του John Vinocur
Γιατί πρέπει να αναπτύξει μια πιο ευέλικτη προσέγγιση στην Ευρώπη
Πού είναι το Σχέδιο Β' της Γερμανίας; Η ερώτηση προέκυψε στο δεύτερο ημίχρονο του ημιτελικού της περασμένης εβδομάδας, Ιταλία - Γερμανία, όταν οι Γερμανοί έχαναν 2-0 και έμοιαζαν αποθαρρημένοι, αλλά δεν ...
άλλαζαν τακτική. «Δεν υπάρχει γερμανικό Σχέδιο Β'», εξήγησε ο Μπιξέντ Λιζαραζού, πρώην διεθνής παίκτης της Γαλλίας, σταρ της Μπάγερν Μονάχου και τώρα τηλεοπτικός αναλυτής στο Παρίσι.
Αυτές τις ημέρες, η φράση του Λιζαραζού ταιριάζει επίσης στη γερμανική οικονομία, στις τράπεζες και τα δημοσιονομικά της χώρας. Τα στοιχεία λένε πως η Γερμανία κινείται προς την κατεύθυνση της ύφεσης, αντιμετωπίζει διεθνείς ανησυχίες για το δημόσιο χρέος της και τη σταθερότητα των τραπεζών της και – καθώς δεν είναι πια αλάθητη ούτε θριαμβεύουσα, αλλά μάλλον ένας μείζων εταίρος στην κοινή μιζέρια – πρέπει να αναπτύξει μια πιο ευέλικτη προσέγγιση στην Ευρώπη.
Τους τελευταίους μήνες, ένας σημαντικός δείκτης των προσδοκιών των οικονομικών εμπειρογνωμόνων για τη γερμανική οικονομία σημείωσε μεγάλη πτώση, τη μεγαλύτερη από το 1998. Η Siemens, η χαλυβουργία Salzgitter AG και ο κατασκευαστής μικροεπεξεργαστών Infineon Technologies εξέδωσαν προειδοποιήσεις για τα κέρδη τους. Στον τραπεζικό τομέα, οι Deutsche Bank και Commerzbank υποβαθμίστηκαν τον Ιούνιο από τον Moody’s. Και το Ινστιτούτο του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία, το οποίο συμβουλεύει την κυβέρνηση, μάλλον δεν ήθελε να καθησυχάσει όταν σχολίασε: «Οι κίνδυνοι μιας ύφεσης αυξήθηκαν χαρακτηριστικά». Εκτός αυτού, ο Μπιλ Γκρος που διευθύνει το Pimco, το μεγαλύτερο στον κόσμο ταμείο επένδυσης σε ομόλογα, δήλωσε ότι η κατάσταση του ευρωπαϊκού χρέους σημαίνει πως «η Γερμανία είναι πιστωτικός κίνδυνος. Δεν είναι μια ελκυστική αγορά».
Πού είναι λοιπόν το Σχέδιο Β'; Δεν είναι πουθενά αν η Ανγκελα Μέρκελ δεν παραδεχθεί ότι χρειάζονται αλλαγές στη γερμανική προσέγγιση. Ακριβώς αυτό είναι που δεν θέλει να κάνει πριν από τις βουλευτικές εκλογές του φθινοπώρου του 2013, επειδή η Καγκελάριος λέει συνεχώς από το 2008 στους ψηφοφόρους της πως το οικονομικό δόγμα της Γερμανίας είναι ένας φάρος για τον κόσμο. Και έχει επενδύσει πολλά στο να κάνει τους Γερμανούς να πιστέψουν ότι τους έχει ανοσοποιήσει έναντι της εξωτερικής δυστυχίας.
Ωστόσο για τον Σάιμον Τίλφορντ, επικεφαλής των οικονομολόγων του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση, μιας φιλοευρωπαϊκής δεξαμενής σκέψης στο Λονδίνο, «η Γερμανία είναι πολύ πιο ευάλωτη από όσο φαίνεται να πιστεύουν οι γερμανοί διαμορφωτές πολιτικής. Η ισχύς της Γερμανίας υπερτονίζεται και οι αδυναμίες της υποτιμώνται».
Υπάρχουν Γερμανοί που συμφωνούν. Εννέα μήνες πριν, το Κέντρο Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ερευνας με έδρα το Μανχάιμ άρχισε να πιάνει σήματα μιας σημαντικής γερμανικής επιβράδυνσης, ενώ η Α. Μέρκελ έλεγε: «Είμαστε ξανά η ατμομηχανή της Ευρώπης». Ο Βόλφγκανγκ Φραντς, πρόεδρος του ανεξάρτητου οικονομικού συμβουλίου της Καγκελαρίου, απάντησε: «Δεν υπάρχουν πια ατμομηχανές».
Φέτος ο ΟΟΣΑ προβλέπει ότι η γερμανική ανάπτυξη δεν θα υπερβεί το 1,5% έως το 2019 και θα πέσει κάτω από το 1% από το 2020, αν δεν γίνουν σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό είναι στασιμότητα και δύσκολα οι ψηφοφόροι θα το παραβλέψουν. Εντούτοις, σε αυτό το νέο πλαίσιο υπάρχουν οι συνθήκες που μπορούν να κάνουν την Α. Μέρκελ να αμβλύνει το δόγμα της, το οποίο βασίζεται στη λιτότητα και μόνο. Η μία είναι πως ό,τι και να συμβεί στη Νότια Ευρώπη, η Γερμανία θα μείνει με μαζικές οφειλές τις οποίες δεν θα μπορεί να εισπράξει από τις χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν πρόβλημα – το ποσό των οφειλών αυτών υπολογίζεται από την Egan-Jones Ratings σε περίπου 700 δισ. ευρώ.
Η δεύτερη – πιο «πολιτικός παράγων» – είναι ότι το 2013 η Α. Μέρκελ θα είναι υποψήφια εναντίον ενός Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που δεν θα χρειάζεται πια να συγκρατείται, όπως έκανε στις εκλογές του 2009, έπειτα από τεσσάρων χρόνων συμμετοχή στον Μεγάλο Συνασπισμό. Σήμερα οι Σοσιαλδημοκράτες λένε πως η λιτότητα έχει αποτύχει και οι εκτιμήσεις για μείωση της ανάπτυξης των θέσεων εργασίας στη Γερμανία υποστηρίζουν το επιχείρημα. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, υπάρχει το προηγούμενο της Ιταλίας και της Ισπανίας που υποχρέωσαν την Καγκελάριο σε παραχωρήσεις όσον αφορά το χρέος τους. Δεν υπάρχει εδώ κάποιο πραγματικό Σχέδιο Β' της Α. Μέρκελ, η κατάσταση όμως δίνει στους εταίρους της, που τη βλέπουν ευάλωτη, ένα σήμα: συνεχίστε να πιέζετε.
Ο Τζον Βίνοκαρ είναι αρθρογράφος - αναλυτής θεμάτων πολιτικής και οικονομίας
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου