Αρκετοί αυτόν τον καιρό κάνουν λόγο για απώλεια «Εθνικής Υπερηφάνειας». Η Εθνική υπερηφάνεια είναι ένα άυλο υλικό το οποίο δεν μπορεί να αποτιμηθεί ούτε να εκφραστεί σε κάποια μονάδα αξίας, όπως θα ...
μπορούσε π.χ. ένα κτίριο. Είναι ένα συναίσθημα που υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Όλοι θέλουν να είναι περήφανοι για το κοινωνικό σύνολο/ομάδα στο οποίο ανήκουν.
Ο Εσωτερικός εχθρός έρχεται αντιμέτωπος με την λογική της «Εθνική υπερηφάνειας» και μπορεί να φέρει την διχώνια.
Οι Εξωτερικοί εχθροί προκαλούν συσπείρωση απέναντι σε μια υποτιθέμενη απειλή, ενώ ο πραγματικός εχθρός βρίσκεται ήδη εντός των πυλών. Άλλωστε οι χειρότερες προπαγάνδες στην ιστορία της ανθρωπότητας βασίστηκαν στην δημιουργία αυτών των εξωτερικών εχθρών (δες Mao Zedong, και Gebbels).
Δυστυχώς στην Ελλάδα η Εθνική υπερηφάνεια έχει χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για αδράνεια σε θέματα ζωτικής σημασίας. Ο Ρεαλισμός μπορεί να μην είναι περήφανος αλλά μπορεί να φέρει και αποτελέσματα. Οι Έλληνες (και όχι μόνο) έχουν προτιμήσει τις σειρήνες των Εθνικιστών στο παρελθόν. Η Φωνή της λογικής συχνά εμπεριέχει και δυσάρεστες αλήθειες.
Τα παρήγορα ψέμματα που βασίζονται σε εθνικιστικά συναισθήματα είναι προτιμότερα και καταναλώνονται πιο εύκολα. Η Ελληνική κοινωνία, καθοδηγούμενη από σύγχρονούς Gebbels (ΜΜΕ, Εκκλησία, Κόμματα) έχει επιλέξει το ναρκωτικό του θυμού παρά την αντικειμενική αξιολόγηση μιας κατάστασης.
Δεν είναι περίεργο ότι το Ελληνικό κράτος ΠΟΤΕ δεν προσπάθησε να κάνει σωστές συμμαχίες με κανέναν γείτονα?
Ένα τρανό παράδειγμα του παρελθόντος και 100% ελληνικό είναι το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Η «Εθνική Υ περηφάνια» των Ελλήνων στις αρχές της δεκαετίας του 90 στάθηκε εμπόδιο στο να λυθεί ακόμα ένα θέμα όπου μπλέχτηκε η Ελλάδα.
Τότε η Ελλάδα ήταν πραγματικά ο κυρίαρχος των Βαλκανίων, ήταν η χώρα παράδεισος που έβλεπαν και λοιδορούσαν οι υπόλοιποι λαοί των Βαλκανίων. Το Εθνικιστικό μέτωπο τορπίλισε κάθε προσπάθεια λύσης/συμβιβασμού. Όποιος είχε το θάρρος να εκφέρει μια άποψη διαφορετική από την επικρατούσα θεωρούνταν «ανθέλληνας» και «προδότης». Στην περιοχή της Ελληνική Μακεδονίας γινόντουσαν συλλαλητήρια για εσωτερική κατανάλωση.
20 χρόνια μετά το θέμα δεν έχει λυθεί De-jura αλλά de-facto. Όλοι αναφέρονται στην γείτονα χώρα ως Μακεδονία. Πανεπιστήμια, websites, περιοδικά και καθώς όλοι ξένοι αποκαλούν την χώρα Μακεδονία και τους κατοίκους Μακεδόνες. Ναι όντως νομικά ακόμα η χώρα λέγεται FYROM ε και? Ποίο είναι το τραγικό της υπόθεσης?
Πριν 20 χρόνια οι γείτονες, Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι παρακαλούσαν την Ελληνική πλευρά να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η «Εθνική Υπερηφάνεια» των Ελλήνων ήταν αντίθετοι σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση.
Τι κατάφερε η παραπάνω στάση? Πρώτον έδειξε ότι οι Έλληνες είναι αδιάλλακτοι και έτσι την συμπάθεια του κοινού την κέρδισε η ΦΥΡΟΜΙΑΚΗ πτέρυγα. Δεύτερων, κάθε δράση έχει και αντίδραση.
Η άρνηση και ο εθνικισμός των Ελλήνων έδωσε αφορμή και στα αντίστοιχά κομμάτια της γειτονικής κοινωνίας να επιβληθούν. Τέλος με την αποχή της Ελλάδας οι Σλάβοι που αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες ήταν ελεύθεροι να επεκτείνουν τις βλέψεις τους και απαιτήσεις τους και σε άλλους τομείς.
Το χειρότερο της υπόθεσης είναι ότι πια η Ελληνική πλευρά γνωρίζει ότι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος της και ούτε έχει την ισχύ να επιβάλλει πια όρους και γραμμές.
Τα ονόματα που πρότειναν οι Σλάβοι στις αρχές του 90 και οι υπερήφανοι Έλληνες τα απέρριπταν, είναι πια επίσημες προτάσεις της Ελληνικής πλευράς. Σαν κριτής, μη αντικειμενικός μπορώ να πω ότι κερδισμένοι βγήκαν οι Σλάβοι και όχι οι Έλληνες.
Για αρκετούς Εθνικιστές η πιο περήφανη στιγμή της προηγούμενης δεκαετίας ήταν το βέτο του Καραμανλή στην ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ. Ένας από τους πρωταγωνιστές του δράματος του Μακεδονικού ήταν ο Αντώνης Σαμαράς.
Θα ήθελα να ρωτήσω τον Κ. Σαμαρά και να μου απαντήσει με ειλικρίνεια (δύσκολο για πολιτικούς), εάν πιστεύει ότι οι πράξεις και η συμπεριφορά του τότε στις διαπραγματεύσεις με τους Σλάβους, ωφέλησαν ή όχι την Ελλάδα.
Φυσικά γνωρίζω τι απάντηση θα έπαιρνα: «Η Περηφάνια μου δεν μου επέτρεπε να διαπραγματευτώ μπλα μπλα μπα».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου