ψήφισαν αρχικά, παρίσταναν ότι το εφαρμόζουν, και τώρα το αποτάσσουν ως σατανικό σκεύασμα.
Η πλάκα είναι πως πολλοί από εκείνους που το κατηγορούν ότι περιέχει τις λάθος “συνταγές” για την έξοδο από την κρίση, δεν έχουν καταλάβει ότι...
το Μνημόνιο δεν είναι συνταγή... είναι μενού!
Αποτελεί ένα κατάλογο με τους στόχους για το “τι” πρέπει να γίνει, αλλά όχι για το “πώς” θα γίνει.
Ας γίνουμε λίγο πιο συγκεκριμένοι με ένα παράδειγμα. Στην σελίδα 11 του μνημονίου, για την απλούστευση ίδρυσης νομικών προσώπων και επαγγελματιών, γράφει: “Government adopts legislation to simplify and accelerate the process of licensing enterprises, industrial activities and professions, which inter alia revises Law 3325/05....”
Αυτό που περιγράφει η παραπάνω πρόταση είναι ο στόχος: ψήφιση νομοθεσίας για την απλούστευση της αδειοδότησης επιχειρήσεων και επαγγελματιών.
Η “συνταγή” που επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση ήταν να δημιουργήσει ένα πρόσθετο βήμα στη διαδικασία συλλογής των δεκάδων δικαιολογητικών, και να πηγαίνει ο πολίτης μόνο σε μια υπηρεσία για την κατάθεση των δεκάδων δικαιολογητικών για την ίδρυση ενός νομικού προσώπου, το “one-stop shop” στα επιμελητήρια.
Φυσικά η γραφειοκρατία όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε κατά ένα βήμα. Απλά ο πολίτης δεν βλέπει πια τους υπεύθυνους των διαφόρων υπηρεσιών, αλλά μόνο το επιμελητήριο, και κατόπιν το επιμελητήριο παλεύει με τις υπόλοιπες υπηρεσίες για όσο χρόνο πάρει.
Αυτή ήταν η συνταγή “εξαπλούστευσης” της ίδρυσης εταιριών που επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση που διαχειρίζεται τη Χώρα μας.
Η “συνταγή” σύστασης εταιρίας που έχουν προηγμένες οικονομίες, οι Βρετανοί για παράδειγμα, απαιτεί απλά μια ταυτότητα και μια πιστωτική κάρτα για να πληρώσεις μέσω Internet εννέα λίρες, και έχεις εταιρία.
Στην Ελλάδα για να ιδρύσεις μια Ανώνυμη Εταιρία (η πιο συνήθης μορφή εταιρίας παγκοσμίως) θέλεις αρχικό ιδρυτικό κεφάλαιο 90.000 ευρώ, και ετήσια γραφειοκρατικά έξοδα περί τα 10.000 ευρώ για παράβολα νομαρχίας, δημοσιεύσεις, λογιστικά, δημοτικά, και άλλες άρες μάρες κουκουνάρες.
Το ίδιο πράγμα που έκαναν οι κυβερνώντες με το παραπάνω, έκαναν και με τα υπόλοιπα.
Άλλο παράδειγμα, ενώ το μνημόνιο έχει συγκεκριμένο στόχο ετησίως από αύξηση εσόδων από φόρους καυσίμων, δεν μας καθορίζει αν αυτή η αύξηση θα είναι από την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, ή από την οριζόντια αύξηση του ΕΦΚ σε όλα τα καύσιμα που πωλούνται.
Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ για ποιο λόγο ένας Έλληνας υπουργός θα επέλεγε να αφήσει ελεύθερη τη λαθρεμπορία των καυσίμων μη βάζοντας μηχανογράφηση και ζύγιση των φορτίων και φορτηγών στα σύνορα, και ταυτόχρονα να φορολογήσει το πετρέλαιο θέρμανσης της γριούλας στη Θράκη, και τη βενζίνη για το αμάξι που πάει στη δουλειά του ο υδραυλικός.
Λοιπόν σας έχω νέα: Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΔΕΝ ΑΠΕΤΥΧΕ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΑΓΗ.
Είναι απλά στόχοι για την ανάταξη της οικονομίας, που όμως η επίτευξή των εναπόκειται στην επιλογή των μέτρων που επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση!
Ας πούμε πως το μνημόνιο είναι το μενού ενός εστιατορίου, όπου ο επενδυτής “σύμβουλος εστιατορίων” (Τρόικα) βάζει και τα λεφτά για να επενδύσει στη διάσωση του παραπαίοντος εστιατορίου, και προτείνει τα πιάτα που θα πρέπει να σερβίρονται.
Αν ο μάγειρας (κυβέρνηση) κάψει την τυρόπιτα, φτιάξει ψαρόσουπα με κοτόπουλο αντί ψάρι, και βάλει ξύδι στην κρεμ καραμελέ, μετά δεν μπορεί να μας φταίει το μενού που το εστιατόριο έπεσε έξω!
Ας σταματήσουν λοιπόν οι δικαιολογίες από τους κυβερνώντες, τους πολιτικούς, και όσους εύπιστους ακόμα τους πιστεύουν, πως το μνημόνιο ήταν λάθος συνταγή, και ας ψάξουν να δουν τι συνταγή θα έπρεπε να ακολουθήσουν για να βγάλουν τα αποτελέσματα που στοχοθετεί το μνημόνιο.
Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Του Άγη Βερούτη // στο capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου