Η μάχη της ενημέρωσης συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα. Ποιος θα ενημερώσει τους Κύπριους καλύτερα για το τι εστί ομοσπονδία; Η απόφαση της κυβέρνησης να τυπώσει και να διανείμει ενημερωτικά φυλλάδια (ως ήταν αναμενόμενο) προκάλεσε άγχος, στρες και αγωνία σε όλους εκείνους που θεωρούν ότι όλοι οι Κύπριοι κρύβουν ένα συνταγματολόγο μέσα τους, επομένως τα ξέρουν όλα και έχουν δει και το DVD.Φαντάστηκες τώρα οι Κύπριοι να αποφασίσουν από μόνοι τους τι πραγματικά θέλουν; Θα είναι ίσως η πρώτη φορά στα χρονικά που θα συμβεί (αν συμβεί) αυτό το γεγονός. Οι αρχαίοι Πελασγοί δεν αποφάσισαν ότι ήθελαν ήρωες του Τρωικού Πολέμου να τους εξελληνίσουν. Οι Βυζαντινοί Κύπριοι δεν αποφάσισαν να λανσάρουν τη Φραγκοκρατία. Ούτε αργότερα να γίνουν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ιστορία απλώς συνέβαινε στους Κύπριους. Δεν είχαν ιδιαίτερο ρόλο. Μέχρι πρόσφατα. Δεν ζούμε σε συναρπαστικούς καιρούς;
Ο πραγματικός φόβος των κομμάτων που αντιτίθενται στην κρατική ενημέρωση είναι ότι ... θα αυξηθεί η ανεργία και συμφωνώ. Θα αυξηθεί μεν η ανεργία, αλλά όχι λόγω απολύσεων. Θα αυξηθεί διότι οι μισοί επαγγελματίες πατριώτες πολιτικοί μας (οι οποίοι έχουν εμπιστοσύνη στο αισθητήριο του λαού, μόνο όταν αυτοί το καθοδηγούν) κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά και αντικείμενο ενασχόλησης. Κι εγώ στη θέση τους θα αγχωνόμουν.
Εξάλλου, ήδη κυκλοφορεί «ενημέρωση» σε διάφορες μορφές, πώς τολμά τώρα η κυβέρνηση να χαλάσει την πιάτσα;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει το πόνημα του κ. Τάκη Γεωργίου (διανεμήθηκε δωρεάν με τον «Φιλελεύθερο»), που μας εξήγησε ότι η ελληνική λεβεντιά χάθηκε το ’40 στην Πίνδο και ότι ομοσπονδία ίσον καταστροφή; Το ενημερωτικό φυλλάδιο του κ. Τάκη, πληροφορήθηκα ότι ήταν sponsored από την Αρχιεπισκοπή, τον μεγάλο και πλούσιο αυτό οργανισμό που διαχειρίζεται περιουσία την οποία κληρονόμησε από όλους τους Κύπριους πιστούς, σε αντίθεση με την κυβέρνηση που διαχειρίζεται περιουσία την οποία κληρονόμησε από όλους τους Κύπριους πολίτες, και επομένως δεν δικαιούται να χρηματοδοτήσει εκστρατεία ενημέρωσης.
Υπάρχει το σύγγραμμα «Λύση με το Σωστό Περιεχόμενο», του οποίου προσωπικά αγνοώ τον συγγραφέα και απολογούμαι. Δεν έχω διαβάσει αυτό το best seller, επομένως δεν μπορώ να ξέρω σε τι αναφέρεται (η φαντασία μου όμως οργιάζει).
Υπάρχει το βιβλίο με τον χτυπητό τίτλο «The Bloody Truth», που κυκλοφόρησε από την Κίνηση για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο (άλλη μια κίνηση με όνομα σιδηρόδρομο) και το οποίο διατίθεται δωρεάν σε όποιον θέλει, προωθείται από όλα τα σωστά πατριωτικά blogs και λανσαρίστηκε ανεπιτυχώς σε στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς. Το βιβλίο αποκαλύπτει ότι υπήρξαμε θύματα ψυχολογικού πολέμου των τελευταίων ετών για να πεισθούμε οι Έλληνες Κύπριοι ότι «φταίξαμε, αδικήσαμε, σφάξαμε και, συνεπώς, πρέπει να “πληρώσουμε το τίμημα” με την υποταγή μας σε λύση τύπου Ανάν». Δεν συστήνεται λοιπόν σε άτομα που πάσχουν από ενοχικό σύνδρομο.
Υπάρχει το βιβλίο του κ. Χριστόδουλου Χριστοδούλου – για το οποίο έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα – το οποίο ασχολείται με την οικονομική πτυχή μιας λύσης ομοσπονδίας.
Όλα τα πιο πάνω προβλήθηκαν, διαφημίστηκαν, έφτασαν στα περισσότερα νοικοκυριά της Κύπρου και συζητήθηκαν σε όλα τα καλά κομμωτήρια, καφενεία και αισθητικούς. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη λάβουμε ένα ακόμα σύγγραμμα αναφορικά με το θέμα αυτό. Θα πρέπει να διαβαστεί και να υποστεί την κριτική μας, όπως και τα πιο πάνω συγγράμματα. Αν αποτελεί και αυτό φτηνή προπαγάνδα, θα «βρει τον δρόμο του», όπως μερικά από τα πιο πάνω «ενημερωτικά» κείμενα.
Τι μας διδάσκει η ιστορία σε αυτή την περίπτωση;
Μέχρι τη στιγμή που γράφτηκε αυτό το κείμενο, δεν υπήρξε οποιαδήποτε εξέλιξη στο θλιβερό θέμα της εξαφάνισης της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου. Εξακολουθεί να αγνοείται, κανένας και καμία οργάνωση δεν ανέλαβε την ευθύνη, και δεν ζητήθηκαν λύτρα ή οτιδήποτε άλλο (πέρα από το να μην ξεχάσουμε το έργο του τέως).
Διαβάζοντας λίγη ιστορία της Κύπρου, ειδικά της περιόδου 1960-1974 (οποιουδήποτε συγγραφέα, χωρίς διάκριση), διαπιστώνεις ορισμένα ενδιαφέροντα πράγματα:
-Ένας αρκετά μεγάλος αριθμός προσώπων της εποχής, πολιτικών ή απλώς wannabe παραγόντων, ανάλωναν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στο να συνωμοτούν και να καταστρώνουν σχέδια δράσης. Ο μελετητής της ιστορίας διαβάζει για πολυάριθμες συναντήσεις που γίνονταν σε σπίτια, διαμερίσματα, γραφεία γνωστών και φίλων, σωματεία, λέσχες, ταβέρνες, άλλοτε μυστικά, άλλοτε όχι. Αντιλαμβάνομαι ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα και το internet, επομένως οι διάφοροι συνωμότες έπρεπε να συναντιούνται κατ’ ιδίαν, αλλά μιλάμε τα άτομα αυτά δεν φαίνεται να έκαναν άλλη δουλειά.
-Ήταν πανεύκολο να βρεθεί οπλισμός, get away cars, κάποιος να σε κρύψει, άλλοθι και ό,τι άλλο χρειαζόταν ο καλός εγκληματίας.
-Τα ΜΜΕ της εποχής, όπως και σήμερα, ως επί το πλείστον εξέφραζαν απόψεις – τις απόψεις του αρχισυντάκτη τους, του ιδιοκτήτη τους, του εκδότη τους – και όχι κατ’ ανάγκη τα πραγματικά γεγονότα.
-Κανένα σοβαρό έγκλημα της εποχής δεν εξιχνιάστηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
-Έγιναν με τη μεγαλύτερη ευκολία φρικαλεότητες όλων των ειδών και ποιοτήτων. Δολοφονίες, ξυλοδαρμοί, κλοπές, εκβιασμοί, απαγωγές (η απαγωγή του Αχιλλέα έγινε πολύ αργότερα, προηγήθηκαν δυστυχώς άλλες). Η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους σήμερα σκάβει για να βρει σορούς πεταμένες σε πηγάδια και σπηλιές (σε αυτό το νησί, δυστυχώς, η σορός του Τάσσου Παπαδόπουλου δεν είναι η μόνη σορός που αγνοείται).
-Οι φρικαλεότητες αυτές δεν έγιναν από στρατιώτες κομάντο ή ξένους πληρωμένους επαγγελματίες. Έγιναν ως επί το πλείστον από πολίτες, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν κανονικές δουλειές, είχαν οικογένειες, φίλους και συγγενείς, απλώς στις ελεύθερές τους ώρες κατάστρωναν σχέδια πολεμικά. Κανένας ηθικός φραγμός δεν τους εμπόδισε να κάνουν αυτά που έκαναν.
Η κλοπή της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου περιγράφηκε ως οργανωμένο, επαγγελματικό χτύπημα. Μπορεί και να ήταν. Μπορεί όμως και όχι. Η ιστορία της Κύπρου, δυστυχώς, μας διδάσκει ότι φρικαλεότητες μπορούν να κάνουν όλοι, φτάνει να είναι αρκούντως φανατισμένοι.
Ας μη σοκάρονται τόσο πολύ κάποιοι που συμπεριφέρονται λες και ήρθε το τέλος του κόσμου. Η κλοπή της σορού είναι μεν πρωτοφανές γεγονός (με την έννοια ότι δεν ξανάγινε στην Κύπρο), οι φρικιαστικές ενέργειες, όμως, παλιά έδιναν και έπαιρναν.
Ο άλλος μου εαυτός
Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να αποδείξει τόσο καλά ότι τα τουρκοκυπριακά κόμματα είναι ουσιαστικά τα ίδια με τα δικά μας.
Αποχώρησαν, λέει, από την καθιερωμένη συνάντηση που γίνεται στο Λήδρα Πάλας, υπό την αιγίδα της σλοβακικής πρεσβείας, αντιπρόσωποι από τρία τουρκοκυπριακά κόμματα. Διαμαρτύρονταν για κάτι (δεν έχει σημασία το αντικείμενο, σημασία έχει η πράξη).
-Έχουν και αυτοί ψηφοφόρους στο «εσωτερικό», τους οποίους πρέπει να κρατούν καλά και να αππώννουν, ειδικά όταν πλησιάζουν εκλογές.
-Έχουν και αυτοί ανέφικτες «κόκκινες γραμμές», τις οποίες διατυμπανίζουν δεξιά και αριστερά και χρησιμοποιούν όποτε θυμηθούν.
-Ξέρουν και αυτοί καλά πώς να κάνουν show off στα ΜΜΕ.
-Θυμώνουν και αυτοί συχνά πυκνά με τους ξένους διπλωμάτες που τολμούν να αναμιχθούν με το κυπριακό πρόβλημα. Πάω στοίχημα ότι και στα κατεχόμενα οι ξένοι είναι όλοι εναντίον τους.
Αν μάθω ότι και οι Τουρκοκύπριοι έχουν διάφορα άτομα-παράγοντες σε ρόλο joker, που τοποθετούνται διαχρονικά από όλα τα κόμματά τους σε διάφορα επίσημα πόστα, θα έχω πεισθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. . ΔΡΑΚΟΥΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου