε καλό σεξ, δεν γνωρίζω. Δεν έχω επαρκές στατιστικό δείγμα. Πάντως, ένα τουήτ που αξίζει RT λέει: “If a guy’s good on paper, he’s bad in bed.”

nootropia