Ας κάνουμε μία προσπάθεια συνοπτικής αξιολόγησης του έργου της αντιπολίτευσης, που, σε μία δημοκρατία, ειδικά εν κρίσει, οφείλει να
έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ξεκινούμε απ'τα μείζονα στα ελάσσονα όσον αφορά την κοινοβουλευτική τους δύναμη.
Η αξιολόγηση ξεκινά από την ανάληψη της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και φτάνει μέχρι σήμερα.
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ξεκίνησε δυναμικά με δηλώσεις Σαμαρά περί "Εθνικής Ελλάδος" στο εξωτερικό , με υπεύθυνη θέση στο μεταναστευτικό, με δηλώσεις για απομάκρυνση "Ρουσόπουλων και Βουλγαράκηδων". Η συνέχεια, απροσδόκητα ολίγιστη: στο κρίσιμο ψήφισης του Μνημονίου, επέλεξε το "όχι" (ή αλλιώς "ναι" στην πρόωρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία), ευνοούμενη από το ότι δε ζητήθηκε διευρυμένη πλειοψηφία. Και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ανευθυνότηα της επιλογής- άντε, η ανευθυνότητα δίκαιολογείται από τους πιο καλόβουλους. Το πρόβλημα είναι ότι η στάση αυτή ήταν καθ'όλα ψεύτικη- μιλούμε συνεπώς για συνειδητή ανευθυνότητα! Και πριν πείτε ότι μιλώ χωρίς στοιχεία, αναφέρω την περίφημη "επαναδιαπραγμάτευση, δηλαδή "ναι" στο Μνημόνιο, αλλά με άλλους όρους(δεν τους μάθαμε ποτέ). Η επαναδιαπραγμάτευση λοιπόν είναι στην ουσία "ναι" στην καταρχήν μνημονιακή ψήφιση(πράγμα που δεν έγινε), για να διασφαλιστεί μια ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή και συζήτηση των όρων. Η στάση αυτή απάλυνε την...αντιμνημονιακή ρητορική,α λλά δεν την εξάλειψε. Αυτό το έκανε η επόμενη "κωλοτούμπα", της πλήρους συμφωνίας δηλαδή στη νέα δανειακή σύμβαση, χωρίς όρους, κι ας είναι μακροβιότερη και εξίσου σκληρή με την π΄ρωτη. Πλησιάζει η γαλάζια διακυβέρνηση βλέπετε, και δείχνουμε ποιοι πράγματι είμαστε. Αλλά για να μην κατακεραυνώνω μόνο, χαιρετίζω την κίνηση Σαμαρά για συμμετοχή στην κυβέρνηση συνεργασίας, κι ας το αρνήθηκε μήνες πριν, όταν τα περιθώρια σωτηρίας ήταν μεγαλύτερα, κι ας το δέχτηκε με χίλιες δυο πιέσεις, κι ας τον ενδιαφέρει περισσότερι η ημερομηνία των εκλογών από την θετική έκβαση των κρίσιμων οικονομικών αποφάσεων για τη χώρα. Για το τέλος, απόλυτα θετική κρίνεται η συναίνεση στο νόμο περί ΑΕΙ, καθώς και η υπεύθυνη-εξαρχής συναινετική- στάση των Κ.Μητσοτάκη, Α. Σπηλιωτόπουλου, Κ.Χατζηδάκη, Μ.Βαρβιτσιώτη και Ε. Αντώναρου όσον αφορά την κυβέρνηση συνεργασίας. Α, μην ξέχασω κλείνοντας: ο πρόεδρος της ΝΔ, τάχθηκε, εν έτει 2010, υπέρ της (κάτι σαν) διατήρησης της αγροφυλακής(10.000 υπάλληλοι χωρίς σαφές έργο)- ναι, αυτός που θέλει εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα(http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_29/06/2011_1295630)!
ΚΚΕ: Μία από τα ίδια εδώ και χρόνια. Πολιτική πλήρους άρνησης σε όλα, με συνθηματικό, γραφικό πλέον λόγο, με νεφελώδεις επιθέσεις κατά του κεφαλαίου, της πλουτοκρατίας και της Ευρώπης, με φωνές -εν ολίγοις- που στερούνται των παραμικρών επιχειρημάτων. Εκτός αυτού, η πρόταση ΚΚΕ για έξοδο από Ευρωζώνη και ΕΕ ως τρόπος διατήρησης της εθνικής αξιοπρέπειας μας, είναι άκρως επικίνδυνη και στοχεύει αποκλειστικά στο θυμικό (πως είναι άραγε ο αξιοπρεπής ο διπλωματικά και οικονομικά αβοήθητος και αδύναμος;). Τέλος, στα αρνητικά προστίθεται η καλλιέργεια κλίματος κοινωνικής αποσύνθεσης, με παρότρυνση κινημάτων που εξίσωσαν την παρανομία με το δίκαιο(δεν πληρώνω, απεργώ συνεχώς, εκβιάζω συνδικαλιστικά κλπ). Μόνο θετικό, ο διαχωρισμός, πολλές φορές, από κοινωνικές διεκδικήσεις που χρησιμοποιούσαν βία.
ΛΑ.Ο.Σ.: Ανεύθυνο για τους ψηφοφόρους του, υπεύθυνο για τη χώρα- συνεπώς το πιο υπεύθυνο μέχρι τώρα κόμμα. Καταρχάς, είναι το μοναδικό κόμμα που δεν χρωστά σε τράπεζες, όταν τα άλλα είναι με εκατομμύρια υπερχρεωμένα και ξαναδανείζονται με εγγύηση επιδοτήσεις του κράτους που μένουν ανέγγιχτα ψηλές παρά την κρίση! Ακόμη, υπερψήφισε το Μνημόνιο(άκρως μη λαϊκίστικη πράξη), με το επιχείρημα του "είναι σκληρό, διαφωνούμε σε σημεία και θα το λέμε, αλλά βάζουμε πλάτες στη σωτηρία της χώρας". Τέλος, στην κρίσιμη πολιτική συγκυρία του τελευταίου καιρού, το ΛΑ.Ο.Σ. εξαρχής κατέστησε αναγκαία την ευρεία συναίνεση , κάνοντας πραγματική προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. Τώρα, γιατί είναι ανεύθυνο προς τους ψηφοφόρους του; Λόγω της "κωλοτούμπας" Καρατζαφέρη σε ζητήματα που αφορούν διεθνείς οργανώσεις (πχ Bilderberg) και λόγω της πιο "μαλακής" στάσης απέναντι σε κυβερνητικά λάθη. Τέτοια όμως ανευθυνότητα είναι επιφανειακή και -κατ' εμέ- ασύγκριτα αμελητέα σε σχέση με τις υπεύθυνες πράξεις.
ΣΥ.ΡΙΖ.Α.: Αν για το ΚΚΕ μπορώ να βρω κάποιο θετικό, για το ΣΥΡΙΖΑ ειλικρινά αδυνατώ. Πλήρη στήριξη σε κινήματα που υπέσκαπταν τη δικαιοσύνη, αλλά και μη διαχωρισμός από άλλα, που χρησιμοποιούσαν βανδαλιστικές πρακτικές και επέτειναν το κοινωνικό χάος σε βαθμό κατάρρευσης.Για οικονομικοπολιτικές απόψεις δεν σχολιάζω, ο σχολιασμός συνεπάγεται αναίρεση επιχειρημάτων- άρα ύπαρξη επιχειρημάτων.
Λίγα λόγια και για τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα που συγκροτήθηκαν από αποσπασθέντες βουλευτές:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ: Η Μπακογιάννη ίδρυσε το συγκεκριμένο φορέα έπειτα από τη διαγραφή της λόγω του υπεύθυνου "ναι" στο Μνημόνιο(οι λόγοι ήταν και βαθύτεροι βέβαια, αλλά δε μας αφορούν εδώ). Η Δημοκρατική Συμμαχία, σε γενικές γραμμές, είχε ήσυχο και θετικό έργο, καταδικάζοντας βία, καιροσκόπους συνδικαλιστές, κατ' ευφημισμό εργατικές οργανώσεις, αλλά και υποστήριζοντας τη χρηματοδότηση και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Όσον αφορά την κυβέρνηση συνεργασίας, τάχθηκε υπέρ, δίχως όμως να συμμετέχει. Η μαζεμένη αυτή στάση ή είναι απόφαση των κυβερνώντων(έτσι λέει η ΔΗ.ΣΥ.) ή είναι προϊόν φόβου για μια πιθανή αποτυχία της νέας κυβέρνησης. Η ιστορία θα δείξει.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Το κόμμα του Κουβέλη, το σοβαρότερο δηλαδή αριστερό κόμμα, ανέδειξε την ανάγκη κάποιας συνεργασίας με την Ευρώπη(έστω και δειλά). Καταδίκασε τις βίαιες εκτροπές και, παρ'όλο που δε συναίνεσε, δεν έκανε πόλεμο στη νέα κυβέρνηση. Μπορεί να διαφωνώ σε σημεία, αλλά μία τέτοια αριστερά τυγχάνει του απόλυτου σεβασμού όλων.
Ως σύνολο, η αντιπολίτευση και το έργο της υπολειτουργούν.Ευθυνοφοβία, λαϊκισμός, καλλιέργεια διχασμού ήταν τα απότοκα των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Πέρα από φωτεινές εξαιρέσεις(που αναφέρθηκαν παραπάνω), η αντιπολίτευση δε βοήθησε στην επίτευξη όσο το δυνατόν καλύτερων συμφωνιών σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, αμφισβητώντας ακόμη και το ίδιο το πλαίσιο, ζητώντας λυσσαλέα εκλογές, αποφεύγοντας σαφείς και σοβαρές θέσεις. Ας ευχηθούμε ο λαός να είναι αμείλικτος απέναντι στο μερίδιο ευθύνης του καθενός.
του Μιχάλη Νταγγίνη / / Lifo
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου