του Γιώργου Τσίνα
Ομολογουμένως μέσα στην καθημερινή ανασφάλεια και δυστυχία που βιώνουμε, οι κραυγές επανάστασης και «δήθεν» εθνικής αντίστασης που αρθρώνονται από κάποιους ...
(πολιτικούς, επιστήμονες και πολίτες) προσφέρονται για ψυχανάλυση καθώς κανείς με σιγουριά δε μπορεί να πει αν προκαλούν το γέλιο ή το κλάμα.
Έτυχε το Σαββατοκύριακο που πέρασε, να ρίξω μια προσεκτική ματιά στα blogs και στα portals των εφημερίδων διαβάζοντας τα σχόλια των αναγνωστών και τις αναρτήσεις επισκεπτών καθώς επίσης και στα κοινωνικά δίκτυα, εξετάζοντας με προσοχή τα status και τα tweets των χρηστών.
Ο εθνικός παροξυσμός λοιπόν, στο μεγαλείο του! Μέσα στα σπλάχνα του θυμωμένου και οργισμένου έλληνα, που «θέλει να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα», ξυπνά ο κλέφτης και ο αρματολός του 1821, η μορφή του κατάκοπου φαντάρου του έπους του 40 και ο αντάρτης τους ΕΛΑΣ, που μάχεται να διώξει το ξενόφερτο αγγλοαμερικανικό κατεστημένο του ιμπεριαλισμού και τους καπιταλισμού. Σουρεάλ στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου