Ας γελάσω κινέζικα

της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας αφού λειτουργεί ακόμα το ελληνικό καλοκαίρι; Σάμπως έχουμε τίποτα καλύτερο; 

Ακόμη και οι Αγαναχτισμένοι, αυτοί που ...



πέρυσι τέτοιον καιρό συνωστίζονταν στο Σύνταγμα, με το που έσφιξαν οι ζέστες παράτησαν τις κρεμάλες και έπιασαν τα κουβαδάκια. Ετσι θα τη βγάλουμε και φέτος. Με τη διαφορά ότι αντί για κουβαδάκια θα πιάσουμε τον Πάπα από τα γένια. Τι παρεξήγηση κι αυτή. Εμείς να τον φανταζόμαστε σαν τον Αϊ-Βασίλη κι αυτός να είναι σπανός και κόντρα ξουρισμένος.

Στον κωδικό «τρίχες» βρίσκω πλείστες όσες παρεξηγήσεις, από αυτές που καθόρισαν τις σχέσεις μας με την Ευρώπη. Και πρώτα απ’ όλα ο μύθος της απαγωγής της από μια πλαζ της Τύρου όπου έπαιζε αμέριμνη μπιτς βόλεϊ. Οταν ο Δίας πύρκαυλος και μεταμορφωμένος σε ταύρο την έφερε στην αποδώ ακτή, το κορίτσι ανέπτυξε σύνδρομα σαν της Νατάσας Κάμπους. Εξυπηρέτησε, σου λέει, τον διαφθορέα της όπως τώρα είναι έτοιμη να εξυπηρετήσει τον Λαφαζάνη και τον Μηλιό. Από το πολιτιστικό μανιφέστο του τελευταίου, στην ιστοσελίδα της συνιστώσας ΚΟΕ, αντιγράφω το εξής αφροδισιακό: «Η κινέζικη Πολιτιστική Επανάσταση αποτελεί μια κομβική “στιγμή” στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος».

Τι παρεξήγηση κι αυτή. Εμείς να την περιμένουμε ξέστηθη, ροδαλή και πειθήνια, όπως τη φαντάστηκε ο Ρούμπενς, και εκείνη να μας φανερωθεί στο σεπαρέ σαν τη χήρα του.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ