Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Τελικά ποιός θα μας σώσει ο Σαμαράς ή ο Μηταράκης;

Στις ολοσέλιδες διαφημιστικές καταχωρίσεις της Ν.Δ., ο Αντώνης Σαμαράς υπόσχεται ότι η Νέα Δημοκρατία θα διώξει τη βία, τον φόβο και την ανασφάλεια από τις πόλεις. Δεν θα με ...


εξέπληττε καθόλου αν ο Νότης Μηταράκης το έχει πιστέψει. Θα με ανησυχούσε πάρα πολύ όμως αν έχει ήδη αναλάβει να το κάνει πράξη μόνος του. Το λέω διότι κυκλοφόρησε χθες στο Διαδίκτυο η «είδηση» ότι ο Μηταράκης συνέλαβε αυτοπροσώπως έναν κλέφτη. 
Υποτίθεται ότι περιόδευε το κέντρο της πόλης προς άγραν ψήφων, όταν αντελήφθη έναν Μαροκινό να αρπάζει το κινητό τηλέφωνο ενός περαστικού. Πάντα σε αγωνιστική ετοιμότητα και, φυσικά, σε αρίστη φόρμα, ο ατρόμητος Μηταράκης φέρεται να έτρεξε πίσω από τον δράστη της κλοπής μέχρι τη συμβολή της Πατησίων με τη Δεριγνύ, όπου τον ακινητοποίησε και τον παρέδωσε στην αστυνομία.
Μετά ο Νότης μπορεί να ξύπνησε, αλλά εγώ ανησύχησα πάρα πολύ. Φαντασθείτε μόνο να σκόνταφτε και να πάθαινε βαβά του! Δεν θα ήταν κρίμα; Οχι για εμάς που θαυμάζουμε την
πολύπλευρη προσωπικότητά του και τις ποικίλες ικανότητές του. Ούτε για τον ίδιο, αφού η αποφασιστικότητά του να προχωρήσει στον δύσβατο και επικίνδυνο δρόμο της προσφοράς είναι ακράδαντη. Αλλά για την πατρίδα, την οποία μπορεί να υπηρετήσει από θέσεις περισσότερο αρμόζουσες στο εύρος και το μέγεθος των ικανοτήτων του! Επίτιμος Υπαρχηγός των Προσκόπων, επί παραδείγματι, Λόρδος Προστάτης του Σώματος Εθελοντριών Αδελφών ή ακόμη και Αντιπρόεδρος επί τιμή του Σωματείου Απογόνων Μακεδονομάχων.
Είναι προφανές, ωστόσο, ότι ο Νότης εμπνέεται (είτε στον ύπνο του είτε στον ξύπνο του...) από το παράδειγμα ιστορικών προσωπικοτήτων. Θυμίζω τον Τσόρτσιλ, ο οποίος ως υπουργός Εσωτερικών τον Ιανουάριο του 1911 σχεδόν συμμετείχε στη μάχη που έδωσαν οι άνδρες της Σκότλαντ Γιαρντ με μια συμμορία αναρχικών κακοποιών, στο περίφημο επεισόδιο της οδού Σίντνεϊ. Επικρίθηκε δριμέως τότε από τον Τύπο της εποχής, επειδή για λόγους προσωπικής προβολής εξέθεσε τον εαυτό του στους κινδύνους της πρώτης γραμμής του πυρός. Τα ίδια -και χειρότερα- έκανε ο Εντγκαρ Χούβερ του FBI, ο οποίος την περίοδο 1936 - 1937 ταξίδευε αεροπορικώς από πόλη σε πόλη μόλις επληροφορείτο ότι επίκειται η σύλληψη κάποιου διαβόητου εγκληματία, με τον σκοπό να ηγείται προσωπικώς της σύλληψης και να εισπράττει τη δημοσιότητα. (Επειτα επέστρεφε στο σπίτι του και φορούσε τις ψηλοτάκουνες γόβες του - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...)
Πίσω από τον κωμικό χαρακτήρα των περιπετειών -πραγματικών ή μη- του ατρόμητου Νότη υπάρχει και η σοβαρή διάσταση. Εάν το περιστατικό πράγματι συνέβη και εφόσον εν γνώσει του προωθήθηκε σε ιστοσελίδες που ειδικεύονται στον γλοιώδη και, εν τέλει, βλακώδη εγκωμιασμό πολιτευτών (κάτι το οποίο δεν δέχομαι να πιστεύσω ότι μπορεί να ισχύει για τον Νότη), τότε βλέπουμε τη δύναμη που ασκεί η εξουσία στους ανθρώπους. Μπροστά στην αφροδισιακή δύναμή της, οι γυναίκες ενδίδουν, ενώ οι άνδρες γελοιοποιούνται για να την κατακτήσουν...
Στ. Κασιμάτης-Καθημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια :