Φωτιά θα βάλω να καώ κι ύστερα θέλω να ΄ρθεις ...

Φωτιά θα βάλω φωτιά θα βάλω να καώ

και ύστερα θέλω να ΄ρθεις

Κι ύστερα θέλω να ΄ρθεις

τη στάχτη με τα χέρια σου το σ’αγαπώ να γράψεις.
Μιλώ μιλώ, μιλώ σου με τα μάτια μου
Κι αυτό νομίζω φτάνει

Κι αυτό νομίζω φτάνει να καταλάβεις η καρδιά μου
σε ποιά μεριά σε βάνει

Τον τόπο που ‘χω, τον τόπο που ΄χω στην καρδία μου
για σένα φυλαμένο

Είναι μπαχτσές που μήτε ΄γω
καμιά φορά δεν μπαίνω

Φωτιά θα βάλω φωτιά θα βάλω να καώ
και ύστερα θέλω να ΄ρθεις

Κι ύστερα θέλω να ΄ρθεις
τη στάχτη με τα χέρια σου το σ’αγαπώ να γράψεις

Τη βλέπω, τη βλέπω και παραμιλώ
μιλάει μιλάει και τα χάνω

Αχ η δικιά μου να ΄τανε, αχ η δικιά μου να ΄τανε
την προσευχή μου κάνω

Ωχ την παντέρμη, ω την παντέρμη την βραδιά
και πώς θα την περάσω?

Και πώς θα την περάσω που πάλι με τα μάτια μου
μόνο μόνο θα σ΄αγκαλιάσω

Ωπα παράξενε μου έρωτα, σεβντά μου πεισματάρη
να κάτεχα, να κάτεχα η αγάπη μας ίντα τροπή θα πάρει

Δεν σταματάω να σ΄αγαπώ φως μου κακό δεν κάνω
φως μου κακό δεν κάνω και όσο μ΄αρνείσαι θα πονάω
για ΄σένα παραπάνω

Κάθε βραδιά στο όνειρο μου σε περιμένω να ΄ρθεις
σε περιμένω να ΄ρθεις μα σαν θα φύγεις από αυτό
γίνεται εφιάλτης

Φεύγει, φεύγει… φεύγει μου η σκέψη τσι βραδιές
και μου χαλάει τον ύπνο

Και όπου κι αν ψάξω να την βρω
στις αγκάλες σου την βρήχνω

Όπου και να πάει, όπου και να πάει η σκέψη μου σε σένα
σε σένα καταλαγιάζει

Αφού την γνώμη τσι καρδιάς
ο χρόνος δεν αλλάζει

Ξάπλωνε, ξάπλωνε κόρη του σεβντά
τσι ώρες που θα σου λείπω

Κι εγώ, κι εγώ θα γίνομαι όνειρο
μεσ΄στο γλυκό σου ύπνο

Απόψε θα ΄ρθω να γενώ κερά μου
απόψε θα ΄ρθω να γενώ κρυφά το όνειρο σου

Κρυφά το όνειρο σου γι΄αυτό μωρό μου
γι΄αυτό μωρό μου από νωρίς στον ύπνο παραδώσου

Απόψε θα ΄ρθω να γενώ όπως και κάθε βράδυ
του ονείρου σου η παρηγοριά και του κορμιού σου χάδι