Κάτι τα «γενέθλιά» μου, κάτι ορισμένα πολύ όμορφα «ευχετήρια» μηνύματα που έλαβα χθες, κάτι τα Drambuie, κάτι η γενική νιρβάνα μου… δεν πήρα χαμπάρι ότι γίνεται χαμός στη χώρα με τις απεργίες. Το αντιλήφθηκα όταν μου είπαν πως δε θα δουλέψουμε…
Άντε λέω… ας απεργήσω κι εγώ. Γιατί όχι; Δεν κατάλαβα…
Η απεργία είναι κάτι σοβαρό και «ιερό». Μπορεί πολλοί να την έχουν κάνει επάγγελμα με τις ευλογίες των κομμάτων, αλλά στη… «σκιά» αυτών, υπάρχουν αγανακτισμένοι άνθρωποι που απαιτούν τα δικαιώματά τους.
Ψάχνοντας φωτογραφίες για να ετοιμάσω την ανάρτηση, δεν μπόρεσα να διακρίνω φυσικά τους «απεργούς» από τους απεργούς κι έτσι τους έβαλα όλους στο ίδιο τσουβάλι.
Αυτά τα γράφω για να μην παρεξηγηθώ και αρχίσετε να μου λέτε ότι κοροϊδεύω τους αγώνες των ανθρώπων. Με κάθε καλή διάθεση λοιπόν…
πάμε μια βόλτα στους δρόμους.
πάμε μια βόλτα στους δρόμους.
Και ξεκινάμε με την πιο γ@μάτη πορεία διαμαρτυρίας που έγινε αυτές τις μέρες. Ολόκληρη υπερπαραγωγή από τους υπαλλήλους της ΠΟΕ-ΟΤΑ, με φέρετρο, στεφάνια, τύμπανο και σύνθημα:
Και σε 5-6 εβδομάααααδες και σε 5-6 εβδομάααααααδες, θα είμαστε – ε – ε πρωταθλητές οε οεεεε οε οεεεε…
Οκ, τα μπέρδεψα λίγο, αλλά δεν πειράζει…
Απεργούν τα ΧΥΤΑ και δείτε χάλια… Περπατάς στο δρόμο και από την μπίχλα… δεν μπορείς να δεις πού τραγουδούν η Ασλανίδου και η Χρηστίδου ρε γαμώτο…
Κάνει κρύο και θες να ζεσταθείς; Ποιο είναι το καλύτερο προσάναμμα; Ποιο είναι κατάλληλο, πλέον, μόνο για προσάναμμα; Καβατζάρεις τα απαραίτητα (dvd και κανένα ένθετο) και το υπόλοιπο πάει εκεί που του αρμόζει. Η φωτογραφία είναι από το σημείο της κατάληψης του Γενικού Λογιστηρίου από τους απεργούς – πρώην υπαλλήλους της Ολυμπιακής.
Λοιπόν… το περίπτερο το βλέπετε. Λίγο μπροστά, κάτω από το φανάρι, υπάρχει ένα βαν. Δίπλα από το βαν βλέπετε ένα άσπρο φορτηγάκι. Και μπροστά από το φορτηγάκι, μια κυρία με μαύρα, που διασχίζει τη διάβαση πεζών. Ο οδηγός του φορτηγακίου φωνάζει στην κυρία: «Ε… Μαρία, που πας; Έλα να σε πάω με το αμάξι». Και η απάντηση της κυρα-Μαρίας: «Βιάζομαι Παναγιώτη, θα πάω με τα πόδια».
Η εικόνα είναι από το χάος που δημιουργήθηκε (και δημιουργείται) στην Πανεπιστημίου λόγω της κατάληψης στο Γενικό Λογιστήριο…
Γυναίκες της ΑΔΕΔΥ διαμαρτύρονται έξω από τα γραφεία της ΕΕ. Θα πάω (ανιδιοτελώς) να τις συμπαρασταθώ. Θα κάνω και φασαρία, μπας και με συλλάβει αυτό το κουκλί με το υπέροχο προφίλ και την ωραία κοτσίδα…
Φαντάζεστε αυτή η γυναίκα που τρέχει προς τους ΜΑΤατζήδες, να είναι η μάνα κάποιου από αυτούς, ο οποίος ξέχασε στο σπίτι το τάπερ με τα γεμιστά, για το διάλλειμα στη δουλειά;
Ας ελπίσουμε πως όλο αυτό το πράγμα, δεν είναι μεθάνιο… Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, μού δημιουργήθηκαν οι εξής απορίες: Γιατί ο τυπάκος που κρατάει την ασπίδα του ΜΑΤατζή, έχει άσπρη φάτσα; Και γιατί τα γυαλιά του και τα μαλλιά του παρέμειναν μαύρα; Και τι γυρεύει στα χέρια του, η ασπίδα του ΜΑΤατζή;
Αυτή την εικόνα την έβαλα γιατί μου αρέσει η ζακέτα του φίλου μας. Αν και δεν πολυφοράω τόσο χρωματιστά ρούχα, αυτή τη ζακέτα τη θέλω. Ωραία δεν είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου