Φιλά υπέροχα, καλύτερα κι απ' τον Ιούδα. Τι ετοιμάζει αυτή τη φορά...Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη
Είναι αυτή η σκηνή, που στιγμάτισε στα μάτια μου την πολιτική προσωπικότητα του κ. Αβραμόπουλου και από τότε δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Στο ομολογώ, αλλά μην μου χρεώσεις γι' αυτό εμπάθεια. Την άποψή μου σου καταθέτω απλά.
Τότε λοιπόν, το 2000, που πήγαινα ακόμη Λύκειο και το κόμμα που οικογενειακά υποστήριζα προσπαθούσε μετά από χρόνια να γίνει Κυβέρνηση, έχοντας απέναντί του συγκροτήματα ισχυρά συνδεδεμένα με τον κ. Σημίτη, ο Κώστας Καραμανλής συνάντησε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο στον Διόνυσο, κάτω από την Ακρόπολη. Και ενώ όλοι περίμεναν ότι ο δήμαρχος θα ανακοινώσει την προσχώρησή του στη Ν.Δ., έγινε το αντίθετο με αποτέλεσμα ο Κώστας Καραμανλής να χρεωθεί μια μεγάλη πολιτική γκάφα, η οποία προήλθε κυρίως από... λάθος επικοινωνιακούς χειρισμούς του τότε εκπρόσωπού του Άρη Σπηλιωτόπουλου.
Λίγο καιρό μετά, η ΝΔ χάνει τις εκλογές και -κατά Πάγκαλον- ο "Κύριος Τίποτα" στα μάτια μου ενοχοποιείται. Πάντα, θα υπάρχει το "εάν" στο ενδεχόμενο προσχώρησής του στη ΝΔ. Από τότε είχα σημειώσει την στρατηγική του, που φαινομενικά μοιάζει νικηφόρα, αλλά νομίζω είναι η ίδια αυτή συμπεριφορά που θα του στερήσει την ελπίδα στο μεγαλύτερο όνειρό του, το οποίο εύκολα μπορείς να υποθέσεις ποιό είναι.
Πάντα λειτουργούσε σε περιβάλλον προστασίας και ασφάλειας από το πολιτικό λάθος. Διέλυσε το κόμμα του όταν πήρε τον κατήφορο πριν αυτό δοκιμασθεί στις κάλπες. Και έφυγε από την κούρσα για την ηγεσία της Ν.Δ. όταν οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν στην τρίτη θέση. Αφού πρώτα κατάφερε να καρπωθεί το κέρδος της εκλογής του νέου αρχηγού από τη βάση, επέλεξε να γίνει ισχυρό Νο 2 του Αντώνη Σαμαρά, ενώ πριν δεν είχαν τελεσφορήσει οι διαπραγματεύσεις με την κ. Μπακογιάννη, στην οποία πρώτα απευθύνθηκε. Όπως πρώτα εκεί πήγε και ο κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος.
Ο νυν (;) υπαρχηγός του Αντώνη Σαμαρά έχει πάντα -αλλά δικαιολογημένα τώρα- το βλέμμα του στραμμένο στην επόμενη μέρα. Μόνο που ο πρώην δήμαρχος δεν είναι ένας απλός υπαρχηγός στο στρατόπεδο Σαμαρά.
Όσοι ξέρουν καλά το παρασκήνιο αυτής της συμφωνίας μιλούν για δυαρχία και υποστηρίζουν ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, βλέποντας τον κ. Παναγιωτόπουλο να παίρνει κεφάλι στις εσωκομματικές ισορροπίες, άλλαξε τακτική. Άδειασε τον Αντώνη Σαμαρά και στην ουσία τάχθηκε υπέρ της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και συν τοις άλλοις, μυριζόμενος ενδεχόμενο κυβερνητικό θώκο σε μια πιθανή πολυμετοχική κυβέρνηση Παπανδρέου, άρχισε τις επαφές με προξενητάδες-μεγαλοπαράγοντες. Γεγονός που στην ουσία αποτελεί προδοσία στο νέο Πρόεδρο της ΝΔ, ο οποίος έχει αποφασίσει την κατά μέτωπον αντιπαράθεση με τον ΓΑΠ. Γεγονός, όμως, που καταδηλώνει ότι ο κ. Αβραμόπουλος αποφάσισε να πορευτεί από τούδε, έτσι όπως έμαθε. Μοναχικά, για την πάρτι του μόνο..
Είναι αυτή η σκηνή, που στιγμάτισε στα μάτια μου την πολιτική προσωπικότητα του κ. Αβραμόπουλου και από τότε δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Στο ομολογώ, αλλά μην μου χρεώσεις γι' αυτό εμπάθεια. Την άποψή μου σου καταθέτω απλά.
Τότε λοιπόν, το 2000, που πήγαινα ακόμη Λύκειο και το κόμμα που οικογενειακά υποστήριζα προσπαθούσε μετά από χρόνια να γίνει Κυβέρνηση, έχοντας απέναντί του συγκροτήματα ισχυρά συνδεδεμένα με τον κ. Σημίτη, ο Κώστας Καραμανλής συνάντησε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο στον Διόνυσο, κάτω από την Ακρόπολη. Και ενώ όλοι περίμεναν ότι ο δήμαρχος θα ανακοινώσει την προσχώρησή του στη Ν.Δ., έγινε το αντίθετο με αποτέλεσμα ο Κώστας Καραμανλής να χρεωθεί μια μεγάλη πολιτική γκάφα, η οποία προήλθε κυρίως από... λάθος επικοινωνιακούς χειρισμούς του τότε εκπρόσωπού του Άρη Σπηλιωτόπουλου.
Λίγο καιρό μετά, η ΝΔ χάνει τις εκλογές και -κατά Πάγκαλον- ο "Κύριος Τίποτα" στα μάτια μου ενοχοποιείται. Πάντα, θα υπάρχει το "εάν" στο ενδεχόμενο προσχώρησής του στη ΝΔ. Από τότε είχα σημειώσει την στρατηγική του, που φαινομενικά μοιάζει νικηφόρα, αλλά νομίζω είναι η ίδια αυτή συμπεριφορά που θα του στερήσει την ελπίδα στο μεγαλύτερο όνειρό του, το οποίο εύκολα μπορείς να υποθέσεις ποιό είναι.
Πάντα λειτουργούσε σε περιβάλλον προστασίας και ασφάλειας από το πολιτικό λάθος. Διέλυσε το κόμμα του όταν πήρε τον κατήφορο πριν αυτό δοκιμασθεί στις κάλπες. Και έφυγε από την κούρσα για την ηγεσία της Ν.Δ. όταν οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν στην τρίτη θέση. Αφού πρώτα κατάφερε να καρπωθεί το κέρδος της εκλογής του νέου αρχηγού από τη βάση, επέλεξε να γίνει ισχυρό Νο 2 του Αντώνη Σαμαρά, ενώ πριν δεν είχαν τελεσφορήσει οι διαπραγματεύσεις με την κ. Μπακογιάννη, στην οποία πρώτα απευθύνθηκε. Όπως πρώτα εκεί πήγε και ο κ. Πάνος Παναγιωτόπουλος.
Ο νυν (;) υπαρχηγός του Αντώνη Σαμαρά έχει πάντα -αλλά δικαιολογημένα τώρα- το βλέμμα του στραμμένο στην επόμενη μέρα. Μόνο που ο πρώην δήμαρχος δεν είναι ένας απλός υπαρχηγός στο στρατόπεδο Σαμαρά.
Όσοι ξέρουν καλά το παρασκήνιο αυτής της συμφωνίας μιλούν για δυαρχία και υποστηρίζουν ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, βλέποντας τον κ. Παναγιωτόπουλο να παίρνει κεφάλι στις εσωκομματικές ισορροπίες, άλλαξε τακτική. Άδειασε τον Αντώνη Σαμαρά και στην ουσία τάχθηκε υπέρ της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και συν τοις άλλοις, μυριζόμενος ενδεχόμενο κυβερνητικό θώκο σε μια πιθανή πολυμετοχική κυβέρνηση Παπανδρέου, άρχισε τις επαφές με προξενητάδες-μεγαλοπαράγοντες. Γεγονός που στην ουσία αποτελεί προδοσία στο νέο Πρόεδρο της ΝΔ, ο οποίος έχει αποφασίσει την κατά μέτωπον αντιπαράθεση με τον ΓΑΠ. Γεγονός, όμως, που καταδηλώνει ότι ο κ. Αβραμόπουλος αποφάσισε να πορευτεί από τούδε, έτσι όπως έμαθε. Μοναχικά, για την πάρτι του μόνο..
press-gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου