Πρωθυπουργός για την οικονομία

Αλεξάνδρα Πάλλη

Το χάος που βιώνει η χώρα μας τις τελευταίες μέρες είναι πρωτοφανές. Το εύρος και το βάθος της οικονομικής και πολιτικής κρίσης ξεπερνά ακόμη και το πιο ακραίο σενάριο.

Μέρες τώρα παρακολουθούμε την κατάρρευση και αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος, τη διολίσθησή του σε προσωπικά και 

μικροπολιτικά παιχνίδια, που δεν του επιτρέπουν να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις κρίσιμες αυτές στιγμές. Το κενό εξουσίας που έχει προκληθεί αφήνει τη χώρα μετέωρη, φέρνοντάς τη όλο και πιο κοντά στον εφιάλτη της χρεοκοπίας.

Η διεθνής πολιτική τάξη, οι ευρωπαίοι εταίροι μας, οι εκπρόσωποι των δανειστών μας δεν έχουν θεσμικούς συνομιλητές στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση είναι ανύπαρκτη, οι υπουργοί υπό παραίτηση, με τα μολύβια κάτω. Όλοι φαίνεται να αδιαφορούν για τις μεγάλες εκκρεμότητες, για τις τραγικές συνέπειες στη χώρα.

Ο τραγέλαφος του σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, με τους εκατέρωθεν τακτικισμούς, τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τις ανομολόγητες προσωπικές επιδιώξεις, κάθε άλλο παρά μας καθησυχάζει. Αντίθετα, επιτείνει την ανησυχία και την αγωνία μας για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας.

Και διερωτώμαι: Δεν αντιλαμβάνεται η υπάρχουσα πολιτική τάξη την κρισιμότητα των στιγμών που διέρχεται η χώρα μας; Δεν βλέπει τον υπαρκτό και άμεσο κίνδυνο να βρεθεί η Ελλάδα εκτός ευρωζώνης; Δεν γνωρίζει τα τραγικά αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία; Δεν κατανοεί ότι η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής ασφυξίας; Ότι η παρατεινόμενη ύφεση διαλύει τις όποιες παραγωγικές δραστηριότητες; Ότι η αγορά έχει νεκρώσει;

Δεν είναι υποχρέωσή της σ’ αυτές τις κρίσιμες, τις τραγικές, στιγμές να προτάξει το εθνικό συμφέρον, παραμερίζοντας τις κομματικές και προσωπικές επιδιώξεις; Να αναζητήσει κοινούς τόπους; Να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις, προκειμένου η χώρα να αντιμετωπίσει, με το μικρότερο κοινωνικό και οικονομικό κόστος την πρωτοφανή κρίση; Αλήθεια με ποια πολιτική και ηθική νομιμοποίηση θα ζητήσει στο προσεχές μέλλον την ψήφο των πολιτών;

Όταν η Ελλάδα βρεθεί στο περιθώριο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, όταν η οικονομική ζωή του τόπου θα έχει νεκρώσει, όταν τα λουκέτα στην αγορά θα έχουν πολλαπλασιαστεί, όταν οι στρατιές των ανέργων ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο, όταν η κοινωνική συνοχή θα έχει υποστεί ανεπανόρθωτο πλήγμα, τότε πια δεν θα έχουν καμιά σημασία οι προσωπικές στρατηγικές, οι κομματικές αναμετρήσεις, οι τακτικισμοί, η μετάθεση ευθυνών, οι ενδοιασμοί, ο φόβος «μη λερώσουμε τα χέρια μας», ακόμη και το πρόσωπο του ίδιου του Πρωθυπουργού.

Η δημοσιονομική εξυγίανση, οι διαρθρωτικές αλλαγές, οι μεταρρυθμίσεις, η προσαρμογή της χώρας στα ευρωπαϊκά δεδομένα είναι αυτονόητες υποχρεώσεις μας, στις οποίες οφείλουν να συμφωνήσουν τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Το πολιτικό αυτό πλαίσιο δεν μπορεί παρά να είναι ο κοινός τόπος συνάντησης.

Άλλωστε οι υποχρεώσεις μας απορρέουν από τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Γιατί λοιπόν, πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Αν αποδεχόμαστε τις αποφάσεις αυτές, τότε είναι μονόδρομος η από κοινού αντιμετώπιση των τραγικών αδιεξόδων στα οποία έχει βρεθεί η χώρα και η οικονομία.

Ας το αντιληφθούμε επιτέλους όλοι και πρωτίστως οι πολιτικές ηγεσίες: Η χώρα χρειάζεται Πρωθυπουργό για την οικονομία.

Η κυρία Αλεξάνδρα Πάλλη είναι Γενική Γραμματέας του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ) και Αντιπρόεδρος του Eurocommerce