Κεντρικό πολιτικό σύνθημα του κ. Αντώνη Σαμαρά είναι «η Ελλάδα της Ελπίδας». Καθόλου πρωτότυπο και υπέρ το δέον ασαφές και συγκεχυμένο. Προηγήθηκαν άλλοι, ποτίζοντας το λαό με το ναρκωτικό της «ελπίδας». Εκείνοι είχαν τουλάχιστον την ευστροφία να το ντύσουν με συσκευασία πολυτελείας… Ο Ανδρέας Παπανδρέου, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 το ονόμασε «Αλλαγή». Ο Κώστας Σημίτης προτίμησε έναν πιο τεχνοκρατικό όρο: «εκσυγχρονισμός». Ο πρώην καταλληλότερος Κωστάκης Καραμανλής, παίζοντας με τις λέξεις και με τις μεγάλες προσδοκίες του απελπισμένου πόπολου, μίλησε για «επανίδρυση». Το τραγικό αποτέλεσμα όλων αυτών βιώνουμε και πληρώνουμε πολύ ακριβά σήμερα. Και θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη…
Τι νόημα έχει λοιπόν άλλη μια μεθυστική, παραπλανητική σταυροφορία εμπορίου «ελπίδας»; Ανταποκρίνεται στην εξ ανάγκης υψηλή ωριμότητα που πρέπει να επιδείξουμε ως λαός στο μέλλον; Έχουμε πλέον την πολυτέλεια για νέους αδιέξοδους πειραματισμούς; Ας προσέξουμε καλά. Οι απαντήσεις κοστίζουν ακριβά. Κάποια… δισεκατομμύρια ευρώ υπέρογκου δημόσιου χρέους που -θέλουμε δεν θέλουμε- οφείλουμε να αποπληρώσουμε εμείς, τα παιδιά μας, τα παιδιά των παιδιών μας και ποιος ξέρει πόσες γενιές Ελλήνων ακόμη…
Εκείνο που πραγματικά χρειαζόμαστε ως αντίδοτο στο δηλητήριο της «ελπίδας» είναι η αλήθεια. Αυτή η τόσο κακοποιημένη και παραγνωρισμένη αρετή των αρετών. Όσοι στο παρελθόν τόλμησαν να την προτάξουν αποδοκιμάστηκαν από τον εθισμένο στην «ελπίδα» όχλο.
Σήμερα, έστω και κάπως αργά, όλοι αναγνωρίζουμε τα δικά μας λάθη. Γιατί τα δικά μας λάθη οδήγησαν τη χώρα εδώ που βρίσκεται. Σήμερα ήρθε πια η ώρα για την Ελλάδα της Αλήθειας. Χωρίς περιστροφές, χωρίς στρογγυλοποιήσεις, χωρίς εξωραϊσμούς. Αν θέλουμε να κατοχυρώσουμε μια πραγματική ελπίδα (χωρίς… εισαγωγικά) για το αύριο, πρέπει να επενδύσουμε στην Αλήθεια, και μόνο στην Αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου