Νέα Δημοκρατία: 36 χρόνια «ιστορία μου, αμαρτία μου»…

Στο βίντεο που μπορείτε να δείτε στην επόμενη ανάρτηση, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και οι συνομιλητές του, στην εκπομπή του Αθήνα 984 «Εκτός γραμμής», καταλήγουν σε μια σειρά οδυνηρές, αλλά ιστορικά τεκμηριωμένες αλήθειες. Αλήθειες που αφορούν το κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας», σχεδόν από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Το εφιαλτικό συμπέρασμα το οποίο με πικρό χιούμορ προκύπτει από την παράθεση των ιστορικών γεγονότων είναι το εξής: Στο κόμμα της «ΝΔ» πρόκοψαν και… ανταμείφθηκαν μόνο όσοι την έβλαψαν και την υπονόμευσαν! Αντιθέτως, όσοι υπήρξαν πραγματικοί μαχητές και στρατιώτες, κάτω από όλες τις συνθήκες και ηγεσίες, ήπιαν πολλά πικρά ποτήρια, πολλοί δε εξ αυτών -όπως εσχάτως η κ. Ντόρα Μπακογιάννη- τέθηκαν αδικαιολόγητα και… εκτός κόμματος!!!

Δυστυχώς, η Ν.Δ. ξεκίνησε σε λάθος βάση από τα γεννοφάσκια της. Ήδη το 1974 ο... ιδρυτής Κωνσταντίνος Καραμανλής -υποκινούμενος από φθόνο και εγωκεντρισμό- αποφεύγει να συμπεριλάβει στις τάξεις και τα ψηφοδέλτια του κόμματος τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη! Και αυτό μολονότι ο Μητσοτάκης (μαζί με το Μίκη Θεοδωράκη και άλλους) υπήρξε πρωτεργάτης της μεταδικτατορικής «λύσης Καραμανλή», κάτι που μέχρι το 1967 εθεωρείτο αδιανόητο, μετά τα γεγονότα του 1961 και τον "Ανένδοτο"… Και ενώ ο Καραμανλής συμπεριέλαβε το 1974 στο κόμμα άλλα επιφανή στελέχη κεντρώας προέλευσης, απέφυγε με δολιότητα να πράξει το ίδιο με τον άνθρωπο (και) στον οποίο όφειλε την δίκην «σωτήρος» επιστροφή του στην Ελλάδα…

Αλλά και μετέπειτα, όταν έγινε η λεγόμενη «διεύρυνση» με το άνοιγμα στο Κέντρο, οι πολιτικοί μέντορες του σημερινού προέδρου της Ν.Δ. είχαν αντιδράσει έντονα. Αργότερα, δοκιμάστηκαν ως ηγέτες και απέτυχαν οικτρά και αναγκάστηκαν να καταφύγουν στον Μητσοτάκη, για να μπορέσουν να τα βάλουν με τον παντοδύναμο Ανδρέα Παπανδρέου και να ξαναδούν εξουσία. Αλλά και όταν ο Μητσοτάκης τους έκανε κυβέρνηση, με ποσοστά που υπό κανονικές συνθήκες δεν έχει πετύχει κανείς άλλος αρχηγός μέχρι σήμερα, όχι μόνο δεν τον σεβάστηκαν, δεν τον στήριξαν, δεν πειθάρχησαν, αλλά ευθύς αμέσως άρχισε η οργανωμένη υπονόμευση από το «καραμανλικό» μπλοκ… Πολλοί είναι εκείνοι που ψιθύριζαν, ότι πίσω από τον άθλιο αυτό εσωκομματικό πόλεμο βρισκόταν ο ίδιος ο ιδρυτής και Πρόεδρος, τότε -πάλι ελέω... Μητσοτάκη, της Δημοκρατίας… Και γιατί να μην το πιστέψουμε, όταν επικεφαλής της υπονόμευσης ήταν το «αγαπημένο παιδί» του καραμανλισμού, ο Μιλτιάδης Έβερτ…; Ή όταν ο Καραμανλής αντιστάθηκε σθεναρά και τελικά απέτρεψε την πρόθεση του Μητσοτάκη για πρόωρες εκλογές στον πρώτο χρόνο της γαλάζιας διακυβέρνησης με στόχο την -μετά την αλλαγή του εκλογικού νόμου- επίτευξη ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας; Μήπως αυτή η οριακή αυτοδυναμία των 151 -παρά το εκπληκτικό 47% του 1990- δεν ήταν η διαρκής τροχοπέδη σε όλες τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του Μητσοτάκη; Που εάν είχαν ευοδωθεί και ολοκληρωθεί, η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν σήμερα αγκαλιά με τη χρεοκοπία και στην απάνθρωπη απόχη της «τρόικας»…;

Αυτά αποτελούν ιστορικά γεγονότα που σήμερα -ελεύθεροι πια από το ακρονεοδεξιό μόρφωμα του Σαμαρά- μπορούμε να πούμε απερίφραστα και με σκοπό να κατανοήσουμε γιατί αυτό το κόμμα κατέληξε σε ένα τόσο άδοξο τέλος...

Τελείωσε σίγουρα ως Παράταξη, αναμένεται να δούμε εάν και πόσο θα αντέξει και ως «καθαρό» κόμμα μιας παρωχημένης τάσης της πιο ακραίας, λαϊκίστικης και επικίνδυνης Δεξιάς…