Άρθρο της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine με παρέμβαση Ντόρας Μπακογιάννη (δημοσιεύθηκε την Δευτέρα 7 Ιουνίου).
Η Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Καραμανλή κάνει αυτοκριτική και παρεμβαίνει υπέρ μιας νέας ειλικρινούς πολιτικής στην Ελλάδα. (του Michael Martens)
Αθήνα, Ιούνιος. Πρίν απο ένα μήνα παίχτηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ένα αξιομνημόνευτο έργο. Η Ελλάδα, ως αντιστάθμισμα των δισεκατομυρίων Ευρώ που έλαβε ως βοήθεια απο τα μέλη της Ευρωζώνης και το Δ.Ν.Τ έπρεπε να υιοθετήσει ένα ευρύ εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα. Μόλις κάμφθηκαν στο Βερολίνο και στις άλλες πρωτεύουσες οι αντιστάσεις για τα άνευ προηγουμένου δάνεια, το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν χρειαζόταν να κάνει τίποτε άλλο απο το να δεχτεί τη βοήθεια με τις προυποθέσεις που τη συνόδευαν. Δεδομένης της σοβαρής κατάστασης της χώρας, εθεωρείτο δεδομένο πως εκτός των δύο κομμάτων της Αριστεράς, τα υπόλοιπα κόμματα θα... υπερψήφιζαν το πακέτο, ώστε οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις να τύχουν της μεγαλύτερης πολιτικής στήριξης και να εξασφαλιστεί η εφαρμογή τους – κάτι που δε συνέβη.
Το κόμμα που θεωρεί εαυτόν συντηρητικό, η Νέα Δημοκρατία, που από το 2004 ως το 2009 κυβερνούσε τη χώρα με Πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή και επιτάχυνε σημαντικά την κατάρρευση της με πρωτοφανή - ακόμη και για τα Ελληνικά δεδομένα - κακοδιαχείρηση και διαφθορά, ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια της διακυβέρνησής της, αρνήθηκε να στηρίξει τα μέτρα λιτότητας. Ακόμη και ο πρώην Πρωθυπουργός Καραμανλής, που έχει αποσυρθεί πλήρως απο τα κοινά, σε μια απο τις σπάνιες εμφανίσεις του στο Κοινοβούλιο, κάθησε στην τελευταία σειρά και καταψήφισε. Μόνο μια βουλευτής του πρώην κυβερνητικού κόμματος υπερψήφισε τις μεταρρυθμίσεις – η πρώην Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Μιλώντας στην εφημερίδα μας, λέει πως είναι το μόνο μέλος της κυβέρνησης Καραμανλή που μιλά ανοιχτά σε ξένη εφημερίδα για την κατάσταση της Ελλάδας.
«Δεν ψήφισα υπέρ της κυβέρνησης, αλλά υπέρ της Ελλάδας. Αυτή τη χρονική στιγμή δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα. Αυτό το πακέτο μέτρων ήταν ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα. Σε διαφορετική περίπτωση δε θα ήμασταν σε θέση να προχωρήσουμε», λέει αναλύοντας την ψήφο της. Αναφέρει οτι μέρες πριν την ψηφοφορία ήρθε σε επαφή με πολλούς Ευρωπαίους ομολόγους της, απο την περίοδο που ήταν και η ίδια Υπουργός. «Ήξερα οτι η στάση της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα δεν ήταν θετική. Ήξερα πόσο δύσκολα κάποιοι Βουλευτές στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες θα υπερψήφιζαν το πακέτο στήριξης της Ελλάδας. Κατέστη λοιπόν σαφές, οτι αυτό το πακέτο πρέπει να στηριχθεί και απο το δικό μου κόμμα. Δυστυχώς δεν κατάφερα να πείσω.»
Και αυτό γιατί, ο Αντώνης Σαμαράς είχε δώσει γραμμή στο κόμμα του, να καταψηφίσει το πακέτο λιτότητας. Λίγες εβδομάδες πρίν, τότε που ούτε καν φαινόταν πόσοι πολλοί Έλληνες θα αποδέχονταν το πακέτο λιτότητας ως αναγκαίο κακό, ο λαικιστής Σαμαράς ήλπιζε να παρουσιαστεί ως «η φωνή του λαού» ενάντια στα μέτρα ώστε να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η συμφωνία προς τη γραμμή της Ν.Δ μειώνεται κι’άλλο μετά και την κίνηση τακτικής του προέδρου της. Στην Ευρώπη δε, οι Έλληνες συντηρητικοί βρίσκονται απομονωμένοι ακόμη και μέσα στην ίδια τους την πολιτική οικογένεια.
«Αυτό σίγουρα θα βλάψει τη Νέα Δημοκρατία», λέει η κυρία Μπακογιάννη, η οποία κατηγορεί το Σαμαρά πως βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από αυτό της πατρίδας. «Αυτή είναι λογική πολιτικού οπορτουνισμού. Αυτή είναι η παλιά Ελλάδα. Κανείς δε λέει το αυτονόητο, παίζονται απλώς παιχνίδια τακτικής». Βέβαια, μέσα από τέτοιες δηλώσεις διαφαίνεται και μια προσωπική πικρία, γιατί ο Σαμαράς ήταν που το 1993 – τότε Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης του πατέρα της, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη – οδήγησε με κυνικούς υπολογισμούς στην ανατροπή της κυβέρνησης, χρησιμοποιώντας ως μέσο την υστερία για το Μακεδονικό ζήτημα. Πέρσι, ο επιτήδειος τακτικιστής Σαμαράς κατέρριψε τις προπάθειες της Ντόρας Μπακογιάννη να αποτελέσει τη διάδοχο του Καραμανλή και να εκλεγεί στην προεδρεία της Ν.Δ.
Αλλά η πρώην Δήμαρχος της Αθήνας δε θέλει να μετατρέψει την κριτική της προς το Σαμαρά (ο οποίος την τιμώρησε για την υπερψήφισή των μέτρων με διαγραφή απο το κόμμα) σε προσωπική έριδα. Καυτηριάζει όλο το πολιτικό σύστημα – αλλά και την ίδια.
«Εάν πρέπει κάτι να μάθουμε από αυτή την κρίση, αυτό είναι πως πρέπει να ξεπεράσουμε μια πολιτική λογική, η οποία οδήγησε στο να μην πάρουμε τις πολιτικές αποφάσεις που έπρεπε. Μια λογική λαϊκισμού, που καθορίζεται απο το πολιτικό κόστος που επισύρουν οι δύσκολες αποφάσεις, δεν μπορεί να αποτελεί το μπούσουλα για το μέλλον».
Για το λόγο αυτό είναι λανθασμένη η δαιμονοποίηση της διακυβέρνησης Καραμανλή. «Αν κάνουμε τώρα αυτοκριτική, πρέπει να την κάνουμε για τα τελευταία 30 χρόνια, για όλα τα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος της δικτατορίας».
Σε καμιά περίπτωση δε φείδεται κριτικής και για τα δικά της λάθη. «Και εγώ, πολλές φορές, λόγω αυτής της πολιτικής, δεν είπα τα πράγματα με το όνομά τους, πράγματα που θα έπρεπε να έχω πει». Στην ίδια λογική οδηγείται και ο νυν Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, κατα την άποψή της. Θυμάται ακόμη την προεκλογική εκστρατεία, τον περασμένο Σεπτέμβρη, του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, όταν αυτό ήταν στην αντιπολίτευση.
«Το ΠΑΣΟΚ έδωσε μεγάλες οικονομικές υποσχέσεις λέγοντας πως λεφτά υπάρχουν για να τις εκπληρώσει. Γνώριζε όμως την αλήθεια. Ο διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος προεκλογικά είχε πει στον κύριο Παπανδρέου το ίδιο που είπε και σε εμάς. Η Ν.Δ έκανε τον προεκλογικό της αγώνα λέγοντας ξεκάθαρα οτι θα χρειαστούν μεγάλες περικοπες, ενώ το ΠΑΣΟΚ υποσχόταν το εντελώς αντίθετο. Οι πολίτες είχαν δύο δυνατότητες : Είτε να ψηφίσουν κάποιον που τους έλεγε πως θα υπάρξει λιτότητα, είτε κάποιον που έλεγε πως υπήρχαν περισσότερα χρήματα απο ό,τι παλαιότερα». Η κυρία Μπακογιάννη αμφιβάλλει επίσης για το κατά πόσο το κυβερνών κόμμα πιστεύει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. «Ο κύριος Παπανδρέου ίσως να έχει πεισθεί, εν το μεταξύ, για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων, αλλά δεν χαράσσει μόνος του πολιτική. Χρειάζεται ανθρώπους γύρω του που πραγματικά πιστεύουν σ΄αυτή την πολιτική».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου