.... Εν πάση περιπτώσει, με το τέλος της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας να δείχνει πια τόσο κοντά και με την κάλπη να περιμένει την ψήφο μας, αντιλαμβάνομαι ότι το λιγότερο που οφείλω να κάνω είναι να στηρίξω με την ψήφο μου την επιλογή για τον ...
ρεαλισμό της οποίας είμαι βέβαιος, την ευρωπαϊκή. (Διότι έχω καταλήξει ότι η επιτήρηση της Ευρώπης είναι η μόνη ελπίδα, αν είναι αυτή τη χώρα να γλιτώσει από τα αυτοκαταστροφικά ένστικτα του λαού της - του, κατά τα άλλα εξυπνότερου λαού του κόσμου, για να μην ξεχνιόμαστε...)
Για τον λόγο αυτόν, θα ψηφίσω τη Νέα Δημοκρατία. Στους τακτικούς αναγνώστες, τόσο οι κατά καιρούς αντιρρήσεις μου με θέσεις της Ν.Δ. όσο και -για να το πω κομψά- οι επιφυλάξεις μου για πρόσωπα της Ν.Δ. είναι γνωστές και δεδομένες.
Εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι κεραίας - θα ήταν τρελό να ισχυρισθώ ότι έχουν ως διά μαγείας αρθεί. Παρ’ όλα αυτά όμως, για όποιον αντιλαμβάνεται ότι ο σκοπός της σημερινής ψήφου είναι η ενίσχυση του φιλοευρωπαϊκού πόλου των πολιτικών δυνάμεων και ο σχηματισμός κυβέρνησης αύριο, η Ν.Δ. είναι σαφώς η ασφαλέστερη επιλογή.
Δεν είναι βέβαια η μοναδική επιλογή προς αυτή την κατεύθυνση -προσφέρεται και στις αριστερίζουσες εκδοχές του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Είναι όμως η μεγαλύτερη ως προς το μέγεθος. (Υπό τις παρούσες συνθήκες, δε, είτε μας αρέσει είτε όχι, το μέγεθος μετράει...)
Είναι, επίσης, η συμπαγέστερη ως προς την ιδεολογική ομοιογένεια και μια στοιχειώδη αντίληψη πραγματισμού, αφότου η νεαντερτάλια εκδοχή της Λαϊκής Δεξιάς αποσχίσθηκε με τη δημιουργία του κόμματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, καθώς μάλιστα το τελευταίο, εφόσον δεν βγει σημαντικά αποδυναμωμένο από τις σημερινές εκλογές, ενδέχεται να εδραιωθεί ως αυτόνομη παρουσία στον πολιτικό χάρτη.
Εν ολίγοις, αφήνω κατά μέρος ενστάσεις για πρόσωπα και καταστάσεις και επιλέγω να εμπιστευθώ τις κοινωνικές δυνάμεις που συναθροίζει η Ν.Δ. σε τούτες τις εκλογές.
Εξηγούμαι: Τις κοινωνικές δυνάμεις τις οποίες θα έχει προσελκύσει η Ν.Δ. με την ιστορία της, όχι ο Αντώνης Σαμαράς του 18%. Μιλώντας μεταφορικά (και, ειλικρινά, απεύχομαι η μεταφορά να είναι προφητική για τα όσα μας περιμένουν...), θα έλεγα ότι, αν το πρόβλημα που έχω να λύσω είναι να ανοίξω μία κονσέρβα και τα μόνα αντικείμενα που έχω στη διάθεση μου για να το επιχειρήσω είναι ένας σουγιάς, ένα βιβλίο και ένα ανθοδοχείο, προφανώς θα επιλέξω τον σουγιά.
Οι πιθανότητες να καταφέρω με αυτόν να ανοίξω την κονσέρβα είναι μάλλον περισσότερες, παρά αν το προσπαθήσω με τον «Εραστή της λαίδης Τσάτερλυ». Εστω και αν η έκδοση είναι με σκληρό εξώφυλλο. (Ακόμη και αν έχει γράψει τον πρόλογο ο Ζίζεκ...)
Στέφανος Κασιμάτης // Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου