του Γιώργου Λακόπουλου
Επιτέλους κι ένα καλό νέο: επαναληπτικές εκλογές. Η κρατούσα προσέγγιση τις θεωρούσε σχεδόν καταστροφή. Μήπως όμως είναι λύτρωση; Καμιά χώρα δεν μπορεί να ...
κυβερνηθεί όταν κανένα κόμμα δεν έχει πάνω από το 12% των εγγεγραμμένων και 19% των ψηφισάντων. Αναγκαίες ήταν και οι εκλογές της 6ης Μαΐου. Γιατί επίσης δεν κυβερνάται μια χώρα όταν το κόμμα που πλειοψηφεί στο Κοινοβούλιο αντιπροσωπεύει - όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων - το 13% των ψηφοφόρων.
Φυσικά έβγαλαν αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης. Πού είναι το περίεργο; Κι αυτό στο παιχνίδι είναι. Γι' αυτό το Σύνταγμα προβλέπει εκ νέου προσφυγή στις κάλπες. Αυτή τη φορά εκτός από αναγκαίο είναι και χρήσιμο. Δίνει την ευκαιρία στον καθέναν να βάλει τα πράγματα στη θέση που πραγματικά θέλει να βρίσκονται.
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου ήταν εκτόνωση - αναγκαία και ωφέλιμη ύστερα από όσα προηγήθηκαν. Οι ψηφοφόροι ψήφισαν κυρίως με το θυμικό: τιμωρία, αγανάκτηση, οργή, χαβαλές, απόγνωση, ήταν τα κριτήρια που κατεύθυναν τα χέρια πάνω στην κάλπη.
Απόδειξη ότι εκτοξεύθηκαν στα κοινοβουλευτικά ύψη ένα κόμμα - κολάζ που είχε δημιουργηθεί από έναν πρώην υφυπουργό δυο μήνες πριν κι ένα νεοναζιστικό μόρφωμα αγνώστων λοιπών στοιχείων και προσώπων ώς εκείνη τη στιγμή.
Εκτοξεύθηκε και η Αριστερά. Αναμενόμενο και φυσιολογικό. Η ευπρεπής παρουσία του Φώτη Κουβέλη στη ΔΗΜΑΡ ήταν μια έντιμη διέξοδος για τον ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το πλεονέκτημα της φρεσκαδούρας που απέπνεε η - εύστοχη από πλευράς πολιτικού μάρκετινγκ - προεκλογική φιγούρα του Τσίπρα. Και τα πιστοποιητικά της αυθεντικής αντιπολίτευσης που του έδινε τα τελευταία χρόνια ο «Σύλλογος Φίλων του Αλέξη» με πρόεδρο τον Πάγκαλο.
Ταυτόχρονα, όμως, αυτή η εκλογική απογείωση ανέδειξε και τα προβλήματα της Αριστεράς. Ιδίως την αδυναμία του ίδιου του Τσίπρα να βάλει την επιτυχία του στο κάδρο της συλλογικής προσπάθειας που κάνει η χώρα αυτή την περίοδο στην Ευρώπη. Και αυτό φυσικά θα αξιολογηθεί από τους ψηφοφόρους.
Με το θυμικό τελειώσαμε όμως. Τώρα είναι η ώρα τη λογικής. Επ' αυτού, το τελευταίο δεκαήμερο ήταν πολύ διδακτικό για όλους. Αναδείχθηκε ποιος βλέπει την ουσία της πολιτικής και ποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει την καταστροφή από την πτώση με ποδήλατο. Στις νέες εκλογές θα ισχύει αυτό που έλεγε ο άγγλος εκδότης Νίκολας Λινγκ: «Η άγνοια είναι εθελοντική ατυχία».
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου