1) Τι μπορεί να σημαίνει: απώλεια ελέγχου, δραχμή, κατάρρευση και χάος...
Ενάμισι με δυο χρόνια μετά τη χρεοκοπία η κυβέρνηση δεν φαίνεται να διαθέτει κάποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση, και αναλώνεται σε κοκορομαχίες και μάχες οπισθοφυλακής με τα «σωθικά» της, αδυνατώντας ακόμη να επιβάλει και την έννομο τάξη.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που
Ενάμισι με δυο χρόνια μετά τη χρεοκοπία η κυβέρνηση δεν φαίνεται να διαθέτει κάποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση, και αναλώνεται σε κοκορομαχίες και μάχες οπισθοφυλακής με τα «σωθικά» της, αδυνατώντας ακόμη να επιβάλει και την έννομο τάξη.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που
αποτελούν την αιχμή του δόρατος της μεταπολιτευτικής...
παρασιτοκρατίας του δημοσίου και των κλειστών επαγγελμάτων αδυνατούν να καταλάβουν πως το ταμείο είναι άδειο πλέον για όλους. Η κάθε μια ομάδα με παραληρηματικό τρόπο προσπαθεί να αποσπάσει τα τελευταία «ψίχουλα» αποκλειστικά για τον εαυτό της σε βάρος των υπολοίπων.
Μοιραία, αυτό που θα σταματήσει το χάος θα είναι η εκ των πραγμάτων στάση πληρωμών και η ολοκληρωτική κατάρρευση του κράτους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το «κούρεμα»
Η χώρα οδηγείται σε μεγάλο «κούρεμα» που κατά τα φαινόμενα λίγα οφέλη θα μας προσφέρει σ΄ ό,τι αφορά τη μείωση του χρέους, αλλά θα έχει δραματικές επιπτώσεις στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα και την δυνατότητά του να διατηρήσει ανοιχτές γραμμές πίστωσης στις επιχειρήσεις.
Κατά συνέπεια, οι εξελίξεις είναι πιθανό να δρομολογήσουν νέο κύμα λουκέτων και αύξηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα.
Πολλά θα εξαρτηθούν από την στάση της ΕΚΤ σε ό,τι αφορά την αποδοχή των ελληνικών ομολόγων και το επίπεδο ρευστότητας που θα διατηρήσει για τις ελληνικές τράπεζες.
Καθώς όμως στο εσωτερικό δεν υπάρχει πειθαρχία και σχέδιο, τα πράγματα δυσκολεύουν και οι πιθανότητες ενός «ατυχήματος» αυξάνονται...
Εγγυητικές
Ήδη, στην αγορά γίνεται λόγος για προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εισαγωγείς καθώς οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών δεν γίνονται δεκτές στο εξωτερικό. Το αποτέλεσμα είναι οι εισαγωγές να γίνονται τοις μετρητοίς... Σε μια οικονομία που τα μετρητά στραγγίζουν, μάλλον είναι θέμα χρόνου να δούμε τις πρώτες ελλείψεις βασικών ειδών...
Ελεγχόμενη...
Η διαφορά μεταξύ ελεγχόμενης και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας έγκειται κατ’ αρχήν στο αν αυτή θα γίνει με εθελοντική συμμετοχή των δανειστών ή υποχρεωτική.
Μια ελεγχόμενη χρεοκοπία προϋποθέτει κάποιον σοβαρό εγγυητή, τις εγγυήσεις του οποίου θα αποδεχτούν οι δανειστές. Στην περίπτωσή μας αυτός θα είναι το EFSF και όποιος άλλος ορίσει η ευρωζώνη...
Μια ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης, όπως επιχειρείται, προϋποθέτει συνέχιση τροφοδότησης των ελληνικών δημοσιονομικών και εμπορικών ελλειμμάτων στα πλαίσια της σταδιακής εξυγίανσής τους.
Σε κάθε άλλη περίπτωση το σοκ θα προκαλούσε χάος και κοινωνική αποσταθεροποίηση. Το ερώτημα είναι κατά πόσο οι λαοί της Ευρώπης θα ανεχτούν τις κυβερνήσεις τους να συνεχίζουν να ρίχνουν χρήματα σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο όπως αποδεικνύεται το ελληνικό δημόσιο.
Οι Ευρωπαίοι, με ευθύνη της Γερμανίας, προσπαθούν να μας οδηγήσουν σε μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, αλλά οι συνθήκες στο εσωτερικό είναι πολύ πιθανό εύκολα να την μετασχηματίσουν σε ανεξέλεγκτη.
Είμαστε σε αχαρτογράφητα «νερά» για να είμαστε σίγουροι για το ένα ή για το άλλο ενδεχόμενο...
Η δραχμή
Το σενάριο της δραχμής αυξάνεται κατακόρυφα υπό αυτές τις συνθήκες, καθώς μια γενική δυσπραγία και των στοιχειωδών συναλλαγών αναγκαστικά θα μας οδηγήσει σε έκτακτες καταστάσεις όπου θα επιχειρηθεί να επανεκινηθεί η οικονομία με όλους τους δυνατούς και πιθανούς τρόπους.
Ένας εκτροχιασμός της Ελλάδας όμως, θα βάλει σε κίνδυνο ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ, κατά συνέπεια θα επιχειρηθεί αυστηρή εποπτεία...
Από την άλλη πλευρά όμως αποτελεί ερώτημα κατά πόσο μια αυξημένη ευρωπαϊκή εποπτεία, λόγω της αδυναμίας που επιδεικνύει το εγχώριο πολιτικό προσωπικό, θα γίνει αποδεκτή και δεν θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο χάος, καθώς οι αντιδράσεις θα αποκτήσουν χροιά πατριωτικής υπόθεσης...
Κάποιοι προπαγανδίζουν την επιστροφή στη δραχμή σαν λύση, καθώς η αυτόματη υποτίμηση θα μείωνε το εισόδημα, την περιουσία, άρα και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων όσο χρειάζεται για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική.
Καθώς δεν υπάρχει παραγωγικός ιστός, οι παραγγελίες του οποίου θα αυξηθούν απότομα, μια υποτίμηση θα ήταν δώρο άδωρο, για το σύνολο της κοινωνίας.
Η στήλη έχει αναλύσει στο παρελθόν πως η παραγωγή ενός κιλού ελληνικής φακής, εξαρτάται περισσότερο από συντελεστές που αφορούν ξένο συνάλλαγμα λιγότερο από εγχώριους. Βλέπε:Τα παλικάρια της φακής...
Θα ευνοούνταν μόνο και συγκυριακά κάποιες από τις λίγες μονάδες που έχουν απομείνει και όσοι έχουν μεταφέρει τα λεφτά τους στο εξωτερικό, πολλοί από τους οποίους δεν μπορούν να αιτιολογήσουν τις πηγές τους και δεν τα έχουν δηλώσει σαν νόμιμο εισόδημα...
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι πατριωτικές κορώνες κρύβουν ταπεινά ελατήρια...
Η έξοδος της χώρας από το ευρώ θα πολλαπλασιάσει το δημόσιο χρέος καθώς αυτό θα παραμείνει εκπεφρασμένο σε ευρώ, αλλά θα ενεργοποιήσει και τη χρεοκοπία του ιδιωτικού τομέα καθώς και αυτού το χρέος είναι σε ευρώ και θα πρέπει να αποπληρωθεί σε υποτιμημένες δραχμές...
Μια τέτοια εξέλιξη θα χρεοκοπούσε αυτόματα και τις περισσότερες από τις επιχειρήσεις που έχουν έστω και μικρό χρέος.
Η χώρα μας θα μπορούσε να αποφύγει τα παραπάνω αν η κυβέρνηση δεν είχε χάσει πολύτιμο χρόνο, χαϊδεύοντας τα αυτιά των συντεχνιών και εθελοτυφλώντας στην προσπάθεια να μην θίξει το πελατειακό και κομματικό κράτος...
Φαίνεται πλέον αρκετά δύσκολο να αποφευχθεί η χρεοκοπία και κατάρρευση ακόμη και αν αύριο προχωρούσε σε μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και σε μαζική εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Η ένταση του σοκ που θα υποστούμε εξαρτάται πλέον αποκλειστικά από τις στρόφιγγες της ΕΚΤ και της τρόικα...
Ιδού η απόδειξη της βλακείας...
Τα τελευταία δυο χρόνια ο εγχώριος λαϊκισμός υποστήριζε την μετέωρη κοινοτυπία, πώς αν η χώρα σταματήσει να πληρώνει τόκους και χρέη, τα έσοδά της επαρκούν να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους, όσους εργάζονται αλλά και όσους δεν εργάζονται...
Πρόκειται για μια εμφανή βλακεία, καθώς: Πρώτον η χώρα έχει πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα και... δεύτερον αναλογικά, τεράστιο εμπορικό έλλειμμα και έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών.
Στάση πληρωμών σημαίνει και στάση δανεισμού. Άρα, με τι θα τροφοδοτηθεί το πρωτογενές έλλειμμα και το εμπορικό και των τρεχουσών συναλλαγών έλλειμμα;... Μιλάμε για δεκάδες δισ. ευρώ.
Αν το δημόσιο έχει σαν στόχο να συγκεντρώσει 52 δισ. ευρώ υπό φυσιολογικές συνθήκες, για να πληρώσει περίπου 40-45 για μισθούς και συντάξεις, πόσα έσοδα θα έχει το κράτος αν μηδενιστεί το εμπορικό έλλειμμα;
Δηλ. αν μειωθεί η οικονομική δραστηριότητα και τα έσοδα που προκαλούν οι εισαγωγές.
Η Αργεντινή με τη χρεοκοπία είχε μείωση του ΑΕΠ κατά 50% και ας ήταν μα χώρα εξαγωγική και άρα και αυτάρκης σε τρόφιμα και πρώτες ύλες...
Στην εισαγογοκρατούμενη Ελλάδα πόσο θα μειωθεί το ΑΕΠ με μια ανεξέλεγκτη στάση πληρωμών; Τα κρατικά έσοδα σε μια τέτοια περίπτωση, καθώς θα δημιουργηθεί χάος και ανομία, πιστεύω θα μειωθούν πολύ περισσότερο από 50%...
Ποιος θα προλαβαίνει να πρωτοπληρωθεί από αυτά;
Αυτά είναι απλές σκέψεις και δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κάποιος τι σημαίνουν, αλλά επειδή είναι οδυνηρές οι συνέπειες, πολλοί αρέσκονται να δίνουν βάση στις ανεδαφικές υποσχέσεις...
2) Το συνάχι που τραβάει πολύ...
Δεν έχει νόημα να μιλάμε για συνθήκες χρηματιστηριακής αγοράς όταν στην οικονομία και στην κοινωνία υπάρχουν τέτοιου μεγέθους εκκρεμότητες την έκβαση των οποίων δεν μπορεί κανένας να προβλέψει...
Η κοινή λογική σε ώρες κρίσεις φαίνεται πως δραπετεύει, αλλιώς η ιστορία δεν θα ήταν γεμάτη από απίθανα ατυχήματα...
Παραμένουμε αισιόδοξοι, όμως, αλλά για την επόμενη της κρίσης μέρα...
Μέχρι τότε υπομονή, περάσαμε ολόκληρη κατοχή και εμφύλιο και ορθοποδήσαμε. Αυτή η κρίση μοιάζει με συνάχι μπροστά σε εκείνες...
3) Ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν το ευρώ...
Εκτός από τους «μαυραγορίτες» που έχουν βγάλει τα κεφάλαια στο εξωτερικό και φιλοδοξούν να αγοράσουν την χώρα αντί πινακίου φακής σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή, υπάρχουν οι ιδεολογικά αντίθετοι στην Ευρώπη και το ευρώ, αλλά και οι απελπισμένοι που πιστεύουν τους «προφήτες» πως για την ελληνική κρίση φταίει το ευρώ και όχι η παρασιτοκρατία... Λες και επί δραχμής η Ελλάδα ήταν Ιαπωνία ή Γερμανία και όχι «ψωροκώσταινα»...
Τα παρακάτω στοιχεία έχουν ενδιαφέρον και οδηγούν σε αρκετά συμπεράσματα...
Βλέπε: Ποιοι δεν θέλουν το Ευρω…
παρασιτοκρατίας του δημοσίου και των κλειστών επαγγελμάτων αδυνατούν να καταλάβουν πως το ταμείο είναι άδειο πλέον για όλους. Η κάθε μια ομάδα με παραληρηματικό τρόπο προσπαθεί να αποσπάσει τα τελευταία «ψίχουλα» αποκλειστικά για τον εαυτό της σε βάρος των υπολοίπων.
Μοιραία, αυτό που θα σταματήσει το χάος θα είναι η εκ των πραγμάτων στάση πληρωμών και η ολοκληρωτική κατάρρευση του κράτους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το «κούρεμα»
Η χώρα οδηγείται σε μεγάλο «κούρεμα» που κατά τα φαινόμενα λίγα οφέλη θα μας προσφέρει σ΄ ό,τι αφορά τη μείωση του χρέους, αλλά θα έχει δραματικές επιπτώσεις στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα και την δυνατότητά του να διατηρήσει ανοιχτές γραμμές πίστωσης στις επιχειρήσεις.
Κατά συνέπεια, οι εξελίξεις είναι πιθανό να δρομολογήσουν νέο κύμα λουκέτων και αύξηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα.
Πολλά θα εξαρτηθούν από την στάση της ΕΚΤ σε ό,τι αφορά την αποδοχή των ελληνικών ομολόγων και το επίπεδο ρευστότητας που θα διατηρήσει για τις ελληνικές τράπεζες.
Καθώς όμως στο εσωτερικό δεν υπάρχει πειθαρχία και σχέδιο, τα πράγματα δυσκολεύουν και οι πιθανότητες ενός «ατυχήματος» αυξάνονται...
Εγγυητικές
Ήδη, στην αγορά γίνεται λόγος για προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εισαγωγείς καθώς οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών δεν γίνονται δεκτές στο εξωτερικό. Το αποτέλεσμα είναι οι εισαγωγές να γίνονται τοις μετρητοίς... Σε μια οικονομία που τα μετρητά στραγγίζουν, μάλλον είναι θέμα χρόνου να δούμε τις πρώτες ελλείψεις βασικών ειδών...
Ελεγχόμενη...
Η διαφορά μεταξύ ελεγχόμενης και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας έγκειται κατ’ αρχήν στο αν αυτή θα γίνει με εθελοντική συμμετοχή των δανειστών ή υποχρεωτική.
Μια ελεγχόμενη χρεοκοπία προϋποθέτει κάποιον σοβαρό εγγυητή, τις εγγυήσεις του οποίου θα αποδεχτούν οι δανειστές. Στην περίπτωσή μας αυτός θα είναι το EFSF και όποιος άλλος ορίσει η ευρωζώνη...
Μια ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης, όπως επιχειρείται, προϋποθέτει συνέχιση τροφοδότησης των ελληνικών δημοσιονομικών και εμπορικών ελλειμμάτων στα πλαίσια της σταδιακής εξυγίανσής τους.
Σε κάθε άλλη περίπτωση το σοκ θα προκαλούσε χάος και κοινωνική αποσταθεροποίηση. Το ερώτημα είναι κατά πόσο οι λαοί της Ευρώπης θα ανεχτούν τις κυβερνήσεις τους να συνεχίζουν να ρίχνουν χρήματα σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο όπως αποδεικνύεται το ελληνικό δημόσιο.
Οι Ευρωπαίοι, με ευθύνη της Γερμανίας, προσπαθούν να μας οδηγήσουν σε μια ελεγχόμενη χρεοκοπία, αλλά οι συνθήκες στο εσωτερικό είναι πολύ πιθανό εύκολα να την μετασχηματίσουν σε ανεξέλεγκτη.
Είμαστε σε αχαρτογράφητα «νερά» για να είμαστε σίγουροι για το ένα ή για το άλλο ενδεχόμενο...
Η δραχμή
Το σενάριο της δραχμής αυξάνεται κατακόρυφα υπό αυτές τις συνθήκες, καθώς μια γενική δυσπραγία και των στοιχειωδών συναλλαγών αναγκαστικά θα μας οδηγήσει σε έκτακτες καταστάσεις όπου θα επιχειρηθεί να επανεκινηθεί η οικονομία με όλους τους δυνατούς και πιθανούς τρόπους.
Ένας εκτροχιασμός της Ελλάδας όμως, θα βάλει σε κίνδυνο ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ, κατά συνέπεια θα επιχειρηθεί αυστηρή εποπτεία...
Από την άλλη πλευρά όμως αποτελεί ερώτημα κατά πόσο μια αυξημένη ευρωπαϊκή εποπτεία, λόγω της αδυναμίας που επιδεικνύει το εγχώριο πολιτικό προσωπικό, θα γίνει αποδεκτή και δεν θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο χάος, καθώς οι αντιδράσεις θα αποκτήσουν χροιά πατριωτικής υπόθεσης...
Κάποιοι προπαγανδίζουν την επιστροφή στη δραχμή σαν λύση, καθώς η αυτόματη υποτίμηση θα μείωνε το εισόδημα, την περιουσία, άρα και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων όσο χρειάζεται για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική.
Καθώς δεν υπάρχει παραγωγικός ιστός, οι παραγγελίες του οποίου θα αυξηθούν απότομα, μια υποτίμηση θα ήταν δώρο άδωρο, για το σύνολο της κοινωνίας.
Η στήλη έχει αναλύσει στο παρελθόν πως η παραγωγή ενός κιλού ελληνικής φακής, εξαρτάται περισσότερο από συντελεστές που αφορούν ξένο συνάλλαγμα λιγότερο από εγχώριους. Βλέπε:Τα παλικάρια της φακής...
Θα ευνοούνταν μόνο και συγκυριακά κάποιες από τις λίγες μονάδες που έχουν απομείνει και όσοι έχουν μεταφέρει τα λεφτά τους στο εξωτερικό, πολλοί από τους οποίους δεν μπορούν να αιτιολογήσουν τις πηγές τους και δεν τα έχουν δηλώσει σαν νόμιμο εισόδημα...
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι πατριωτικές κορώνες κρύβουν ταπεινά ελατήρια...
Η έξοδος της χώρας από το ευρώ θα πολλαπλασιάσει το δημόσιο χρέος καθώς αυτό θα παραμείνει εκπεφρασμένο σε ευρώ, αλλά θα ενεργοποιήσει και τη χρεοκοπία του ιδιωτικού τομέα καθώς και αυτού το χρέος είναι σε ευρώ και θα πρέπει να αποπληρωθεί σε υποτιμημένες δραχμές...
Μια τέτοια εξέλιξη θα χρεοκοπούσε αυτόματα και τις περισσότερες από τις επιχειρήσεις που έχουν έστω και μικρό χρέος.
Η χώρα μας θα μπορούσε να αποφύγει τα παραπάνω αν η κυβέρνηση δεν είχε χάσει πολύτιμο χρόνο, χαϊδεύοντας τα αυτιά των συντεχνιών και εθελοτυφλώντας στην προσπάθεια να μην θίξει το πελατειακό και κομματικό κράτος...
Φαίνεται πλέον αρκετά δύσκολο να αποφευχθεί η χρεοκοπία και κατάρρευση ακόμη και αν αύριο προχωρούσε σε μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και σε μαζική εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Η ένταση του σοκ που θα υποστούμε εξαρτάται πλέον αποκλειστικά από τις στρόφιγγες της ΕΚΤ και της τρόικα...
Ιδού η απόδειξη της βλακείας...
Τα τελευταία δυο χρόνια ο εγχώριος λαϊκισμός υποστήριζε την μετέωρη κοινοτυπία, πώς αν η χώρα σταματήσει να πληρώνει τόκους και χρέη, τα έσοδά της επαρκούν να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους, όσους εργάζονται αλλά και όσους δεν εργάζονται...
Πρόκειται για μια εμφανή βλακεία, καθώς: Πρώτον η χώρα έχει πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα και... δεύτερον αναλογικά, τεράστιο εμπορικό έλλειμμα και έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών.
Στάση πληρωμών σημαίνει και στάση δανεισμού. Άρα, με τι θα τροφοδοτηθεί το πρωτογενές έλλειμμα και το εμπορικό και των τρεχουσών συναλλαγών έλλειμμα;... Μιλάμε για δεκάδες δισ. ευρώ.
Αν το δημόσιο έχει σαν στόχο να συγκεντρώσει 52 δισ. ευρώ υπό φυσιολογικές συνθήκες, για να πληρώσει περίπου 40-45 για μισθούς και συντάξεις, πόσα έσοδα θα έχει το κράτος αν μηδενιστεί το εμπορικό έλλειμμα;
Δηλ. αν μειωθεί η οικονομική δραστηριότητα και τα έσοδα που προκαλούν οι εισαγωγές.
Η Αργεντινή με τη χρεοκοπία είχε μείωση του ΑΕΠ κατά 50% και ας ήταν μα χώρα εξαγωγική και άρα και αυτάρκης σε τρόφιμα και πρώτες ύλες...
Στην εισαγογοκρατούμενη Ελλάδα πόσο θα μειωθεί το ΑΕΠ με μια ανεξέλεγκτη στάση πληρωμών; Τα κρατικά έσοδα σε μια τέτοια περίπτωση, καθώς θα δημιουργηθεί χάος και ανομία, πιστεύω θα μειωθούν πολύ περισσότερο από 50%...
Ποιος θα προλαβαίνει να πρωτοπληρωθεί από αυτά;
Αυτά είναι απλές σκέψεις και δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κάποιος τι σημαίνουν, αλλά επειδή είναι οδυνηρές οι συνέπειες, πολλοί αρέσκονται να δίνουν βάση στις ανεδαφικές υποσχέσεις...
2) Το συνάχι που τραβάει πολύ...
Δεν έχει νόημα να μιλάμε για συνθήκες χρηματιστηριακής αγοράς όταν στην οικονομία και στην κοινωνία υπάρχουν τέτοιου μεγέθους εκκρεμότητες την έκβαση των οποίων δεν μπορεί κανένας να προβλέψει...
Η κοινή λογική σε ώρες κρίσεις φαίνεται πως δραπετεύει, αλλιώς η ιστορία δεν θα ήταν γεμάτη από απίθανα ατυχήματα...
Παραμένουμε αισιόδοξοι, όμως, αλλά για την επόμενη της κρίσης μέρα...
Μέχρι τότε υπομονή, περάσαμε ολόκληρη κατοχή και εμφύλιο και ορθοποδήσαμε. Αυτή η κρίση μοιάζει με συνάχι μπροστά σε εκείνες...
3) Ποιοι θέλουν και ποιοι δεν θέλουν το ευρώ...
Εκτός από τους «μαυραγορίτες» που έχουν βγάλει τα κεφάλαια στο εξωτερικό και φιλοδοξούν να αγοράσουν την χώρα αντί πινακίου φακής σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή, υπάρχουν οι ιδεολογικά αντίθετοι στην Ευρώπη και το ευρώ, αλλά και οι απελπισμένοι που πιστεύουν τους «προφήτες» πως για την ελληνική κρίση φταίει το ευρώ και όχι η παρασιτοκρατία... Λες και επί δραχμής η Ελλάδα ήταν Ιαπωνία ή Γερμανία και όχι «ψωροκώσταινα»...
Τα παρακάτω στοιχεία έχουν ενδιαφέρον και οδηγούν σε αρκετά συμπεράσματα...
Βλέπε: Ποιοι δεν θέλουν το Ευρω…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου