Οι συζητήσεις είναι πολλές, τα σενάρια που ορισμένοι αποτολμούν να διατυπώσουν σαφώς λιγότερα. Η ραστώνη του καλοκαιριού που ξεκίνησε, αυτή τη φορά είναι ισχνή. Η ανησυχία των πολιτών πρόδηλη. Κανείς δεν έχει διάθεση για πολλά. Πόσα θα αντέξει η τσέπη μας; Ξηλωμένη, ήδη, των περισσότερων, ξεχυλωμένη επίσης, από τους λογαριασμούς που στριμώχνουν για να μην τους βλέπουν. Οι διακοπές μπροστά μας και πίσω μας. Κυρίως ψυχολογικά, γιατί το στρίμωγμα στον Έλληνα λειτουργεί αντίθετα. Η αυτοσυντήρηση τον οδηγεί στη διαφυγή, πάσης φύσεως. Γι΄αυτό, οι έχοντες και κατέχοντες (σπίτι στο χωριό) είναι εντάξει. Ήδη ετοιμάζονται, γιατί η Αθήνα δεν .......
........ τους χωράει πια. Στενάχωρα τα πράγματα. Μουδιασμένοι και οι προϊστάμενοι, οι εργοδότες ήδη κοιτούν περίεργα, έχοντας υποσχεθεί – όσο μπόρεσαν – μόνο την επιβίωση της εργασιακής θέσης, οι υπουργοί ιδρωκοπούν με τους ΔΝΤίτες, ο Γιώργος, όταν μπορεί, δραπετεύει στη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Τα χωριά θα στενάξουν φέτος. Οι συζητήσεις επίσης. Για τον Σαμαρά με αυτήν την περίεργη ομάδα συμβούλων και γραφιάδων, που τελικά τί είπαν στο Συνέδριο; Κανείς δεν θυμάται. Για τον Γιώργο, που τελικώς προσπαθεί ο καημένος (λές να τα καταφέρει;), για τον Καραμανλή που δεν γουστάρει την πίεση και το ύφος του όταν τον κυνηγούν οι παπαράτσι στις παραλίες, τη Ντόρα που τόλμησε αλλά τώρα τί; Πολύ το παιδεύει. Α, είναι κι ο Αβραμόπουλος που έκανε το Συνέδριο. Τί φιλοξενία ήταν αυτή! Τέλειος τελετάρχης (και παρουσίασε και θέσεις), σωστός MC έλεγαν οι μυημένοι.
Και ο καιρός κυλάει. Έχουμε, λέει, εξασφαλίσει και την τρίτη δόση. Τελικά θα το σώσουμε το πατρικό. Τη χώρα εννοώ. Αρκεί να μην γίνουν εκλογές. Γι’ αυτό εκείνοι που αρέσκονται στα δύο σενάρια της (κεντροδεξιάς) απελπισίας (πτώχευση, διπλές εκλογές), ας σταματήσουν τη μπούρδα, ας πάρουν απόφαση ότι οι επερχόμενες δημοτικές θα είναι ίδια ή και μεγαλύτερη πανωλεθρία από τις εθνικές του Οκτωβρίου και ας δουλέψουν να επανασυστήσουν τους άξονες που κάνουν πράξη τις ιδεολογικές αρχές, τον πολιτικό σχεδιασμό (στο …μάξιμουμ), τις νέες ιδέες και, επιτέλους, την ψηφιακή οργάνωση και το διαδικτυακό περιεχόμενο.
Για αρκετό καιρό δεν είχα διάθεση να γράψω εδώ, ούτε καν με όπλο τη δημοσιογραφική γκρίνια που πολλοί από εμάς απολαμβάνουν κάθε φορά που τούς έρχεται μία ιδέα και βρίσκουν τα λόγια να την επενδύσουν. Τελευταίως όμως, κάτι αλλάζει και κινητοποιεί τη σκέψη. Πολιτικά, η περίοδος είναι εξαιρετικά κρίσιμη κι ας μην ασχολούνται οι πολίτες, τουλάχιστον φανερά. Την περίοδο αυτή τελειώνει η προηγούμενη Ελλάδα (αφήστε τη νέα Μεταπολίτευση της ΝΝΔ, είναι σάχλα) και ξεκινά η νέα Ελλάδα. Σχηματίζονται οι πολιτικοί συσχετισμοί της επόμενης δεκαετίας, όχι στα πολιτικά γραφεία, αλλά στη σκέψη των Ελλήνων. Και όποιος προλάβει να τοποθετηθεί εγκαίρως και με πολιτικό λόγο δανεισμένο από τον κοινό νου, που …μιλάει στους πολίτες, τότε θα έχει προβάδισμα. Από τα υλικά που βλέπω γύρω μου, δύο είναι τα επιτελεία που θα έχουν την ευκαιρία να εδραιωθούν: εκείνης κι εκείνου. Η πρώτη έχει την άνεση του νηφάλιου σχεδιασμού, αλλά με την ευκαιρία να συρρικνούται χρονικά κάθε ημέρα που περνά, ο δεύτερος έχει την ευκαιρία να δοξαστεί, αν πιεζόμενος από τα μεγάλα προβλήματα εντέλει αποδειχθεί ανώτερος των περιστάσεων και του εαυτού του.
Προς το παρόν, οι πολίτες δεν θέλουν να ακούν να μιλούν οι πολιτικοί. Γιατί ακόμη, η γλώσσα τους είναι βουτηγμένη σε εκείνα που τούς πλήγωσαν και λένε τις ίδιες τρίχες, με τον ίδιο τρόπο, στα ίδια τηλεοπτικά παράθυρα.
Η ανάπαυλα από την πολιτική συζήτηση είναι για να συνέλθει η ψυχολογία και να εξασφαλισθεί και πάλι ο επιούσιος. Η σκέψη του Έλληνα όμως, τρέχει. Προς το παρόν κουνάει το κεφάλι με πολλαπλές ερμηνείες: κούνια που σας κούναγε… μα, τόσο άχρηστοι!… πάλι οι μισθωτοί θα την πληρώσουν … τέτοια ξεφτίλα … αν ξαναψηφίσω να με φτύσεις… λαμόγια!
Και κάτι άλλο: Επειδή μάλλον αυτό το καλοκαίρι οι διακοπές όλων θα είναι μικρότερης διάρκειας και η πόλη θα παραμείνει γεμάτη, προτείνω μία εθνική δοκιμασία: να κάνουμε Εξεταστικές Επιτροπές Πολιτών στο Ζάππειο ή στον Εθνικό Κήπο. Ο Νικήτας άλλο που δεν θέλει, να στήνει ικριώματα, κάθε τρεις και λίγο. Αντικείμενο συζήτησης θα είναι εκείνοι που απολαμβάνουν την ξεφτίλα της ασυλίας και της παραγραφής. Θέμα των συζητήσεων το φαίνεσθαι, το ηθικό και το νόμιμο. Θα προσφέρονται και ομοιώματα υπουργών προηγούμενων κυβερνήσεων για γιαουρτοπόλεμο και μικρές γκιλοτίνες όπου ο καθένας θα αποκεφαλίζει συμβολικά τον πολιτικό της αρεσκείας του. Η τηλεοπτική εικόνα που θα παραχθεί θα είναι εξαιρετική. Και θα ισιώσει τα πράγματα, τουλάχιστον στην πολιτική καθημερινότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου