Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Με ένα ελληνορωσικό ειδύλλιο ξεχνιέται !

Έχω όλη την καλή διάθεση να πιστέψω ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπέκυψε στη γοητεία του Αντώνη Σαμαρά, το βέβαιον όμως είναι ότι και μόνον η σκέψη της συνάντησης των ...


δύο ανδρών έφθασε ώστε να αλλάξει διά παντός τη ζωή ενός ανθρώπου: του πρώην υπουργού κόκκινου Πάνου ( Παναγιωτόπουλου). Εκτοτε, η ζωή του κόκκινου Πάνου χωρίζεται σε δύο μέρη: την πριν από τη συνάντηση Σαμαρά - Πούτιν και τη μετά.
Χθες, λόγου χάρη, σε συγκέντρωση ψηφοφόρων της Β΄ Αθηνών, ο κόκκινος Πάνος εξηγούσε πως «τα εβδομήντα λεπτά» της συζήτησης που είχε με τον Πούτιν «ο φίλος μου ο Αντώνης ο Σαμαράς» (έτσι τον αποκαλεί όποτε αγορεύει σε κομματικό ακροατήριο), διαμόρφωσαν την ατζέντα της διαγαλακτικής διπλωματίας (της μεταξύ των γαλαξιών δηλαδή) για τους επόμενους αιώνες. Επιθυμώντας μάλιστα να δώσει στο κοινό του να αντιληφθεί το ιστορικό βάθος και τη σημασία των ελληνορωσικών σχέσεων, έπλεξε το εγκώμιο των Ρώσων στην ναυμαχία του Ναυαρίνου. 
Εντούτοις -όλως περιέργως για έναν μελετητή της Ιστορίας του δικού του επιπέδου- παρέλειψε εντελώς να αναφερθεί στη συμμετοχή του αγγλικού και του γαλλικού στόλου στη ναυμαχία. Γιατί; Ισως επειδή είχε ξεχάσει τη λεπτομέρεια αυτή. Ισως επειδή - ρομαντική φύση γαρ- τον είχε συνεπάρει τελείως η ποίηση του ελληνορωσικού ειδυλλίου. Ισως επειδή δεν βόλευε, βρε αδελφέ!

Μιλάνε τα μάτια...
Ο θεόσταλτος Κώστας Μαρκόπουλος, αυτοσχεδιάζοντας επί θεμάτων πολιτικής ορολογίας κατά την κοπή της πίτας των πιστών του, όρισε τη διάκριση μεταξύ λαϊκισμού και λαϊκότητας ως εξής: «Λαϊκιστής είναι αυτός που θέλει να είναι πάντα ευχάριστος, λαϊκός αυτός που κοιτά τους πολίτες στα μάτια. Είμαστε λαϊκοί πολιτικοί (σ. τ. σ.: Αβραμοπούλειος πληθυντικός της μεγαλοπρεπείας;), λαϊκιστές είναι οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, οπαδοί της Αριστεράς». 
Τι να πω; Αντί για λέξεις έρχεται στον νου η εικόνα μιας κομπανίας Μεξικανών μαριάτσι, που τσιρίζουν «άι καράμπα!». 
Υποθέτω, λοιπόν, ότι αν κάποτε ο Ευβοεύς πολιτευόμενος γίνει ξανά υπουργός «θα μιλήσουν τα μάτια», για να θυμηθούμε τον Χάρρυ Κλυνν της δεκαετίας του 1980... ... και γράφουν τα πόδια

Στέφανος Κασιμάτης // Καθημερινή

Δεν υπάρχουν σχόλια :