Σήμερα, αν και ανακουφισμένος, αισθάνομαι μπερδεμένος και μάλιστα άσχημα. Ανακουφισμένος γιατί σώθηκε η χώρα καθώς και όλοι οι πολίτες, μπερδεμένος γιατί δεν ξέρω ποιον να ...
ευχαριστήσω για τη σωτηρία.
Να πω ευχαριστώ στον Αντώνη, τον Γιώργο (Καρατζαφέρη), τον Βαγγέλη ή μήπως τον Γιώργο (Παπανδρέου); Ας αφήσουμε τον τελευταίο. Δεν το έχει ανάγκη. Πέντε φορές μας έσωσε στο παρελθόν και πέντε φορές τον ευχαρίστησα.
Από τους άλλους ο Αντώνης έδωσε σκληρή μάχη είπε και τον πιστεύω, γιατί μπροστά στις κάμερες τον είδα ιδρωμένο και καταπονημένο από την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε.
Ο Γιώργος, πιο σεμνός, άφησε να φανεί πως η σωτηρία δεν ήταν έργο μόνο δικό του (αν και στην αρχή με τρόμαξε με εκείνα περί επανάστασης και το μυαλό μου πέταξε σε κονσερβοκούτια και άλλα εξελιγμένα όπλα των επαναστατημένων μαζών), αλλά γρήγορα ανακουφίστηκα όταν άκουσα ότι σωθήκαμε χάρη στις δικές του προσπάθειες και του Αντώνη.
Οσο για τον Βαγγέλη, δικαιολογημένα έγινε πυρ και μανία, αφού κατάφερε να μας σώσει παρότι αγωνίζεται σε δύο μέτωπα. Είμαι σίγουρος ότι από την προηγούμενη εβδομάδα είχε αποκρούσει επιτυχώς τις λυσσώδεις επιθέσεις της τρόικας, αλλά ως μετριόφρων δεν θέλησε να βγει και να πανηγυρίσει.
Αλλά, βλέπετε, ως άνθρωπος κι αυτός θύμωσε που ο Αντώνης, κυρίως, αλλά και ο Γιώργος προσπάθησαν να του υφαρπάξουν τη δόξα της σωτηρίας. Και μη σκεφτεί κανείς ότι ο μεταξύ τους «πόλεμος» έγινε με ταπεινά και μικροκομματικά ελατήρια.
Την αλήθεια ήθελαν να αποκαταστήσουν οι άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου