Το τηλέφωνο του γραφείου χτυπούσε δαιμονισμένα,δεν άφηνε περιθώρια άρνησης. Στην άλλη άκρη του σύρματος ακούστηκε φωνή κουρασμένη, βραχνή, αλλά επιτακτική και μαζί οργισμένη.
«Μα τι παριστάνουν αυτοί του Τσίπρα, τι είναι ...
αυτά που λένε, που νομίζουν ότι απευθύνονται»; Και πριν προλάβουμε να πούμε οτιδήποτε επέμεινε με την ίδια ένταση «ο τόπος έχει την ιστορία του και τα πρόσωπα είναι γνωστά, μαζί μας μεγαλώσανε, δεν μπορούν να συμπεριφέρονται ωσάν να προέκυψαν από παρθενογένεση. Τι μας λένε τώρα, συνδιαμορφωτές της Μεταπολίτευσης υπήρξαν και τώρα παριστάνουν πως δεν ξέρουν τίποτε για τον φόνο εκεί στην Κουμουνδούρου;»
«Για ποιο φόνο μιλάτε», προσπαθήσαμε να διακόψουμε τον γηραιό της Πολιτικής,που μας θυμάται πότε - πότε και ιδιαίτερα όταν τα πράγματα πάνε να ξεφύγουν: «Για αυτόν της μεταπολίτευσης, τον οποίο η Αριστερά κάνει πως δεν γνωρίζει», απάντησε κοφτά, χωρίς περιστροφές και συνέχισε με την ίδια ορμή: «Ποιον να πρωτοθυμηθώ, τον Στρατούλη που συμμετείχε ως εκπρόσωπος των εργαζομένων στη διοίκηση του ΟΤΕ όταν αλώνιζε ο Σωκράτης στον οργανισμό, τον Κωνσταντόπουλο που τα έδωσε όλα στην ''διαπλοκή'' της εποχής, τον Δραγασάκη που συμμετείχε ως υπουργός στην ''μοιρασιά'' του 1989, τον Αλέξη Μητρόπουλο που διακρίθηκε, συνεπικουρούμενος από τηλεαστέρες, για την άγρα συνταξιούχων, συμβασιούχων και κάθε πικραμένου, τον επαναστάτη Μηλιό του Κολεγίου Αθηνών, τον Σταθάκη του εφοπλισμού, τη Θεανώ Φωτίου που διαχειριζόταν, με πόση διαφάνεια άραγε, τα ερευνητικά προγράμματα του ΕΘνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, τους πολλούς καθηγητάδες που δεν έχουν εξηγήσει ποτέ πως γοήτευσαν τα ακαδημαϊκά σώματα των εκλεκτόρων ή για το πλήθος των στελεχών των πολλών κομματικών σωλήνων της Αριστεράς που έτρεχαν πίσω από τους πασόκους υπουργούς διεκδικώντας προγραμματάκια της συμφοράς. Ας μην παριστάνουν, λοιπόν, τους άδολους αγωνιστές ή τις μωρές παρθένες όλα αυτά τα καλόπαιδα της επανάστασης του γλυκού νερού. Απολύτως ενσωματωμένα ήταν στο σύστημα που σήμερα κράζουν. Απήλαυσαν και απολαμβάνουν απ' αυτό, για να το συντηρήσουν έρχονται κι όχι για να τα αλλάξουν αγαπητέ μου».
Αυτά είπε με ρυθμό πολυβόλου ο γηραιός της πολιτικής και έκλεισε το τηλέφωνο, αγανακτισμένος, απ' όσα είχε δει κι ακούσει σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή, από τις πολλές που μονοπωλούν οι, δήθεν καταδιωκόμενοι από τα καταγγελλόμενα ως συστημικά μέσα, υποψήφιοι της σύγχρονης υποτίθεται ελληνικής Αριστεράς που καμώνεται πως είναι μοντέρνα και επαναστατική, αλλά η αλήθεια είναι ότι μυρίζει ναφθαλίνη από χιλιόμετρα.
Αν. Καρακούσης // ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου