Το δίλημμα της 17ης Ιουνίου

του Στέφανου Μάνου

Δευτέρα 14 Μαΐου δήλωσα ότι εμείς της Δράσης θα βοηθήσουμε με τη δύναμη που μας δίνει το μικρό μας ποσοστό στις εκλογές να δημιουργηθεί ένα νέο, μεγάλο, ενιαίο, φιλοευρωπαϊκό και μεταρρυθμιστικό μέτωπο (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, Δράση) που θα ...

αντιπαρατεθεί στις δυνάμεις που, αρνούμενες την πραγματικότητα, μας οδηγούν αναποφεύκτως έξω από την Ευρώπη.

Τέσσερις ημέρες αργότερα και δέκα ημέρες πριν από την καταληκτική ημερομηνία για την ολοκλήρωση των συνδυασμών που θα εμφανιστούν στις εκλογές, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι επιλέγουν να μην αλλάξουν.

Τα δύο κόμματα δείχνουν ότι, αρνούμενα να αλλάξουν αυτά, απαιτούν να αλλάξει ο λαός.

Φοβάμαι πολύ ότι ο ελληνικός λαός δεν θα τους κάνει τη χάρη.

Εκτιμώ ότι, στην καλύτερη περίπτωση, το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου δεν θα διαφέρει ουσιαστικά από το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου.

Συνεπώς, θα προκύψει νέο κυβερνητικό αδιέξοδο.

Χωρίς δραστήρια κυβέρνηση, θα απομακρυνθούμε περαιτέρω από τις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας και θα εξαντλήσουμε τις ανοχές των εταίρων μας.

Αυτή είναι η αισιόδοξη εξέλιξη.

Πιθανό αποτέλεσμα των εκλογών είναι η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι ενδεχόμενο να κερδίσει ένας ευχάριστος λαϊκισμός που στηρίζεται σε μια κατασκευασμένη εικονική πραγματικότητα και θα χάσουν οι εκπρόσωποι του αποτυχημένου και κυρίως απόλυτα αναξιόπιστου δικομματισμού.

Κατά την άποψή μου, η εικονική πραγματικότητα του λαϊκισμού μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την εκλογική συνένωση όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, Δράση) με στιβαρή και απόλυτα αξιόπιστη νέα ηγεσία.

Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα μετατραπούν σε δημοψήφισμα υπέρ ή εναντίον της Ευρώπης αντί του δημοψηφίσματος «Σαμαράς ή Τσίπρας».

Επιπόλαιοι φίλοι μου βιάστηκαν να πουν τη φράση - κλισέ «αυτά δεν γίνονται».

Αν δεν γίνονται, θα πρέπει να δεχθούν ως αναπόφευκτες τις συνέπειες που περιέγραψα πιο πάνω.

Να σκεφτούν αν προτιμούν την ακυβερνησία ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από την προσπάθεια να γίνουν αυτά που δήθεν δεν γίνονται.

Μετά οι ίδιοι φίλοι μου σκοντάφτουν στην ανάγκη να βρεθεί στιβαρή και κυρίως απόλυτα αξιόπιστη ηγεσία.

Ποιος ή ποια θα είναι;

Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι αδύνατο. Αν υπάρχει η θέληση.

Σε αυτή την εκλογική συνένωση πρέπει να συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ;

Κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο.

Για δύο λόγους.

Ως αντίβαρο στη Ν.Δ., προκειμένου να είναι αναγκαία η παρουσία νέας αξιόπιστης ηγεσίας, και για να εξασφαλιστεί η καθαρότητα του δημοψηφισματικού διλήμματος.

Όλοι οι υπέρ της Ευρώπης μαζί εναντίον των άλλων.

Πέραν των τεσσάρων κομμάτων μπορούν να συμμετάσχουν και άλλοι;

Ασφαλώς ναι, αν υιοθετήσουν τη θέση «στην Ευρώπη με οποιοδήποτε κόστος».

Η ΔΗΜΑΡ και οι Οικολόγοι - Πράσινοι έχουν ευθύνη έναντι του λαού, όπως όλοι μας, να τοποθετηθούν απερίφραστα και κυρίως εμπράκτως στο καίριο δίλημμα.

Όπως έγραψα στην αρχή αυτού του σημειώματος, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι επιλέγουν να μην αλλάξουν.

Θέλουν να συμμετάσχουν στις επόμενες εκλογές όπως περίπου συμμετείχαν στις προηγούμενες. Ελπίζουν ότι, υπό το κράτος του φόβου ή της ανησυχίας για το μέλλον, ο ελληνικός λαός θα αλλάξει τις προτιμήσεις του και θα τα εμπιστευτεί.

Νομίζω ότι κάνουν λάθος.

Επίσης οφείλουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, όπως όλοι μας άλλωστε, να αρθρώσουν πειστικό λόγο απευθυνόμενο στις σχεδόν επτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρων της πραγματικής αποχής, οι οποίοι αρνήθηκαν ψήφο ενώ είχαν όλες τις δυνατές επιλογές μπροστά τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες -επιμονή της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ στο status quo- είναι νομίζω σημαντικό να υπάρχει αξιόπιστος υποδοχέας της προτίμησης των σκεπτόμενων πολιτών που θα αρνηθούν να υποκύψουν στο δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ/Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ.

Στις ελάχιστες μέρες που απομένουν, όσοι είναι διατεθειμένοι να πάρουν το στοίχημα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας μας πρέπει να βγουν μπροστά.