«Δράκουλας», «Βρικόλακας», «Βαμπίρ», «Γκαντέμης»... Μερικά από τα «κοσμητικά» επίθετα με τα οποία η γκεμπελίστικη προπαγάνδα της διαπλοκής μαζί με το βαθύ ΠΑΣΟΚ και τη «λαϊκή Δεξιά» της ΝΔ «στόλισαν» τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη μετά το 1990. Όταν ανέλαβε τα ηνία μιας και τότε
χρεοκοπημένης Ελλάδας (ποιος δεν θυμάται ότι η Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα έψαχνε εναγωνίως λεφτά για μισθούς και συντάξεις του επόμενου μήνα;), και επιχείρησε να εφαρμόσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα φιλελεύθερης προσαρμογής και νοικοκυρέματος της Οικονομίας. Εισάγοντας για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα έννοιες και μεθόδους που...
σήμερα θεωρούνται αυτονόητες και αναγκαίες, τότε όμως ξεσήκωσαν εναντίον του όλο τον εσμό των βολεμένων συντεχνιών του δημοσίου και τα τρωκτικά της διαπλοκής των «εθνικών προμηθευτών», όπως λ.χ. οι αποκρατικοποιήσεις και η εκτέλεση δημοσίων έργων με αυτοχρηματοδότηση.
Ο ανήθικος πόλεμος στο Μητσοτάκη οδήγησε τελικά στην πτώση της Κυβέρνησής του το Σεπτέμβρη του 1993 (διαβάστε εδώ όλο το χρονικό) με δούρειο ίππο τον Προδότη Σαμαρά και την παρέα του (Συμπιλίδης, Στεφανόπουλος, Γεροντόπουλος, Κακλαμάνης, Κλείτος κλπ). Ο ίδιος τέθηκε στο περιθώριο και η Ελλάδα στο «γύψο» του κρατισμού και του υπερδανεισμού, των χρεών και των ελλειμμάτων, μέχρι που φτάσαμε στο σκάσιμο της «φούσκας» τα τελευταία χρόνια... Και σήμερα ζούμε τις συνέπειες αυτών των επιλογών μας, αφού ως Λαός -με την ψήφο μας- είμαστε απολύτως συνένοχοι και συνυπεύθυνοι για την πορεία της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες.
Η άθλια αντιμητσοτακική προπαγάνδα, όμως, αποπειράθηκε να διαστρέψει την αλήθεια ακόμη και σε ό,τι αποτελούσε το μεγάλο «ατού» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Δηλαδή την αντιστροφή του οικονομικού κατήφορου της παπανδρεϊκής οκταετίας 1981-1989 με την επίτευξη -για πρώτη και τελευταία φορά στη Μεταπολίτευση- πρωτογενών πλεονασμάτων στη δημοσιονομική διαχείριση του Κράτους. Έτσι, ακούμε συχνά τους γκεμπελίσκους και γραφικούς τύπου Καζάκη να διαστρέφουν την πραγματικότητα και να ισχυρίζονται ότι επί Μητσοτάκη δήθεν... εκτινάχθηκε το δημόσιο χρέος! Εμφανίζουν μάλιστα και σχετικούς πίνακες και διαγράμματα. Είναι όμως έτσι;
Την απάντηση δίνει εύστοχα ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος: «Τώρα τελευταία γεμίσαμε από γραφικούς που μας φορτώνουν αερολογίες. Αν κρίνω από αυτά που είπε σε ημερίδα στην Κατερίνη ο κ. Καζάκης για την κυβέρνηση Μητσοτάκη καταλαβαίνω τις απεραντολογίες. Γιατί δεν μας εξηγεί πώς γίνεται να υπερδιόγκωσε το χρέος και εν τούτοις να είχε για δύο χρόνια πρωτογενές πλεόνασμα η κυβέρνηση εκείνη; Διότι απλά μπήκαν στον προϋπολογισμό τότε τα κρυμμένα χρέη των κρατικών εγγυήσεων για τις υπερχρεωμένες ΔΕΚΟ. Που όμως οι κρατιστές κρύβουν με απόλυτη επιμέλεια γιατί αποδείκνυε την φαιδρότητα των λεγόμενων "φιλολαϊκών" πολιτικών των λογής παροχών. Μήπως ξέχασε ο κ. Καζάκης πως επί Ζολώτα δεν υπήρχαν χρήματα για μισθούς και συντάξεις; Γιατί; Και πώς λύθηκε το πρόβλημα; Μήπως πάλι με δανεισμό που όμως χρεώθηκε η επόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη;»
Αλλά σκοπός μας δεν είναι να πείσουμε για τα αυτονόητα και αυταπόδεικτα. Στόχος μας είναι να επαναφέρουμε στη μνήμη και την κρίση των παλαιοτέρων και στη γνώση των νεότερων όσα έγιναν τότε. Για να έχουμε μια συνολική εικόνα του ποιοι και πώς μας οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία. Του ποιοι, πώς και πόσο ευθύνονται για την οικονομική εξαθλίωση της Ελλάδας και των πολιτών της.
Παρακολουθήστε παρακάτω απόσπασμα από την προεκλογική συνέντευξη του τότε Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στους δημοσιογράφους Νίκο Χατζηνικολάου και Θ. Ρουσόπουλο, το 1993. Ακούγοντας και μόνο θα καταλάβετε πόσο προσπάθησε ο μεγάλος αυτός πολιτικός άνδρας να βοηθήσει την πατρίδα μας και πόσο μεγάλη ευθύνη έχουν όλοι εκείνοι που συνωμότησαν για να τον σταματήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου