O δρόμος προς τη σοβαρότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι εύκολος

Δεν είναι Chateau Lafite το κρασί,
αλλά και ο Τσίπρας δεν είναι Λένιν...

Το αποτέλεσμα είναι ότι κάτω από τον θυμό της κοινωνίας ζει και βασιλεύει ο μύθος ότι μία ολόκληρη χώρα μπορεί και πρέπει να ζει πάνω από τις δυνάμεις της, όπως επίσης παραμένουν και οι νοοτροπίες που βασίστηκαν σε αυτόν.
Όλα αυτά μαζί στρώνουν τον δρόμο για ...



τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό δύο προϋποθέσεις όμως: πρώτον ότι θα ασκήσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη σοβαρότητα που θα πείσει τους ψηφοφόρους να του εμπιστευθούν τις τύχες της χώρας την επόμενη φορά και, δεύτερον, ότι από άθροισμα συνιστωσών της εξωπραγματικής Αριστεράς θα γίνει κόμμα.

Το περασμένο τριήμερο είχαμε τις πρώτες ενδείξεις ότι, στην πράξη, ο δρόμος αυτός για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όσο εύκολος περιγράφεται με τα λόγια. Συγκεκριμένα, ο Μανώλης Γλέζος, του οποίου προφανώς τον επικίνδυνο ναρκισσισμό αντιλαμβάνεται ο Αλέξης Τσίπρας και, γι’ αυτό, φροντίζει να τον μεταχειρίζεται ιδιαιτέρως κολακευτικά, διαφώνησε με την απορρόφηση των συνιστωσών, υποστηρίζοντας το ασύλληπτο ότι σε αυτές οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ την εκλογική άνοδό του.
Αν η αντίσταση δεν έχει γίνει χρόνιο σύνδρομο στον Μ. Γλέζο, τότε ενδεχομένως η στάση του να δείχνει την απροθυμία των συνιστωσών να χάσουν το μερίδιό τους από την ετήσια κρατική επιχορήγηση αποδεχόμενες τη συγχώνευσή τους.
Ισως, μάλιστα, αυτές οι αντιστάσεις να υπαγορεύουν στον Αλ. Τσίπρα την ακραία θέση που έλαβε στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του Σαββάτου, ότι η τρόικα δεν πρέπει να έλθει στην Αθήνα, εφόσον δεν αναγνωρισθούν και στην Ελλάδα τα κέρδη της Ισπανίας και της Ιταλίας στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Σε κάθε περίπτωση, ο δρόμος προς τη σοβαρότητα δεν είναι εύκολος - και ο ΣΥΡΙΖΑ εξάλλου δεν είναι παρά μια έκφραση της γενικότερης κατάστασης στη χώρα...

Στέφανος Κασιμάτης // Καθημερινή